=ik liep te griepen en te gallen over tv bagger=
Ik had het laatste Blog nog niet beëindigd, had nog even een drankje ingeschonken voor ons beiden en keek nog even, met de moed der wanhoop, in het programmablad. Ik had nog wat schuim rond de mondhoeken over de opinie die ik had geschreven over de bagger tv, maar zag, tot mijn enorme verbazing dat er, voor dat moment, een nieuwe serie gepland stond. Het heette Unsere Mutter en unsere Vater en dan moet je op de u van het tweede woord en op de a van het laatste woord twee van die puntjes denken. Een zogenaamde Umlaut. (Op zaterdagavond, rond half elf wordt die serie uitgezonden op Nederland twee.) Het gaat over vijf vrienden die de tweede wereldoorlog meemaken, het wordt bekeken van elk van hen uit hun perspectief en hun rol in die oorlog. (Dat 'vaders en moeders' slaat er natuurlijk op dat die jongelui de ouders zijn van, zeg maar, onze generatie, althans, laten we zeggen de door de jeugd zo verachtte en bespotte: 'grijze golf', waar E. en ik ook toe behoren.
Ik ga nu niet weer beginnen dat onze generatie vanaf hun vijftiende moest werken tegen belachelijke loontjes, dat ze geen studie-uitkeringen hadden, geen huur- of zorgsubsidies en dat ze ook nog eens verplicht in dienst moesten (de mannen) of dat ze door knetterhard werken de verzorgingsstaat van nu hebben helpen creëren. Nee, dat doe ik niet, da's flauw.
E. had verder ook niet iets bijzonders waar ze naar wilde kijken dus besloten we dan maar om naar de Duitse serie te kijken. Mijn bek viel los! Wat een fantastisch verhaal, wat een fraai acteerwerk en wat een prachtige beelden. We zaten meteen in het verhaal en ik zal die serie zeker volgen. Ja, laat het aan de oosterburen maar over om fraaie Tv/film te maken. Dat begon ooit met Fritz Lang met zijn 'Metropolis' en 'M' en later kwamen er natuurlijk die geweldige krimi's bij, zoals Tatort en Derrick. Ik sla nu, natuurlijk, het Nazi tijdperk over, waarin door goede filmmakers en -maaksters gemaakte afgrijselijk antisemitische propaganda Schei... werd uitgezonden, met als diepte punt misschien wel "Jud Suss". (Van oorsprong een boek, geschreven door een Joodse auteur en helemaal niet antisemitisch bedoeld, maar ja, propaganda?) Over Leni Riefenstahls propaganda films alleen dit: grootse beelden, fraai camera werk. NB: Ik ben niet pro nazi, absoluut niet, maar die beelden, haar meest bekende film is: "Triumph des Willens", zijn wel heel beklijvend en zouden de toenmalige machthebbers aan het denken hebben moeten zetten. Dit kan dus als je een volk opzweept! Maar nee, eerst vriendjes worden, dan zou Hitler wel inbinden. Fat chance!
(Een zijstapje, helemaal los van de vorige: mijn FM1 heeft jaren in een BMW gereden van het model: "Harry, holt den Wagen". Een klein plaatje onder het nummerbord vermeldde: "Aus der Reihe Derrick." Dat vond ik subtiele en haast niet Duitse humor.)
(Nog een zijstap: voor humor moet je bij de Britten zijn, voor goede krimi's bij de Duitsers, voor fraaie soaps bij de Belgen. Voor show bij de Italianen, voor depri makende Tv bij de Scandinaviërs en voor Bagger bij de Nederlanders.)
En zo werd het maandag en is de hele wereld een beetje het stuur kwijt. Althans, strictly speaking for me. Na een woensdag en een donderdag vrij is het vrijdag en een werkdag en dan weer weekend en dan weer maandag en dan gaat de biologische klok af en toe even van slag. De wekker gaat, oké, alweer maandag? Nee, vrijdag. Dan gaat 'ie weer en dan: oké, alweer vrijdag? Nee maandag. Maar goed, de dag zit er nu weer op, de vracht is weer weggewerkt en dan nog wat boodschappen doen. Niet veel, we doen, net als aan de Kerst, niets aan oud- en nieuw.
'Toch? Maar helemaal niets is ook zo karig. Toch? Nou ja, oké, ik neem nog wel een flesje bubbel zooi mee. Een knallende fles is ook wel weer leuk. Hapjes? Nee, man, dat doen we anders door de week toch ook niet? Ja, dat weet ik, oudejaar, ja. Nou ja, er zijn van die bakjes die moeten even in de oven, met lekker uitziende dingetjes. Nee, nu houd ik mijn poot stijf, hoor, ik ga niet koken. Ja, maar weet je, van die oliebollen die.. Oh, van de Bijenkorf? Ja, die zijn wel lekker, dat is zo. Nou, oké, maar niet te veel, hoor. Omelet? Met groenten en champignons en zo? Nee, je hebt gelijk, dat is niet echt koken, da's waar. Nee, ik ga geen oudejaarsconference kijken, nee, geen zin. Het zal wel weer Youp zijn of zo. Niet? Wie? Die? Is die om te lachen dan of alleen maar afzeik gedoe? Nou ja, we zien wel. Ja, Sisi ook weer hé? Toen ik acht was, geloof ik. Mijn eerste keer, dan. '56? Toen was ik, eh, nou ja, nog heel jong. Ja, ja, bijna net zo jong als nu, ja. Nou ik ga pitten, morgen weer een drukke dag. Trusten, ja, ik van jou, nee, kijk maar even af, trust!
En zo ga ik morgen de laatste dag van 2013 in. Pink Floyd zong ooit: (Shorter of breath) "and one day closer to death".'
Somber eigenlijk, vind je niet? Nee, hoor ik ben nu geen sombermans, maar ik ben wel heel erg blij dat december bijna voorbij is. Voor veel van mijn vrienden/vriendinnen/kennissen is het een triest jaar geweest, met het verlies van dierbaren. Of het doormaken van een slepende ziekte. Ik sta hen bij in gedachten. Maar voor sommige van die voornoemde mensen is het ook weer een prima jaar geweest, Een nieuwe partner, een ander huis een andere auto of zo.
Weet je dat vandaag de zon een minuut later is ondergegaan? Dat de dag dus een minuut langer is geworden? Ze ging vandaag om 16.36 onder en vrijdag pas om 16.40.
Het wordt lente!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten