Een nieuw rooster, 2

=Ik heb dus een nieuw rooster, waarbij ik anderhalf uur per dag korter werk=
Maar: ik werk dus anderhalf uur per dag korter. Maar: het werk wordt niet minder, eerder meer. Maar: het worden ook weer de drukke dagen van het jaar voor de Supers. Maar: ik ben nu zo ver klaar met dat gedoe over mijn rooster en mijn achterstallig loon dat ik ook geen seconde langer werk dan dat het rooster met toelaat. Dus: er blijft werk liggen. Dus: dat achterstallige werk moet opgeslagen worden in de vriescel, die al aardig vol zit, omdat ik minder uren kan werken. Dus: binnenkort is die cel echt vol en is er geen plaats meer voor nog meer 'restanten'. Dus: dan staat de zooi buiten de cel te ontdooien. Dus: gooi je een hop zooi weg. Dus: had je me beter mijn uren gewoon laten werken want dat is goedkoper dan 200 euro of zo per week aan ontdooide spinazie of garnalen of whatever weg te gooien.
Maar, dat zal wel gaan gebeuren, dat weet ik zeker. Normaal gesproken, (de vracht die ik weg werk komt zo rond tien uur binnen) zie ik kans om dat in de beschikbare tijd (1200) te doen. Dan ruim ik nog even de zooi op die overblijft, maak nog eens een bestelling voor de volgende dag en ga met een goed gevoel naar huis. Dat is de werk ethiek die wij, mensen van mijn generatie in ieder geval, hebben meegekregen van onze pa en ma. Maar, die we, voor zover ik het kan nagaan, ook aan onze kinderen hebben overgedragen.
Maar, door dit soort zaken gaat je motivatie wel verminderen, hoor.
Waar ik er vroeger niet mee zat om even een kwartiertje door te werken: 'Maakt dat nu uit? Even mijn werk af!', ben ik nu helemaal een mens van de klok geworden. Ik loop sinds jl.. maandag zelfs met mijn mobieltje aan op zak. Niet omdat ik dan gebeld word of moet bellen, maar gewoon om geen seconde later dan de afgesproken tijd te gaan stoppen met werken! Dat ik daar een minder prettig, ja zelfs een "vrouwelijk geslachtsdeel" gevoel van over houd, is natuurlijk mijn grief en frustratie, maar wel is het een netto resultaat van het feit dat men klakkeloos en zonder overleg de arbeidsomstandigheden schendt. Of zie ik dat nu fout en zwart/wit?
Nu is er met een jongere collega, ook een met een vast dienstverband, iets dergelijks aan de hand. Die jonge vent moet zelfs nog meer uren inleveren dan ik. Nu hebben E. en ik gelukkig wat financiële vangnetten, zoals een ABP pensioen en zo, maar het blijft, in deze tijden, wel een aderlating.
Buiten het geldelijke aspect ben ik eigenlijk veel meer pissig over ben is dat je een en ander niet even overlegt.
Maar goed, ik werk tot de aangegeven tijd, een kwartiertje voor eigenlijk, want ik moet nog opruimen en dat soort zaken, zoals ik als schreef en klokke half twaalf sta ik me om te kleden, werk af of niet. Dat is een raar gevoel, dat je zulks doet, maar ik hou het wel vol, hoor. Maar: ik ben nooit zo geweest. Integendeel, als ik het werk om 12 uur nog niet af had, maakte ik wel eens een half uurtje meer, zodat ik geen collega, die het toch ook druk heeft, met mijn werk op te zadelen. Maar dat is dus nu helemaal over.
Tot overmaat van ramp moest ik me ook nog eens ziek melden vanmorgen, want is was "door mijn rug gegaan." Een vervelende dag volgde. ik hou niet van ziek zijn. Niemand houdt daarvan natuurlijk, maar ja, ondanks dat je er niets aan kunt doen, voel je je (ik in elk geval) toch schuldig. Toen mijn FM me belde om te vragen hoe het ging was ik net op gestaan en stond net onder het "gemalen water".
(Dat betekent douchen, overigens)
De rest van de dag maar wat pijnstillers slikken, Midalgan zalf smeren en veel rusten. En nu even zien of ik morgen weer aan het werk kan. Ik denk het haast wel.
Morgen is Sinterklaas al weer in Spanje. Met zijn Zwarte Pieten. Dan begint de echte kerstdrukte. Nu eens kijken of er weer een actiegroep of woordvoerder opstaat die daar weer tegen in gaat. Het zal best!
Oh ja, de auto is zeg maar aangeschaft. Het wordt een Renault Scenic. Waarschijnlijk wordt het voertuig de aanstaande week afgeleverd. Spannend.