Gelukkig lezen mijn FM1 en FM 2, (we hebben weer een nieuwe, overigens) deze Blogs niet, althans ik hoop dat ze dit Blog niet zullen lezen, want ze is redelijk 'klantonvriendelijk'. Maar eigenlijk ook weer niet, gezien de reacties die ik kreeg van de klant waarover het ging.
Waar wij, personeel en staf, nee medewerkers heet het, zo klantbewust en goed gemutst en service gericht met de mensen die onze winkel bezoeken omgaan, en hoe klantvriendelijk onze winkel ook is ingericht, dat geldt niet voor de entree van het pand. Dat klantvriendelijke van de winkel is dat de toko heel overzichtelijk is. Mooie brede paden, goed aangegeven acties, een kijk in de lengte richting van de winkel, zodat die lekker groter lijkt dan ze ook nog eens is en een logische indeling van de produkten.
Goed, tot zover gaat het geeltje dat ik ontvang voor de sponsoring van De Keten. In tegenstelling tot het bovenstaande, de binnenkant, is de buitenkant niet erg klantvriendelijk. Ik heb het geloof ik ooit wel eens geschreven, maar zal het nog eens herhalen. In onze winkel is er geen aparte ingang voor goederen. We laden en lossen door de ingang waar ook het winkelende publiek door moet. Dat is voor beide partijen lastig en soms irritant, maar ook gevaarlijk. Ik geef een voorbeeld. Onze eerste vracht arriveert om 0700 bij de winkel. Niks aan de hand, want we hebben nog geen klanten. Maar rond half tien, als de tweede vracht komt, is het het eerste piekmoment van de dag. Ik kan daar wel statistieken en onderzoeken op los laten, maar geloof me maar, tussen half negen en, zeg, tien uur, is de eerste 'rush' om het in goed Nederlands te zeggen en rond de middag is het het lunchuurtje en hebben we een tweede toestroom. Enfin, als onze vrachtwagen dan om kwart voor tien voor de deur staat, is er al veel publiek dat de winkel in- en uitgaat. Moeders en vaders en grootouders die net de wat oudere (klein)kinderen naar school of crèche hebben gebracht en nu de boodschappen gaan doen, soms en vaak dan met de jongere kinderen bij zich, senioren die rond deze tijd even een 'bakkie' gaan halen bij De Keten en dan zo in hun praatclubje terecht komen, bevolken op dat moment de winkel. Vergeet niet, nu ja, misschien wisten jullie het niet, maar dan hierbij, dat een super, in elk geval de onze, naast een economische, ook een sociale functie heeft. Hoewel ik geen tijd heb om op te letten, ik moet immers keihard werken, zie ik dat toch. Nee, dat is een gebbetje. Ik werk wel hard, maar als je geen oog hebt voor de mensen in de omgeving, c/c, wat staat voor cliënt/collega, dan ben je niet met je vak bezig. Je kunt het werken in een super, maar ook andere vakken, een beetje vergelijken met het deelnemen aan het verkeer. Je hebt niet alleen oog op de rijweg voor je, maar je let ook op het omringende verkeer en op de op- en afritten van de weg. (mooi stukje sociologie, eigenlijk.)
Maar goed die sociale rol van een winkel zal ik ooit eens nader uitwerken. Rest het me om te zeggen dat wij dus zo'n serieus praatclubje hebben die een keer of twee of drie per dag samen komt in onze koffiehoek. De mensen zijn van alle 'gezindten' overigens en hebben een ding gemeen: geen haast en een voorkeur voor een lekker kopje koffie, die wij gratis aanbieden. Uit de automaat, maar toch! (Trust me: ik ben Marine koffie gewend. Daar werd je meteen wakker van, maar onze koffie is een goede derde, na mijn eigen brouwsel en die van de KM)
Dus, l.. ik weer te veel en ben weer helemaal ver weg van mij verhaal. Ons filiaal is dus qua in- en uitgang niet klantvriendelijk. Dat weet de hele Keten wereld, directie incluis, maar er is geen moer aan te doen. Een ouder en bestaand pand in een drukke woonwijk, omringd door hele dure en nauwelijks bestaande parkeergelegenheid, kan je niet opeens veranderen in een publieksvriendelijk-met-ingang-opzij bestaand pand. Dus moeten er compromissen gesloten worden, steeds weer, elke dag moeten we weer 'polderen'. We hebben geen tot nauwelijks opslagruimte voor ons 'fust', natuurlijk. Fust is, nu ja, fust. Verpakking, probeert een goed woordenboek, maar dat schiet te kort. Het zijn rolcontainers van een bij een meter en twee meter hoog volgepropt met lege kratten, karton, plastic vuilnis en AGF afval. Dat moet ergens heen. Dus, zoals gezegd geen ruimte in het magazijn, zetten we dat op een relatief klein oppervlak neer, links van de uitgang. Aan de rechterkant van die uitgang staan een veertigtal fietsenhouders, geen uitleg, we weten allemaal hoe die dingen er uitzien. Het kleine stukje waar we ons 'fust' kwijt kunnen, schermen we af met een soort hekwerk. Dat geeft duidelijk aan: HIER GEEN FIETSEN PLAATSEN, maar dan niet met woorden, maar non verbaal, zeg maar. Maar zoals gewoonlijk in Mokum, of misschien wel in heel Nederland, men heeft er vaak sch... aan en zet dan toch de fiets op de plek die we niet willen.
Gisteren was het de dag van de 'perfect storm.' Hebben jullie die film (of het boek) ooit gelezen of gezien? Een mooi verhaal, goed geschreven en perfect gefilmd met de natte droom van de dames in de samenleving, George Clooney in de hoofdrol. Tragische afloop, hoor. Gaan jullie hem, op mijn aanraden nog zien: de butler is onschuldig.
Ik zal dus nu mijn verhaal afma.., man wat is het laat! Ik moet nog een Bavaria en zo en een boek uitlezen, dus ik heb helemaal geen tijd meer. Nou ja, niemand leest dit, dus morgen gaan we weer verder.
-Waarin het gaat over een fiets die naar Alkmaar en terug verhuisde, een fiets in de lift van Super en de dankbaarheid van de bezitster toen ze die terug vond en misschien iets over het sociale aspect. Keep tuned--
Geen opmerkingen:
Een reactie posten