Ik heb een hekel aan Blogs, of berichten, die beginnen met "Ik". Dus doe ik dat ook nooit, nu ja, bijna nooit. Maar voor dit verhaal moest ik wel even in de "hohouwers" en moest ik wel beginnen met Ik. Want: ik vind dat je in Blogs, reportages, columns of verhalen niet mag liegen of de waarheid verdraaien.
Ik vind wel, dat je als Blogger, de dingen aan mag dikken en aan mag zetten. Je mag het allemaal opblazen, dikker maken, chargeren en zo. Je mag, nee, moet, stekelig zijn. Dat mag, sterker nog dat moet, de waarheid en de simpele geschiedenis is vaak saai zat, maar liegen, nee, daar ben ik het helemaal mee eens, nee, liegen mag niet en onwaarheden vertellen of schrijven over mensen die daar aan niet schuldig zijn, nu ja, dat kan niet en dus beweren dat die mensen schuldig zijn aan een bepaald vergrijp, dat mag natuurlijk ook al helemaal niet.
Hoewel ik een schrijvertje ben van niks, die slechts een drietal boeken heeft
gepubliceerd, maar wel heel veel "Blogt", heb ik niet het idee dat ik "gelezen" wordt.
Maar, schijnt het, mijn Blogs worden wel gelezen. Blijkt, merkte ik.
Zonder dat ik verder schuldgevoel toon over die verhalen, op een enkele maal na dan! Waarover dit verhaal nu gaat.
Dat liegen, die onwaarheid, waar ik me dus, een Blog of wat geleden, wel aan schuldig heb gemaakt. Nee, nee, dat verhaal over de die sectorchef die de fout in ging? Nee, dat verhaal is nog steeds zo, dat is een waarheid als een koe. Dat staat als een paal boven water. Over dat verhaal, nee, daar sta ik dus gewoon helemaal achter! Ik heb het gezien en gebeuren! Nee, ik heb het over een bepaald verhaal, waarin ik de FM(N) beschuldigde van het verdwijnen van een loonstrookje en, indirect, beschuldigde van fraude, hoewel dat natuurlijk niet zo gezegd werd en, natuurlijk, al helemaal niet zo bedoeld was.
Dus, nee, nee, nee, dat was abso niet het geval, ik zal de huidige FM1, hij is nu dat 1 geworden, in tegenstelling tot m'n eerde betiteling FM(N), want deze man is dat nu dus geworden omdat hij van een beter en ander kaliber is dan die vorige FM1, vind ik nu. (Lees die vorige Blogs dan dus maar, die over de echte fraude en zo.) Dus, dat Blog, met vage, maar met niet echt minder beschuldigende frases, had ik wel geschreven. Voornamelijk drijvend maar ook voortgedreven op mijn woede en boosheid, mijn frustraties om over wat er allemaal is geschiedt. (En dat was natuurlijk niet de enige maal in de geschiedenis van mijn werkzaamheden bij De Keten)
Ik ga de zaak "tegen of over het bericht" tot mijn FM1 meteen terecht zetten. Ik schreef, dat ik Quote -dertig dagen op mijn salaris strookje moest wachten- unquote, maar dat was, zoals ik al schreef: gechargeerd en aangedikt. (In mijn opinie, zoals ik schreef mag dat, maar de waarheid is het niet. IK HEB NAUWELIJKS EEN DAG OF DRIE OP DAT STUKKIE PAPIER HOEVEN WACHTEN. Waarvan acte en waarvoor mijn excuses tegen de FM1.
Ik wil daarbij wel zeggen dat het allemaal in het licht moet worden gehouden van de vorige narigheden met mensen die ik moest en dus zou moeten kunnen vertrouwen, maar voornamelijk door de actie van de des betreffende sector chef, die me nog al behoorlijk de dampen aan deed.
Van zijn, FM1 kant, we hadden een gesprek onder heren, zeg maar, begreep ik, dat hij een beetje boos was, ongeveer zo toch uitgedrukt, over mijn beschuldigingen aan zijn adres en ik hoop dat ik dat nu recht heb gezet en dat de man mijn excuses wil aanvaarden. Nogmaals, ik heb "gelogen", nu ja, zoals politici zouden zeggen, "niet helemaal de echte waarheid verdraaid", in dat Blog en, like I said, dat mag NIET! Hij riep me "ten kantore", voor een gesprek over de zaak.
In dat gesprek, dat behoorlijk lang duurde (en dat ook nog eens een goed gesprek was) beluisterde hij ook mijn standpunt(en). Maar ook mijn verhalen, nu ja, de bekende verhalen van de "vloer", over mijn (weinig overgebleven collegae) en dat maatje R ewn ik vaak de enigen , die het werk deden. Zoveel mensen minder, door ziekte en overplaatsingen, zoveel vacatures en zoveel werk meer, waar heel veel van zou blijven liggen. Maar, het oorspronkelijke verhaal, de basis van mijn woede, de grond van mijn ontevredenheid, had hem niet helemaal bereikt, bleek in het gesprek. Hij vroeg me naar die woede, naar mijn boosheid en ik vertelde hem het verhaal over de "mot" die ik had met die collega.
Nee, je hebt net die vorige verhaaltjes gelezen, dus nu niet gaan vragen naar de bekende weg. Het was hem nieuw en ik ga niks zeggen verder, maar hij wilde dat ween drie-weg gesprek hadden, met hem als intermediair. 'Graag', was mijn mening en atwoord en FM1 wilde ook de "shit uit de wereld hebben", want aan spanningen en narigheden in het filiaal heb ik niks, zei die. (Bijna quote en unquote)
Daar was ik het helemaal mee eens, natuurlijk. Ik ben te lang leidinggevende geweest om dat niet te begrijpen. (In een eerder leven dan was ik dat geweest). We maakten een afspraak voor 1015 Hrs van dezelfde ochtend.
Maar, zoals Willem Elschot al zei, in dat fraaie gedicht "Het Huwelijk": Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren!
Dat was die ochtend ook zo. FM1 kreeg opeens een bericht door dat er een controle zou worden gehouden door een instantie, ik schreef er eerder over, die nogal streng was. Dus maakte ik schoon om dier tijd, ruimde op in die tijd en deed dingen waarvan ik hoopte dat de controle firma het kon goedkeuren.
Die avond had ik een reünie met veel van mijn echte oude marine maten. Heerlijk was dat! Ontspannen, met ouwe gabbers, die allemaal menigmaal de dood onder ogen hebben gezien, in dienst van ons land. Van die gasten waar ik blindelings op kan vertrouwen, met beide ogen dicht.
Echte mannen, echte maten! Mannen die geen afspraken zouden verknallen. Maten die ik blindelings kan vertrouwen!
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten