Goed ja, jullie lezertjes hebben het natuurlijk al door. Dit wordt een loftuiting op de ANWB en een heel naar en negatief bericht over de service die je kunt vinden rond de trots van Mokum, de Amsterdam Arena. Ik ga van acquit. (Nee, ik speel geen biljart maar de term is wel fraai, dus daarom gebruik ik die.)
Ik ben, al jaren, lid van de ANWB, de Algemene Nederlandse Wielrijders Bond. De geschiedenis van die ANWB ligt natuurlijk ook bij de fietsers, ooit dan. De bond is ooit, opgericht voor de fietsers, zoals de naam al aangeeft. Later hebben ze zich toelegt op de automobielen en zo, maar nog steeds zorgt de ANWB voor de fraaie en heel heldere en duidelijk "fietsbordjes" die wij, fietsers in ons land, nodig hebben om de weg te vinden. Je kent ze wel, hoop ik, de witte borden met de rode letters en cijfers, die je helemaal en heel snel van bijvoorbeeld Amstelveen naar, laat ik maar zeggen, Purmerend loodsen. (Ja, of Almere, of Alkmaar of Baarle Hertog, zukse bestemmingen dus.)
Nu heb ik die ANWB alleen maar nodig voor "pech onderweg". Het kost wat, ja voor niets gaat de zon op, toch? Voor acht euro per maand ben je lid van de club. Ja ik weet het, het is geld, dat is zo. Maar je krijgt er veel voor terug.
Van acquit dus. Gisteren, donderdag de vijfde, wilden de lief en ik even naar de Media Markt. Een bekende winkel voor, nu ja het woord zegt het al, media artikelen. Onze radio/cd speler loopt een beetje op zijn laatste benen en ja, de geliefde is binnenkort jarig en dus is een dergelijk cadeau dan een mooi plan. Ergo op naar die winkel. We liepen naar de auto, die iets verder op haar rustplaats heeft en ik klikte de afstandbediening aan maar kreeg, in plaats van de BLIEP een heel zwak bliepje. '??', zeiden we allebei. De deuren gingen wel open en we stapten ook in, maar in plaats van een verwelkomend, in blauwe letters uitgevoerd bericht: "VOER UW KAART IN EN DRUK OP REM EN START" zagen we niets. F...! Nee, hé, toch niet de accu? Ja, de accu. Mort,Tod, Dead, Overleden, Matti. Helegaar niets meer.
Nu is zoiets bij mij altijd een beetje een reden tot paniek, ik ben een beetje een controle freak, als ik heel eerlijk ben, dus ja, daar stond ik. Geen auto en zo. De lief zei lief: 'Je hebt de ANWB nog, toch? We kregen vanmorgen net de lidmaatschap kaart voor dit aanstaande jaar binnen.' (Ja, dat was zo. We hadden net die ochtend de nieuwe kaart voor 2017 binnen gehad en we hadden er nog een geintje overgemaakt.)
Heerlijk, zo een nuchter nadenkend wijf. Dus, van uit de vrieskou terug naar de warme woning, de ANWB bellen, tien minuten wachten en dan een heel meelevende dame aan de lijn krijgend, die meldde dat er binnen een uur een medewerker was. Dat was ook zo. Een kwartier later was de medewerker er al. Hij belde naar ons huisnummer, ik liep naar de parkeerplaats en we, nee, hij natuurlijk, ging aan het werk. Een vrolijke kerel. Hij was een 'happy guy', vol van zijn werk, mooie verhalen over zijn gezin en een vakman die wist waar elk moertje en boutje vast moest zitten of losgemaakt moest worden. 'Het wordt een nieuwe accu mijnheer. Ik heb hem net uitgelezen. Deze is helemaal weg. Het is een originele van de fabriek af, al een jaar of tien oud. Nu ja, u hebt mazzel gehad. Een gewone accu doet het maar vijf jaar. Beschouw u maar als een mazzelkont.' Twintig minuten en 163 euro later startte ik de auto, die liep als een zonnetje en gaf hem een tip. Dat hoort zo, in mijn ogen. Ja, hij krijgt zijn salaris, natuurlijk. Maar zo'n man doet het goed en met veel plezier en geeft jou ook nog eens tips. Dus de ANWB is voor mij een plus. Nu ja, een +, een PLUS.
Goed, de wagen startte dus weer als een zonnetje, "All systems go' en vandaag dus maar op weg naar de Media Markt. Een winkel die zich profileert als de beste op hun gebied. Het was ingewikkeld parkeren in Amsterdam Arena, P1. Moeilijk de weg vinden, volle parking en zo en gewoon een heel desolaat oord. (Die eerste indruk zou me niet verlaten, overigens.) We liepen, niet gehinderd door duidelijke bewegwijzering, een beetje "in the blind" naar beneden. We hebben jaren in die regio gewoond en ik heb gelukkig een fenomenaal richtingsgevoel, al zeg ik het zelf, dus na enige tijd waren we bij die media markt en nee, die krijgen geen hoofdletters. We wisten wat we wilden kopen, zo ongeveer. Een radio/cd/mp3/usb ding, hopelijk al voor DAB uitgerust, maar ook met kabel aansluiting. En, zoals gezegd, met de mogelijkheid naar DAB. Jullie zijn daar meer mee op de hoogte dan ik/wij, neem ik aan, dus ik ga daar niet over uitweiden. Veel keuze in onze prijsklasse, tot 300 euro of iets meer, was er niet, hoor. Er waren maar twee apparaten die mooi waren en, in onze ogen, voldeden aan alle criteria. Dus schoten we maar een mijnheer aan, gehuld in de kleuren van de winkel. De mijnheer kwam, aan zijn spraak te horen, uit een geheel ander werelddeel dan de onze. Nee, nu ja, natuurlijk, hij had ook wat langer in de zon gezeten, misschien, maar da's flauw en niet aardig.
Goed, hij zag de twee dingen van onze keuze en ja, ze waren heel erg goed. We hadden onze keuze uiteindelijk gemaakt. Het was een "Philips: XBcY56394", zuks, dan. Een fraai ding, een zilveren toren en twee zwarte boxen. 'Heeft u ze op voorraad?' Hij ging sjekken en nee, niet op voorraad. 'Kunt u ze bestellen?' Nee, hij kon ze niet bestellen. 'Bij ander filialen dan?' Nee, man nee, ook niet, die modellen bestaan niet meer. 'En kunnen wij thuis ze online bestellen?' Nee, man, nee, die zijn der niet meer, maar u kunt wel het showmodel kopen! 'No way, niet andermans narigheid, nee hoor.'
Dus gingen we weg. Ik moest onze parkeerkaart betalen. Er werd nergens aangegeven waar de parkeerautomaten stonden. Toen ik die, na een tiental minuten eindelijk vond, bleek er er een van de drie niet te werken. De tweede begreep niet dat ik wilde 'pinnen' en slokte mijn parkeerkaart in. Ik drukte op de "HELP" knop, maar kreeg, natuurlijk, geen antwoord. Na een heleboel gevloek en gedoe, kreeg ik mijn parkeerkaart uiteindelijk terug. Deze automaat deed het dus ook al niet. Uiteindelijk kon ik bij automaat drie wel betalen.
Jullie kennen me ondertussen wel, natuurlijk. Dodelijk kalm kwam ik bij het voertuig aan, waar E., de lief, ondertussen looppassen had lopen maken om wat warm te blijven. Ik legde heel verstandig en heel duidelijk en heel kalm uit waarom ik: "NOOIT MEER NAAR DIE KLO... WINKELS EN DIE TYF.. PARKEER GARAGE TERUG ZOU GAAN!" De lief is de lief. Ze stak een sigaretje voor me op. We reden weg. De slaghekken bij de uitgang deden het niet. Ik rookte en bleef rustig. Twee lange rijen auto's die wilden vluchtten uit dit vreselijke oord werden tegen gehouden door twee slaghekken die niets deden. Niet omhoog gingen, dus. Mijn bloeddruk steeg, na al het meegemaakte, tot het onbestaande. Maar, er kwam eindelijk hulp. Een morsige man op een brommer zette die brommer neer. Hij liep naar de slaghekken, deed iets onduidelijks en ja, hoor, de hekken gingen open en iets later reden we terug naar Amstelveen.
We parkeerden bij de BCC. We liepen naar binnen, checkten wat toestellen en de verkoper vertelde dat hij ze niet in het magazijn had. Maar hij kon ze bestellen. 'Dan heeft u ze aanstaande dinsdag in huis, hoor.' Onze keuze was toch gevallen op de "Philips: XBcY56394", die volgens Media markt niet meer geleverd kon worden.
"Ben ik nou gek?" zei een heel bekende voetbaltrainer die bijkluste voor die Media Markt ooit.
Dus de P1 en de Media markt krijgen een -. Dat staat voor heel negatief! Ik mag lijden dat ze nooit meer kunnen starten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten