Eh, voorzichtig nu. Ik ga me een beetje op glad ijs begeven, hoewel de winter voorbij zou moeten zijn. Ik geloof daar niet veel van, eerlijk gezegd. De lief en ik zitten met een vest of in een shirt met lange mouwen wat te kleumen in huis. De meteorologische (het moeilijkste woord in de Nederlandse taal, schijnt) zomer, is gisteren begonnen, maar niet met een Paukenslag in ieder geval. Het is kil, er staat een behoorlijk stevige wind en vanuit het raam van mijn studeerkamer zie ik de wolken over het firmament jagen, achtervolgd door meer en nog donkerdere wolken. Het is dat de bomen in hun frisse groen staan en dat de wegbermen nu op hun mooist zijn, maar anders had je "november" mogen zeggen. (Dat van die studeerkamer is niet waar hoor. Hoewel we nu alleen met zijn beiden zijn in een groot huis met een heleboel kamers wonen, zit ik nog gewoon gezellig in de overigens niet al te kleine huiskamer te tikken. Maar: stel dat ik zou willen, stel, dan zou ik wel een of twee kamers voor me zelf in kunnen richten. Een voor de fietsen en aanhang, kleding en zo, en een voor mijn boeken en PC.)
Ter zake: ik ga me op glad ijs begeven en het heeft wel iets te maken met vrouwen. Kennen jullie, mannen, getrouwd of hokkend al dan niet met mannen/vrouwen het verschijnsel? Komt het bekend voor? Je gaat dus met je meisje/vriend shoppen. In je eigen stad of dorp, in een buurstad of -dorp, op een vakantie adres in een stad of dorp, nu ja, waar dan ook. Je loopt door een straat met winkels, vol met winkels. Kamerbreed, een straat lang winkels, of: een centrum vol met winkels, een winkelcentrum. Of, erger nog, twee, tegenover elkaar. Ik woon in zo een straat en om de hoek zijn twee van die enorme winkelcentra.
Je loopt en je kijkt en je vergelijkt. Maar: wat zie je? Vrouwen winkels. Ik bedoel: winkels voor vrouwen. Winkels vol met zaken die vrouwen interesseren en hun koopkracht en hun/jullie giro- of bankrekening saldo ernstig kunnen bedreigen. Ik noem: kleding/hoeden/schoenen/tassen/kleding/schoenen/babyzaken (als ze jonger zijn) kleding/schoenen/tassen. En, soms zijn er ook nog kledingwinkels tussen. En nee, nergens een plek waar jij, echte kerel, je eens kunt uitleven. Er is geen shop tussen waar ze de laatste modellen "Ipods/pads/laptops/palmtops/Cd's/telefoon dingen" en zo verkopen. Ook geen toko waar je stoere jeans ziet of dat lekkere leren jack dat je wilt hebben of die nieuwe wielerschoenen of, nu ja, dat wat mannen gelukkig maakt. Heel misschien, maar dat is heel misschien, is er aan het einde van de lange calvarietocht een snackbar. Een FEBO of zuks, of misschien een HEMA voor een snelle en vette, (maar dat heb je na zo een afpeigerende middag net nodig) dus vette en lekkere hap en je stelt al voor om een.. Maar je lief klopt lief op je toch wat uitdijende maag en zegt dat je dat juist niet moet doen en ja, dan sukkel je maar weer mee terug, want de geliefde in kwestie heeft wel alle winkels bekeken en betreden maar dat zesenveertigste paar schoenen, bij die eerste winkel zat toch wel lekkerder dan het drie en dertigste paar van winkel zeventien.Door de jaren wijs geworden doe je sluw: 'Onze parkeerkaart is nu, na drie uur, bijna verlopen, zullen we de auto opzoeken?', maar nee, de vrouw is sluwer dan de man als ze winkelt. (Anders ook wel, overigens.) 'Nou, verleng jij die even, je had toch zo een APP gedownload? Op dat ding met dat dure abonnement? Dan kijk nog even hier binnen, duurt niet lang hoor!'
Tja, herkenbaar? De lief en ik hebben een dikke twintig jaar geleden, misschien iets langer al, besloten dat dat niets voor ons is. Dus gaat ze solo. Hetgeen niet moeilijk is in onze stad. We hebben, ik zei het al, een winkelstraat voor ons en twee grote Malls om de hoek. Dus nee, ik kan en mag niet meer klagen. Zij shopt, ik lees of kijk verplicht naar fietsen op de buis. Maar ja, sluw als mannen zijn, bewonder ik dan wel weer de aankopen die ze gedaan heeft en trots showt, nu ja je kent het wel.
Dat heeft natuurlijk geen ene moer met een Super te maken, hoor ik je roepen! Dank je maar dat denk je. Ik kondigde het, heel voorzichtig, al even aan. Want, niet alleen dames zijn "besluiteloos", De Keten is het dus ook. We gaan veranderen. Zei "men". We gaan naar een heel ander concept en naar een ander soort winkel. Zei "men". Dat was het enige wat "men" zei. Over wanneer en hoe en wat, daar bleven de "men" nogal in het donker. Ja, rond begin juni gaan we even dicht en dan hebben we een nieuwe uitstraling. 'Is het ingrijpend?' vroeg ik aan een van de "men". Die vertelde dat we een ander concept winkel gingen krijgen. "Terug naar af", werd me verteld. Op mijn vraag wat dat inhield hoorde ik dat we weer een winkel werden waar mensen alleen maar boodschappen kwamen doen. Geen KIALA afhaalpunt meer, geen telefoonkaarten meer, geen oplaadpunt van OV kaarten of stomerij meer. Gewoon: boodschappen doen, that's it. Gewoon weer een voordelige supermarkt worden, zonder poeha. 'Blijven er nog wel mensen werken?' vroeg ik, een beetje hoopvol. Ik zag mijn pre pensioen al om de hoek loeren. 'Jij wel', zei mijn zegsman, ietwat bruusk, mijn hoop de grond inborend.
Dus gaan we, helemaal, geloof ik, nu ja, we krijgen geen enkele info op de vloer, van niemand overigens, terug naar af, schijnt. De zuivel gaat terug naar waar ze ooit was, de DV wordt weer haar vorige lengte, de groente afdeling verdwijnt weer naar de oude stek, geloof ik! Niemand geeft info, niemand vertelt iets. Dus ja, we wachten af en gaan verder schrijven over dit geheel. Moe, ja, ik wordt er nu behoorlijk moe en mistroostig van. Ik werk ongeveer 15 jaar voor De Keten en ben nog nooit zo in het ongewisse geweest als nu.
=verder over De Keten, over het NIET afscheid van een collega die er langer werkt dan ik, over de rommel die een verbouwing meebrengt=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten