Goh mensen, wat een dag weer. En nu heb ik het weer over het weer. Zoals het oude grapje van die man die zei tegen zijn vrouw: 'Ik wil het even met je over het weer hebben! Wanneer doen we het weer?'
Maar vandaag was het weer eens origineel rotweer. Het stormde, regende als een gek en ik zat gelukkig vanmorgen, "snug as a bug in a rug" in de stil voort zoevende Scenic, radio op Nederland 1 en zag dat ik wel even moest tanken. Aan de weg van Amstelveen naar Zuid Oost, voor ik dan de A2 op draai, is zo'n "self service" tankstation, waar de peut nog 'betaalbaar' is, ongeveer 1,61. Ik zat nog wat na te mijmeren over de rustige kerstdagen die we achter de rug hadden, met z'n tweeën en dacht even aan maatje B. die het kerst gebeuren doorbracht op een booreiland. Ik tankte, reed de A2, daarna de A10 op en nam de afslag naar die wijk in Amsterdam waar mijn werkplek is. Het was opvallend stil op de weg. Nauwelijks vrachtverkeer en het aantal wagens van hen die geen vrije dag hadden kunnen opnemen deze vrijdag, was te tellen, als je tot honderd kunt tellen, in ieder geval.
Eenmaal omgekleed, inspecteerde ik de afdeling en die voldeed volledig aan mijn verwachtingen. Een ple.... zooi van de bovenste orde. Toen ik dinsdag middag weg ging, was de hele afdeling, waren alle kasten en alle bakken, helemaal vol maar nu heerste er een trieste leegte. Ik vulde, ruimde en deed de restanten en dacht dat het wel een rustig dagje zou worden. Qua klantenbestand was dat ook zo. Tot een uur of tien was er slechts een kassa open en de kassière had uitgebreid de tijd om haar nagels te vijlen en haar lippen te stiften, zo stil was het in de toko. Tot mijn hele grote schrik kreeg ik toch een heleboel vracht binnen. Artikelen die ik al in viervoud binnen had gekregen, de dagen voor de kerst. Ik heb ooit wel eens verteld over onze bestel formule. De bestellingen worden automatisch gedaan aan de hand van wat je verkocht hebt die dag, maar dat is logisch. Maar, wat helemaal niet logisch is, is dat de 'computer', noem ik het maar even, denkt te moeten gaan leveren, wat die 'computer', in ieder geval het geautomatiseerde systeem, denkt dat je nog gaat verkopen! Een computer die denkt? Ik moet het nog meemaken. In ieder geval, ons systeem had beslist dat onze huisdieren ook kerstdiners hadden en ik werd overspoeld door dierenvoeding in soorten en maten. Wat moet je daar nu mee! Maar, schijnt het, rond de feestdagen worden alle artikelen die besteld worden door het systeem met 20% verhoogd. Dus ook de dierenvoeding! Kijk, voor bitterballen en kroketten of voor ijs en ijstaarten begrijp ik dat wel. Maar voor lams- en runderhart? Pens of vlees brokken? No way, toch?
(Op dit systeem is al jarenlang kritiek, hoor, van hoog tot laag, maar het schijnt te duur te zijn om een nieuw of verbeterd bestelsysteem aan te schaffen?!) Rond half twaalf, nieuw rooster, ging ik weg, nog een halve kar aan een collega achterlatend, die het eigenlijk ook wel druk genoeg had, maar ja, rooster is rooster, nietwaar?
Hebben jullie dat nu ook, deze week? Ik ben af en toe even het pad kwijt, en niet van de ingenomen alcoholische versnaperingen, maar domweg omdat de kerstdagen in het midden van de week vallen en je de vrijdag daarna nog een gewone werkdag hebt? Maar, bedacht ik eenmaal thuis, we moeten nog de boodschappen voor het weekend doen. E., naar buiten kijkend, storm en heel harde regen ziende, voelde er niet veel voor. 'Nee ga jij maar even snel, ik heb nog zoveel te doen en zo', gebruikte ze als smoes om niet die wind en die regen te hoeven trotseren. Oh ja, nou ja, oké, dan, deed ik en ging. Bij de glasbak was het aanschuiven in de rij mensen die de glazen restanten van een gelukkig en losbandig kerstfeest weg moesten zien te werken. Op de vrijdagse weekmarkt was het druk. Bij de kraam waar ik vaak ('s winters) mijn Friese nagelkaas koop, stond een dermate lange rij mensen dat ik besloot om door te gaan. In het fraaie winkelcentrum was het hoogtij. Een vloed, sinds Wilders het woord Tsunami heeft gebezigd, schijnt het woord niet meer gebruikt te mogen worden, maar goed, in de springvloed van mensen die op de op- en neergaande roltrappen stonden, merkte ik dat het vakantietijd was. Ik deed tabaksartikelen kopen bij de AKO, bij Ruud en iets later was ik weer thuis.
Gelukkig, nog een paar dagen en dan is het weer voorbij. Niet alleen qua werk hoor, maar zeker voor wat betreft de hoognodige ontspanning die je wel eens wil hebben van dat vaak vreselijke, soms aardige, af en toe ontroerende medium: Tv. De bagger die ik de afgelopen weken weer eens uitgezonden zag worden mag weer enige naam hebben. Misschien ligt het helemaal aan mij, dat kan. Maar van programma's als Serious Request krijg ik allemaal vlekken en jeuk. Allemaal zogenaamde bekende DJ's die zich, onder het mom: geld ophalen voor een goed doel, zich populair staan te maken en zo zichzelf enorme inkomens garanderen die, denk ik, niet naar een goed doel gaan. Of naar alle herhalingen van de Sisi films, met al die flauwe romantiek en al duizend keer vertoont, alle vier de Home alone films, die uitgezonden worden op tijdstippen waarop het doelpubliek, kleinzoon Loek van zes, al lang slaapt en al die andere, bijna nog kolengestookte Pipi Langkous en zo troep weer vertoond wordt.
Met als dramatisch hoogtepunt, en nu al jaren, de top 2000. Man, je wilt niet weten wat een vreselijk ego-document dat is. Have Been, of Never Have Been figuren als Nieuwkerk, Jansen en ene Blokhuis laten zogenaamd de top.. oh, je vat hem! Nu ja, je hoort dan drie noten van een of ander nummer waar jij, ooit of later, leuke of fijne herinneringen aan had, om vervolgens weer onder te duiken in een of ander superdom en niet te noemen zo saai vragenspelletje. Vaak met (bij niemand) BN'ers, die zodoende hun CD (nooit van gehoord) even kunnen promoten. En na drie maten van ik noem maar wat: Michelle, van The Beatles, weer die zelfgenoegzame koppen die het allemaal zo goed weten en elkaar veren in de te dikke achterwerken duwen en allemaal vriendjes zijn. Walgelijke Gooise matras Tv en, net als de spelen in Rusland, boycotten.
Dus naar een andere zender: Fu.. it, Sisi deel negen, waar de gemummificeerde en.., ok, niks, oh ja, over Doe Maar. Totaal niet mijn muziek, want voor watjes, maar goed E. vind het leuk, maar ook hier: twee regels en dan weer praten en praten.
=ik heb nog veel meer=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten