Ja, ja, ga door, ga door, het is zo lekker! Stop nou niet, kom, ga door!
Ik weet het lieve mensen, het liefste zouden jullie willen dat ik elke dag verhalen over mijn super zou gaan vertellen. Ik heb verhalen zat hoor, daar niet van. Bijvoorbeeld over de dikke, morsige en niet al te slimme man die ik bijna dagelijks spreek en mij vandaag ook weer aansprak. Hij is een vijftiger en zwaar van 'zijn eigen' en ook nog zwaar alcoholist. Elk moment van de dag dat ik hem spreek heeft hij een 'ring van zelfvertrouwen' zoals dat vroeger in een Colgate reclame heette en bij de KM anders werd uitgelegd, om zich heen. De man is overigens heel aardig, sympathiek, niet al te slim, totaal onverzorgd (hij heeft nu al twee weken het zelfde sweat shirt aan met steeds meer mayonaise of frites saus vlekken) en dus niet getrouwd, en het is zo een typische Amsterdamse ouwehoer, met van die Mokumse geintjes zoals, ik citeer Wim Sonneveld: "kent U die van die Amsterdammer die naar Parijs ging? Hij ging niet." niveau, dat het gewoon een hele sympathieke 'gauzer' is. Maar, hij had wel op het lokale Tv station, AT5, gehoord dat er een filiaal van ons was beroofd door een dief(je) dat zich keurig had verborgen ergens in het filiaal. Na sluitingstijd kwam die uit zijn verstop plek en bedreigde de bewaak Halvezool en kassa medewerksters met een mes en ging er met een overigens gering bedrag van door. (Je moet even niet de schrik en ellende van de medewerkers meenemen in het verhaal, vreselijk.) De klant, ik zal hem maar Piet noemen, ik ken zijn eigen naam niet, begreep het en vertelde dat die rover waarschijnlijk een ex medewerker van dat filiaal was geweest. Anders had hij waarschijnlijk niet zo'n mooie verstop plek weten te vinden en hij wist ook dat er rond de tijd van de roof geld aanwezig was.
Ik ken hem ondertussen vrij goed. Ik heb de man wel eens raad gegeven. Hij zat in financiële nood, kon onder andere zijn rekening van zijn kroeg niet betalen (vreselijk, natuurlijk en wat een leed) en schreef dus maar een briefje voor zijn kroegbaas waarin ik hem liet verklaren dat hij zijn opgelopen betalingsachterstand in diverse termijnen te willen betalen. De kroegbaas was aardig, accepteerde het voorstel en schreef me zo waar een bedank briefje terug! Zo ver, zo goed en tot zover de Keten.
Ik heb, in een vorig bericht, al laten horen dat onze trouwe Koreaan (een auto, geen slaafje, hoor) aan het eind van het Latijn was en dat er dus, en dat woord "dus" is bewust gekozen, een ander voertuig moest komen. Dus! Want: iedere woensdag moeten we de reis naar Zaandam ondernemen om op onze twee schatten van kleinkinderen te passen. Nee, moeten is dwang, nee, het is een commitment die we hebben aangegaan en waar we al jaren helemaal blij mee zijn, van beide kanten, overigens. Hemelsbreed ligt Amstelveen slechts een twintig kilometer of zo van Zaandam. Met het OV, wat we het eerste halfjaar hebben gedaan, waren we ongeveer een kleine twee uur onderweg en dan bedoel ik een enkele reis. (En dan ook nog kapitalen kwijt!) Dus kwam er een auto. Een fraaie, een Hyundai Elantra. Een mooie en nette auto, maar al met al een paar jaar ouder en met de technologie van die tijd dat ze gemaakt werd, uitgerust.
Ze heeft ons jaren goed en trouw gediend, maar zo als het gaat met veroudering: het gaat geld kosten. Of dat nu om mensen gaat of om dingen, ouderdom kost. De eerste paar jaren waren dat wat onderhoudsbeurten en APK en zo en dat was te doen. In het vierde jaar kwam er opeens een rekening van 400 euro. Vorig jaar was het zelfs al 1250 piek. Toen de monteur me dan een dikke week geleden belde om te zeggen dat er heel veel mis was en dat het wel eens tot 2500 euro op kon lopen, werd het even stil aan mijn kant van de telefoon. De monteur was een nette man van een nette garage en ik geef graag de naam even weer: Berkelaar, in Amstelveen! Hij verbond me door naar de chef verkoop, de man waar we ook de Hyundai van hadden gekocht. Ik weet dat autohandelaars en garagisten (een fraai Vlaams woord, weer) allemaal een slechte naam hebben en vaak ten rechte hebben verdiend, maar deze mijnheer (Hans Tor) van deze firma, is een hele correcte man. Een goede, maar ook hele betrouwbare man. Hij heeft een wat onderkoelde, haast Engels gevoel voor humor. Hij laat zich niet opfokken en geeft een perfecte service.
Dus maakte ik na het gesprek met de man voor dinsdag de 3e van de 12e een half/half afspraak met hem om die middag even te komen kijken. Hij blies zijn wangen een beetje bol, dacht ik te horen over de telefoon, want veel occasion automaten (E. heeft een rijbewijs voor een automaat namelijk) had hij/zijn er niet.
Dan blijken er de zegeningen van het Net. We keken 's avonds (toch maar) even op de site van de firma en zagen en aanbod van elf automaten staan, waarvan negen al meteen afvielen, zijnde KKA'tjes. Nee, we hadden altijd een ruime auto gehad, en wilden niet in een blikje rijden. Niets tegen blikjes, maar, we moesten vaak met kat(ten) en fiets op reis en dan had je ruimte nodig. Er waren op de site een Citroen Picasso en een fraaie Toyota te zien, maar allebei al tegen de ton op de klok. De prijzen waren dan wel weer aardig, maar ja, hoe lang gaat zo'n voertuig mee? Opeens zag ik dat er een pagina twee werd geopend en ik scrolde. 'Goh, kijk nou, staat er net op. Renault Scenic, nog geen zeven jaar oud, nog geen zeventig duzend op de teller en hè, zie die prijs dan?' E. keek en zei dat het wel een fraaie auto was. Qua lijn, qua kleur, een soort zilver platina of zo. Afijn, ik noteerde wat gegevens, maakte de volgende dag benen naar Berkelaar waar Hans Tor geen idee had waarover ik het had. Ik legde de site uit, hij scrolde, hij vond, hij belde en hoorde dat het voertuig net een dag op de site stond. Hij belde met het filiaal waar de wagen stond en zei niet dat hij een koper had, liet de telefoon op "speaker" staan, zodat ik mee kon luisteren naar zijn collega, die wat bewonderend vertelde dat dit wel zo een nette auto was, dat 'ie hem zelf wel wilde kopen! Ik zei dat er maar alvast een vinkje van 'Verkocht' bij moest worden gezet. Hans en ik berekenden de financiën en ja, dat was ook goed.
KKA is Klein K.. Autotje, overigens.
=en binnenkort hoor je meer==
Geen opmerkingen:
Een reactie posten