Fietsen in de Super 2

Mijn hele oude, en niet alleen qua jaren,maar ook qua uiterlijk, vriend (en criticus) B. begreep hem niet. Mijn vorige Blog dan, begreep hij niet, begreep ik dan, van hem dan. Hierbij, B. lees en vrees. Er bestaat zoiets als voorspel, weet je nog wel? Van vroeger? Nee, we fietsen niet in de super naar de koffieplantage of naar de kippenren voor de eieren, nee, dat niet. Maar ik ga wel pokhout, verder met mijn verhaal.
Goed. Ergernis is dat men de fietsen dus niet plaatst waar dat hoort, in de fietsenrekken, maar ook rond onze tijdelijke en externe, extramurale, zoals dat heet, opslagruimte, namelijk onze, door een soortement van hekwerk afgesloten opslag. Dat stukje is een verbreding van het trottoir en dus gewoon een stuk van de openbare weg. Een jaar of wat geleden hadden we een Figuur die iedere dag zijn fiets in dat afgebakende stukje van wat wij dan noemen 'ons terrein' neerzette. Dat is lastig als je, eenmaal de vrachtwagen gelost, die weer moet vullen met dat Fust. De definitie staat in m'n vorige Blog. Je moet dan die fiets steeds wegzetten en het grote gevaar schuilt erin dat je zo'n fraai vervoermiddel beschadigd. Hetgeen dan betekent dat er een declaratie van een rekening van een fietsenmaker bij de FM wordt ingediend, die daar natuurlijk ook niet op zit te wachten. Ik had de figuur (vanaf nu f) in kwestie een paar keer gevraagd om zijn fiets in het daarvoor bedoelde rek te zetten maar, no way. Het was zo'n type, ja je kent ze wel, van die mensen die op hun standpunt en in hun recht staan en daar absoluut niet van af willen wijken. Zo' principiootje, zo'n gelijkhebbertje en dus zo een irritje, om maar eens wat kreten los te laten. 'Nee mijnheer', was steevast het antwoord op mijn vraag de fiets te verplaatsen, 'dit is openbare weg. Er is wetgeving over dat men op de openbare weg het rijwiel mag stallen, tenzij er een daartoe strekkend verbodsbord is geïnstalleerd. Dat zie ik bij Uw onderneming niet. Dus zet ik het rijwiel hier neer en U heeft geen enkel recht, en dat is neergelegd in de wetboeken, om mijn bezit ook maar aan te mogen raken.' (F. was iets in de deelraad van het stadsdeel en stamde uit de groene/linkse hoek met nogal wat invloed in en op het deelraadkantoor. Zo'n deelraadkantoor, dat is een reus op lemen voeten en zo, waar vooral gehakketakt en geruzied wordt, maar dat wisten we wel, kan het je als ondernemer/uitbater of FM behoorlijk lastig maken met allerlei vergunningen en daar hadden we natuurlijk helemaal geen zin in.)
Ik sputterde en zei woorden die mijn zondagsschooljuffrouw me in het verleden had verboden te uiten. Dat gedoe met f. gebeurde natuurlijk niet echt elke dag, maar frequent genoeg om met terugwerkende kracht voor dit soort personen verplichte abortus uit te laten voeren of vervroegde en onvrijwillige euthanasie. Man, wat een treurig mens! Op een gegeven moment koos f. de tijden van boodschappen doen zo uit, dat onze vrachtwagen met de tweede 'versvracht', die rond 10 uur (AM) komt, steeds net aan het lossen en laden was om zijn vehikel neer te zetten. Tot groot verdriet en irritatie van ons, de losploeg. Wij zonnen maar dorsten niet en dit heeft niets te maken met weerbericht of het feit dat we niets te drinken hadden. Nee, wij zonnen op wraak en dorsten dat niet te doen omdat f. inderdaad de wet op zijn hand had.
Maar, er is een oud gezegde dat luidt: hoogmoed komt voor de val. Zo ook met f. Waar hij altijd alleen zijn fiets op slot zette, met het gewone beugelslotje, vaak van AXA, had hij op een, voor ons retrospectief bekeken, heerlijke ochtend, het zo ver gespeeld dat hij ook nog eens een versterkt kabelslot mee had genomen en zijn fiets omstandig aan een container had vastgeketend. Dit onder vertoon van een grote en vooral mis- en minachtende grijns naar ons, proletariërs en werkers en onderdrukten van de maatschappij waar f. (immers van groen en linkse signatuur) zo voor zou moeten opkomen. Wettelijk gezien zou hij dat wel hebben mogen doen, dat vastketenen aan de container, natuurlijk, dat konden we en hebben we, achteraf nooit uitgezocht. Hij stond nog even gnuivend, kennen jullie dat woord nog, nu ja, hij keek gnuivend hoe wij dat dan wel zouden op gaan lossen en ging even later de winkel binnen voor zijn gratis koffie en de gratis proeverijen die op bijna iedere afdeling aanwezig is. Stukje koek/cake, banaantje/mandarijntje, stukje kaas/worst, nu ja, jullie kennen de gulheid van De Keten. Niet? Nou kom dan maar eens rap langs.
Ik stond er met mijn maatjes A. en R. te lossen en we waren woedend en ik zeg dat voorzichtig en ook de zondagsscho.. ja, die, van A. en R. zouden zich in hun respectievelijk graven hebben omgedraaid vanwege hun taalgebruik. 'Foei, jongens toch', probeerde ik, maar ja, die jeugd van tegenwoordig he?
De chauffeur van de vrachtwagen was een practicus. 'Wat of der nou dan was?', wilde hij weten. Wij vertelden. 'Maar kijk dan eens goed', zei hij, 'kijk dan eens waar die figuur de fiets aan heeft vastgeketend?' We keken en grijnsden. F. had de fiets aan een container met restafval vastgeketend. Sterker nog aan een container, beladen met vlees dat was teruggeroepen in het kader van het paarden-/rundvlees schandaal. Dergelijk vlees mag niet op de openbare weg blijven staan, maar moet ASAP verwijderd worden naar een destructie bedrijf, in verband met de volksgezondheid of zo.
(Ja, ja, ik weet het. Ik kocht een paardenbiefstukje, was het verdulleme runderbiefstuk. En nee, in WC eend, zit geen eend, hoor, ja ik ken de grappen.)
Onze kans! Met een haast die we verder nooit aan de dag legden (wat is dit voor zin? Ja het is Nederlands, maar klopt het wel?) in elk geval met een rotvaart werd het Fust in de wagen gesodem.., ingeladen, even passen en meten met het rijwiel maar dat ging kloppen en de slimme chauffeur sloot de kleppen van zijn bak, vertrok met meer dan gemiddelde haast en liet ons alleen met een lege plek waar eerst een stuk of twaalf containers inclusief een fiets hadden gestaan. Hoe kun je onopvallend en je verkneukelend wachten op dingen die komen gaan? Nou dat is niet al te gemakkelijk, maar wij drieën  hadden zogenaamd werkoverleg terwijl we wachten op f. Dat duurde niet eens al te lang. F. kwam naar buiten en grijnsde ons hatelijk toe en sloeg linksaf naar een niet aanwezige fiets.
Ik ben ooit wel eens door een wesp gestoken en jullie ook, lieve (vrouwelijke) en aardige (mannelijke) lezers. Maar ben je wel eens door een heel wespennest gestoken? Ik weet vanaf die dag hoe het er uit ziet en helaas had de jeugd geen camera's in de aanslag, anders hadden we een prijs gewonnen bij DWDD of bij Zapmoment. De hatelijke en zelf vergenoegde grijns op het gezicht van f. vervaagde en maakte plaats voor onzekerheid, zelfs een beetje angst, maar voornamelijk door een blik van haat. Ook zijn zondagsschool juf, hoewel ik denk dat hij die niet heeft gehad, zou zich wentelen in haar huidige verblijfplaats door het taalgebruik dat f. op ons losliet.
'Goh' zeiden wij beminnelijk, het personeel van De Keten is altijd en overal beminnelijk, 'ja, weet U, de wet schrijft voor dat destructiemateriaal niet mag worden bewaard, ziet U. Vandaar dus. En zo. En ja, zo, ja, zo gaat dat dus en zo. En dat is wel heel tragisch voor Uw fiets, eigenlijk. Triest, ja, vervelend ook, Goh, we leven wel met U mee, maar ja, U was af en toe wel een beetje gewaarschuwd, he? Was U erg gehecht aan Uw fiets? Misschien kunt U achter het CS er nog wel eentje kopen, hoor. Ze kosten vaak een geeltje, weet U niet? Prettige dag nog verder, hoor en we heten U graag weer welkom in onze winkel.' 
F. is nooit terug gekomen. De fiets wel. Die stond de volgende dag met een korzelig briefje van het hoofdkantoor in een vrachtwagen. Wij hebben het vervoermiddel, bij het los centrum hadden ze er een haakse slijper op het slot losgelaten, in het fietsenrek gezet. Daar heeft ze tijden gestaan. Een week of wat geleden is ze meegenomen door medewerkers van de stadsdeelraad. In opdracht van een figuur van groen/linkse signatuur.


=en natuurlijk heeft B. weer gelijk. Ik heb het nog steeds niet gehad over fietsen IN de super. B. je bent onschatbaar. De volgende misschien?=