It was such a perfect day!

Eh ja, die had ik zelf kunnen verzinnen hoor, die titel, maar Lou Reed deed dat al jaren geleden voor mij. Lou Reed, ja. Voor de meer jeugdigerige lezers van dit Blog, was die Lou Reed een, een, wat, nu ja, hoe moet ik het vertellen, nu ja een vreemde, laat ik het zo maar zeggen, mijnheer. Die mijnheer was een zanger, hippie en hij gebruikte af en toe nog wel eens wat van die middelen die je geest verruimen. Hij leefde in de "dagen der dagen", zeg maar, in de tijd dat "muziek werd uitgevonden", de magische jaren zestig van de vorige eeuw, dus.
Ja, in de jaren van Jimmie Hendrix, van de Beatles, de Stones, Pink Floyd, Led Zep en.. oh, nu ja, ik weet het lieve lezer. Ik ga alweer te ver! Maar hij leefde, mijn lief en ik deden dat ook, wel in de jaren dat muziek nog echt zelf gemaakt werd en niet uit doosjes kwam, zoals tegenwoordig. Hij, die Lou Reed dus, leefde tussen 1942 en 2013. Ik herinner me nog dag dat zijn dood bekend werd gemaakt. Er werd die dag nogal veel muziek van hem gedraaid, waaronder nummers die hij schreef, speelde en zong voor de groep "Velvet Undergound" met Nico (die groep is overigens een zooi LSD stonede? figuren die hun eigen naam niet meer wisten en alleen maar een zooi blikkerige heibel maakten, weet je), maar iedereen verwart die groep overigens met Jefferson Airplane die met "White Rabbit"en Grace Slick, enorm scoorden, gek genoeg. De meest bekende song van Lou Reed is natuurlijk: "Take a walk om the wild side". (Then he was  she). Lewis Allan Rabinowitz, zo hij officieel heette, stierf aan een leverkwaal. Tja, maar de man maakte fraaie muziek en schreef heerlijke teksten.

Vandaag was het dus voor mij, nu ja, voor ons een heerlijke, a perfect day, dag. Mijn, nee, ons hele gezin was weer eens compleet, nu ja, bijna helemaal compleet, tezamen. We vierden, dat doen we al veel vaker natuurlijk, drie verjaardagen in enen. Die van mij, de ouwe knar, die van de oudste dochter, V., (een maandje geleden jarig), en die van de jongste dochter, E., die over twee weken verjaart. Nu ja, met twaalf mensen is het moeilijk om twaalf agenda's op te lijnen en dus doen we het zogezegd al jaren zo, rond de vijftiende van de achtste. Veelal doen we dat in het "Zaantje", bij de oudste zoon en schoondochter en de twee geweldige kleinkinderen, die in het hartje van Zaandam wonen. Eigenlijk domweg, omdat ze een huis met een hele grote tuin hebben en de kleintjes daar helemaal uit hun bolletjes kunnen. Loekeman heeft zijn voetbal "gassies" en doet zijn ding en Mia kan gewoon lekker naar buiten en ook wij, de paria's van de wereld, de rokers, kunnen ff in de tuin ons "pafke" doen.
Natuurlijk zorgen wij, de jarigen, voor de hapjes en drankjes en zo verdelen we dat allemaal een beetje. Dus ja, vandaag, de zestiende van de maand, was het verzamelen geblazen en waren we weer eens allemaal bij elkaar. 
Het werd en was een heerlijke middag! We aten en dronken, heerlijke appeltaarten, geweldige pasta salade, hadden hapjes en zo zat, we hadden plezier, we discussieerden, we lachten, maakten pret en hadden gein en ja, ons gezin! heel belangrijk! was samen en het was een perfecte middag.

It's such a perfect day, 
I'm glad I spent it with you.
Just a perfect day,
problems all left behind,
weekenders on our own,
it was so much fun! 

Zoiets, zong Lou Rabinowitz. 
Ik ben zo blij da het een bijna perfecte dag was! We hebben ons gezin weer eens bij elkaar gehad. "It was so much fun."