Hutspot

Morgen, zondag, eten we hutspot. Een heerlijk najaar- of wintergerecht en net zo Hollands als Sinterklaas en (ik durf het nauwelijks te zeggen, gelet op de felle discussies in de media momenteel) Zwarte Piet. Wie kent (hem) of het niet? Wortelen, uien, piepers en, in mijn recept, een paar preien. Uitgebakken spekjes erbij, zelf uitbakken, hoor, niet die fabriek dingetjes die, behalve naar zout, nergens naar smaken en dan ook nog knetterhard zijn en natuurlijk een stooflapje, of, in ons geval van morgen, een paar lekkere verse rookworsten. Weet je nog dat we vroeger maar twee soorten rookworst hadden? Die voorverpakte van de Unox, die je met zo'n vacuüm zak en al in het hete water moest lazeren en de versie van het Hollandse Eerste magazijn, de HEMA? Die laatsten hebben jarenlang, nu nog overigens, de markt beheerst op rookworstgebied, zeg maar. (Natuurlijk had elke zichzelf respecterende slager vroeger zijn eigen worsten. Een oud grapje: Mevrouw: Slager, is dat Uw eigen worst? Slager: Nee mevrouw, die van mij is niet zo: krom/dun/dik/lekker, of lekkerder al naar gelang de bui van de slager. Mevrouw: 'Slager hebt U varkenspootjes?' Slager: 'Ja, mevrouw, hoezo?' Mevrouw: ' Oh, ik dacht al, wat loopt U rottig!')
Tegenwoordig koop ik mijn rookworsten ook bij De Keten en/of bij Appie. Ze zijn vaak minder zout dan de HEMA worsten en hebben een wat betere rooksmaak. De Keten maakt heel veel van zijn vleeswaren zelf , trouwens en zijn daar, terecht, trots op en zo maakt ze ook de worsten. Ze  hebben zelfs een worstje naar de oprichter van het bedrijf genoemd. Het is een kruising tussen een rook-, ossen en smeerworstje, en heel erg lekker (helaas, want niet caloriearm) Nee, die mijnheer heette geen Keten, nee.

Nou, lekker belangrijk wat jullie eten morgen! Ja, da's ook niet interessant, hoor, ik geef het meteen toe. Maar, het geeft even de titel van mijn stukje weer. Ik heb de afgelopen dagen een hutspot van mensen en verhalen over me heen gekregen, nee, dat is verkeerd gezegd, beleefd, meegemaakt. Kleine dingetjes die, zoals de schrijver Elschot zou zeggen: de wereld niet uit hun baan deden geraken, maar amusant genoeg waren om ze even aan te halen. Voor mij dan, hoor. Maar ik schrijf deze stukkies en je hoeft ze toch niet te lezen?
Het blijkt dat een verder op in onze straat gelegen super van de firma Dirk Kat, een DEKA, heel juist, een verbouwing ondergaat en dat veel van hun klanten nu naar onze super komen afzakken. Die winkelketen is een jaar of wat ouder dan de onze, stamt uit de jaren '40 of zo, maar ze heeft een vergelijkbaar aantal winkels en een vergelijkbaar publiek. Dat zijn mensen die in winkels goede spullen en een groot assortiment willen koppelen aan niet te hoge prijzen. Nou, dan zijn die mensen dus bij ons, bij De Keten, aan het goede adres. Ik ken de concullega's wel. Tijdens onze wekelijkse oppasdag bij en op de kleinkinderen, doen we onze boodschappen (en die voor de pa en ma van Loek en Mia) bij de winkel van die naam die vijfendertig meter van hun huis af ligt. Een mooie en nette toko, maar met het bekende assortiment dat wij ook hebben.
Schiet nou eens op, man, wauwel nou niet zoveel.
Goed. In ieder geval de klanten van de D komen nu naar ons toe om te shoppen. Dat merk je meteen. Mensen die gaan vragen waar de bakkerij is of waar de groente afdeling is of vragen waar de koffie staat, zijn 'nieuwe' klanten. 'Waar liggen de appeltaarten?' vroeg een man mij in wat gebrekkig Nederlands. Nu is onze bakkerij, in tegenstelling tot de D die ik ken zo prominent aan het begin van de winkel aanwezig dat je die niet kunt missen. Ook al zou je willen, het gaat je niet lukken. Direct na de bekende toeganghekjes, je kent ze wel, zijn er aan beide kanten stellingen met brood. Wij verkopen 63, schrijve drieënzestig soorten brood! Ja, dat wist ik ook eerlijk gezegd niet, maar het schijnt zo te zijn. 63! Man, wat een verscheidenheid. (En nog te pruimen ook, hoor. Ja, ik zeg nu: te pruimen, maar bij mijn oude baas zouden we zeggen: goed te beffen, maar dat doe ik dus niet, jullie zijn een netter publiek dan die grove marine kwanten.)
Maar ook al zou je Visually challenged zijn zoals je dat in de States moet zeggen, visueel uitgedaagd, dan nog kun je de bakkerij niet missen. De hele dag door hangt er een heerlijke geur van versgebakken brood, van kaas/ui bollen van pizza- of andere hartige broodsnacks en nu, in het seizoen, komt daar af en toe de geur van speculaas bij. Ik ruik die verrukkelijke geuren zelfs terwijl ik met mijn kop in de DV kisten sta om die bij te werken. te vullen en 'aan te harken.'  (Ik heb al verteld dat ik een tijd lang vakantiedagen moest opnemen om dat onze loonkosten boven het gemiddelde kwamen, maar een nieuwe FM2 vond dat ik gewoon weer mijn uren moest gaan maken, dus werk ik weer mijn in normale ritme.)  In ieder geval, je kunt de bakkerij niet missen, maar ik verdenk S. ons vrouwelijk hoofd bakkerij ervan dat zij en haar personeel met een spuitbus "lekkere broodgeuren" de winkel rondsluipen om meer aandacht te trekken voor haar toko. Het is haar vergeven.
Ik breng die mijnheer naar de afdeling 'appeltaarten' en ga terug naar mijn koude, maar leuke werk. Nauwelijks heb ik een volgende doos opengemaakt of er komt een mijnheer na me toe die vraagt waarom wij geen verse groente verkopen. Nu ben ik A/ stomverbaasd en B/ een beetje wantrouwig. Ik weet nog dat er steeds zogenaamde 'mysterie guests' worden uitgezonden, maar twee van die gasten tegelijkertijd is wat te gek voor woorden. Ik breng de mijnheer naar de afdeling. Ook zo'n afdeling die je niet kunt missen. Ze is groot en breed en je kunt haar haast niet overslaan. Tenzij je een schrijver van Blog's bent die in een andere wereld leeft, maar dat geloofde ik niet. Ondertussen kijk ik naar verborgen camera's en figuren die in Banana Split zouden kunnen figureren, maar ik zie ze niet.
F, denk ik, nee, ik denk een Engels vier letter woord dat met een F begint, dat zijn natuurlijk klanten die van de D komen. Niks verborgen camera natuurlijk. Die klanten komen nu bij ons. Ok, zorgen dat die gasten terug blijven komen, pamperen die mensen!

Nou, het zal wel weer niet lukken om er maar een stukje van te maken. Morgen maar verder en dan ga ik het ook nog hebben over zoenen van klanten, echt, en een De Keten in Amstelveen, maar dat moet ik nog zien. (Die winkel dan)
Nou eerst een Bavaria (Bock).