dinsdag 1 oktober 2013

Tunnelvisie, part two

Ja, af en toe moet je je Blog een beetje vernieuwen, toch, dus dan maar Engelse woorden er tussen door gooien. Dat schijnt helemaal normaal te zijn, want op Nederlandse universiteiten schijnt al in het Engels les gegeven te worden. Waarom dat? Onze taal is nog steeds een levende en een valide taal, hoor. Elke maand komen er nieuwe woorden bij en verdwijnen er oudere woorden. (Die ik dan weer ga lanceren in mijn stukjes.) Maar onze taal is wat 'langer' dan het Engels, dat weet ik ook wel, maar niet minder fraai. Ja, het gaat om het internationale niveau van onze universiteiten en zo, zegt men dan. Nu ja, ik vind dat bullshit. (Stierenstront is ook geen woord, natuurlijk.)
Maar goed. Over hokjesgeest en tunnelvisie, zoals die in ons filiaal, en geloof me, niet alleen het onze, voorkomt. De wagen, lees het vorige Blog,  gaat lossen rond zeven uur. Eerder mag niet, want het filiaal is beneden een woningen blok geplaatst. Nu zijn dat allemaal senioren die boven ons wonen.
Het zijn mooie en grote appartementen. Ik ken ze wel, want ik heb ooit zo'n senior uit de brand moeten helpen toen hij de sleutels in de voordeur, aan de binnenkant, had laten zitten en de deur achter zich had dichtgeslagen en dus niet meer naar binnen kon. Ik ben toen op een van de lange ladders die onze toko bezit, via een balkon en een half openstaande deur en een half open raam, naar binnen geslopen en de sleutels gaan halen en heb toen de woning even snel kunnen bewonderen.
Maar goed, die senioren willen dus niet weten dat ze boven een winkel wonen en een beetje gelijk hebben ze wel. Op het moment dat wij onze stalen rolcontainers buiten zetten, vanaf zeven uur, is er lawaai. Daar ergeren de mensen daarboven zich aan. Maar, dat er vanaf 's morgens half zes of zo al trams met gierende remmen van staal op staal door de drukke straat rijden, die straat is een van de grote verkeersaders van de stad, dat het spitsverkeer van brommers met lekkende knalpotten en het geluid van auto's, vrachtwagens en bussen rond die tijd ook al druk aan de gang is, ontgaat ze, geloof ik. Terwijl ze op minder dan loopafstand van de winkel wonen, geregeld een 'goedmaking' cadeau krijgen van FM1, als er weer gebouwd/verbouwd wordt en dat dezelfde FM1 geregeld bij ze langs gaat met een geschenk om de pijn van allerlei andere dingen te verzoeten, of is het verzoenen?
In ieder geval, we gaan de deuren van de winkel om zeven uur openen, de 'fust', dat zijn de containers met lege kratten, de lege of juist volle containers met vuilnis, nu ja, het afval, zeg maar, naar buiten brengen, maar dat beschreef ik al. Je wilt zo stil mogelijk zijn, want je weet, de buren, de buren!
FM1 liet me een maand of wat geleden, een stukje lezen uit het 'buurtkrantje' dat de mensen elke drie maanden of zo in elkaar flansen. Dat krantje wordt door een groepje (ik verdenk hen ervan dat het van die oude hippies zijn, je weet wel, van die langharige types uit de jaren zestig die nu ingekeerd en gepensioneerd zijn. Ze zijn een jaar of vijftien ouder dan ik ben, geboren ergens in de oorlog en hebben de Provo beweging nog meegemaakt en wie weet, er volop aan deelgenomen. Misschien liepen sommige van de nu senioren dames wel met hun borsten of hun buik bloot met daarop: Dolle Mina, baas in eigen buik. Het idee daaraan is te gruwelijk om er zelfs maar aan te denken, vind ik. Toen opstandig maar nu op stand) van hen samengesteld en geprint op een kleurenprinter en in elkaar geniet en aan de tien of twaalf mensen die er wonen uitgedeeld. Een leuk streven, natuurlijk en sociaal gezien een goed initiatief. Ik las, nieuwsgierig als ik ben naar teksten en woorden,  het blaadje en voelde het kille bad van een sterfhuis of hospice over me komen. Mijn God wat een gezanik. Het ging alleen maar over: "J., die een nieuwe heup moest, P. die met een rollator moest leren lopen, juffrouw  E., die haar  gehoorapparaat was zo maar stuk, mevrouw C., die net een nieuwe katheter had gekregen," man, het hield niet op. Ja en dan de jaarlijkse buurtborrel, gesponsord door Tena Lady inlegkruizen en door een firma die zich specialiseerde in onderhoudsbeurten van Stoma's!
Maar, het ergste van al was dat onze toko keihard werd afgezeken voor het lawaai dat we zogenaamd al voor zeven uur maakten. FM1 had er een mooi en gevat antwoord aan gewijd in het volgende, volgens mij nog te verschijnen, krantje. Hij gaf toe dat er voor zeven uur geen activiteiten moesten worden uitgevoerd, maar, schreef hij zo ongeveer:  'Voor zeven uur in de ochtend is er slecht een medewerker bezig met containers. De andere medewerker(s) die aan het werk zijn doen bestellingen of bakken brood, hetgeen geen geluid maakt.' Nu ja, iets dergelijks toch, maar waarmee hij duidelijk aangaf dat het lawaai meer in hun geest bestond dan dat het werkelijk waarfwas!
Maar goed, ik ben dan die ene medewerker die om een uur of zes begint met het 'bezig zijn' met die containers. Believe you me, ik ben er heel stil mee. Collegae van mij zetten bij binnenkomst van het filiaal de 'radio' al aan, je kent het wel, van die muzak, van die vervelende deunen en ik zweer je, dat geluid overstemt het geluid dat de kar die ik sjouw, maakt. Ik begrijp volkomen dat uit je slaap gehaald worden door rumoer of lawaai enorm frustrerend is, maar het is wel klinkklare nonsens van 'hun van boven'.
--Ik lul te veel, ik maak het verhaal af, nu Ajax kijken, nou ja, een boek gaan lezen en met een half oog voetbal kijken--

Geen opmerkingen:

Een reactie posten