Nu ja, we hadden het even over "In het Rood", maar: tijd en plaats, ik had even minder tijd om het spul af te maken dan wel te vervolgen. Maar ja, in "Over de Rooie" gaat het nu echt over kleuren en niet alleen over de "staat van geest", de "mindset" zeg maar, zoals het in "In het Rood" ging.
Verklaar je nader, zegt de enkele lezer, nee, nu doe ik ijdel en doe ik een beetje een soort pauwendans. Er zijn wel wat meer mensen die mijn Blog over "In de Super" volgen en ik heb het idee dat die zich er ook wel weer in kunnen vinden. Geen van die mensen horen tot HHM, geloof ik. Tot zover.
Toen ik, dertien jaar geleden bij De Keten, die toen nog heel anders heette overigens, in dienst trad, ik moest wat doen na mijn pensionering, zoveel verdienen oud militairen ook weer niet na al de jaren trouwe dienst aan het vaderland, was de winkelketen op gesmukt in een soort hard oranje achtige kleur. Niet fraai, niet oogstrelend, maar wel opvallend. Onze bedrijfskleding, een raar soort jasje, (waaronder we een overhemd en een stropdas, die je zelf moest aanschaffen, moesten dragen) was ook in die kleur. Niet fraai en zo. Na mijn "strafverplaatsing", (ik trapte er toen nog in dat ik zomaar werd overgeplaatst, ik was toen nog maar net "ex-militair" en dus nog gewend aan, soms bezopen, gegeven bevelen op te volgen), naar het huidige filiaal, volgde al snel een andere verbouwing, met andere kleuren. Geel/blauw, werden de kleuren van de toko en het bedrijf.* Het waren de kleuren van de provincie waar De Keten was gesticht en zich allen maar wilde groot laten groeien, namelijk in Noord Holland. Het bedrijf is ooit gesticht als een familie bedrijf van een super kruidenier die een visie had en die ook uitdroeg. De stichter, ik heb hem een paar keer ontmoet, heeft waarschijnlijk nooit gedacht dat zijn, nu ja, hun (zijn mevrouw was er ook heel nauw mee betrokken) bedrijf, zo een vlucht zou nemen en zo van "beursgenoteerde" bengels afhankelijk zou worden. Arme oude Ome K*. U had, denk ik, gewoon een leuke winkel gewild, waar mensen graag hun inkopen deden en waar het personeel en de klanten het ook nog eens het naar hun zin hadden. Tja, ver weg, in jullie huis in Aruba of Bonaire, krijgen jullie er geloof ik gewoon niet veel van mee. Maar ja, u, Ome K., de stichter, u hebt het bedrijf uit handen gegeven en over gelaten aan de "roofdieren", de hyena's, de aasgieren. De beurs genoteerde magoggels. Nee, dat zijn geen fraaie woorden, maar ik kan het, met uw toenmalige visie, niet anders benoemen. U heeft ons wel een beetje, nu ja, beetje, in de kou gezet. Jobhoppers, kokerrokjes, kale kneiters en bruine laarsjes en ja, ik val in herhaling, ome K. Sorry, ik heb het ook moeilijk met een bedrijf waar ik na al die jaren "trouwe dienst", (dat stond op de gouden medaille van de marine, nu ja, van mijn eerste en enige en echte baas. Een medaille die ik ook echt verdiend en dus ook verstrekt gekregen heb), maar dat bedrijf, daar waar ik nu werk en dat haar werknemers nu dus in de kou laat staan en helemaal al haar klanten. Maar, ome K., ik geloof dat u het anders zag. Dat hoop ik in elk geval, anders sodemietert u alsnog van uw troon in mijn gedachten!
Goh mensen, die vorige zinnen? Jees, hoe kan ik die tikken? Nou ja. lees der maar overheen!
Dus werden we verbouwd en werden we qua kleur "veranderd". Van het fijne en kleurvaste Geel/Blauw naar knal rood. "Wat hebbie dan met dat fijne geel en blauw?" Nu ja, weet je, dat is een jeugd herinnering. Hebben jullie eigenlijk iets met "Arendsoog en Witte Veder"? Nee? Nou ja, dat waren Kaubooi en indianen boeken uit mijn jeugd, zeg maar. De held van die boeken, een Kaubooi, die Arendsoog heette, was altijd gekleed in een geel hemd en een blauwe broek, een Blue Jeans. Ja en geel en blauw, dat past. Vind ik. Qua kleur. Nu heeft De Keten gekozen voor rood. Hard Rood, Helemaal Hard Rood. De buitenkant van de winkel is Rood, de binnenkant van de winkel is Rood, de kleding van het personeel is Rood. Hard Rood. De vrachtwagens zijn ook heel rood. Ik trok mijn eerste polo, zo heet dat ding, aan, bekeek me zelf in de kleedspiegel in de kantine en schrok me, ja,een biet, rood is goedkoop natuurlijk, maar ik schrok me de pleu...! Er doemde een man op in die spiegel die haast een Links statement maakte! Ik dacht even op toer te zijn voor de SP of de PvdA, hoe gering die partijen dan ook in politieke aanhang zijn en hoe weinig ik dan ook met die partije... Nee, nee, geen politiek, niet in mijn Blog maar ik wil maar zeggen!
Ik hou niet van rood, het staat me niet! Ik hou niet van rood, het is te uitgesproken. Op een rode achtergrond zie je overigens ook alle kleine vlekjes en zo. Zou er, op het gebied van de kleur van de kleding van het personeel wel eens geluisterd zijn naar het personeel?
* De chronologie is iets anders, maar nu wat gemakkelijker te volgen!
* De polo's en het teeshirt zijn wel gemakkelijk te dragen, iets positiefs moet ik wel melden, toch?
* Ome K. bestaat. Hij werd gewoon wel "mijnheer" genoemd, maar omdat dit Blog over een fictieve winkel gaat, is ome K., de oprichter, ook een (beetje) fictief. Nu ja, kom daar maar eens uit!
* Kaubooi moet natuurlijk zijn Kauwboi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten