(Deze foto geeft het begin aan van de mooiste straat van Amstelveen, waar wij wonen. Wij wonen dan ongeveer tussen de eerste en tweede verlichting rechts)
Deze fraaie "kerstboom achtige" verlichting, de foto is niet al te scherp, wordt tussen half oktober en het begin van de maand maart aangestoken in die winkelstraat. Die verlichting symboliseert voor mij het begin van de winter, het einde van het voorbije jaar en, later, het begin van het nieuwe jaar. Ik ben blij als ik die lichtjes weer zie branden, want dat betekent dat de "feestdagen" er weer aankomen. Ik ben overigens nog veel blijer als ze weer uitgaan, want dat betekent dat de lente weer begint of begonnen is. En, dat is mijn seizoen, met veel fietskilometers en zo, warme zon op je huid en lekker buiten kunnen zijn.
Heel langzaam komt de wereld "In the mood", voor de einde december feestdagen. De Sint is net weer in het land, gelukkig met heel veel originele, dus zwarte, pieten, maar langzaam beginnen de eerste afspraken over de kerstdagen al weer op allerlei agenda's te verschijnen. "Wat gaan we doen met de kerst? Wat zullen we eten met de kerst? Bij jullie, bij ons? Ok, maar, we krijgen gasten die vega zijn of sterker, zelfs veganist zijn, hoe lossen we dat op? En, ook belangrijk, wat doen we met onze opa's/oma's, (we zijn geëmancipeerd nu en opa's leven ook langer en worden ook weggestopt). Laten we die in het tehuis, of nodigen we ze nog een keer uit? En, wat doen we met de tantes Jopie en Fransje, die allebei in Rotjeknor wonen? En met de oudooms Hubert en Bertus, je kent ze wel, dat stel. Die zijn altijd goed voor een witz of wat, maar na de zevende borrel? En Ome Ger uit Limburg? Oudoom Dave komt sowieso, maar of neef Maikel komt? Achterneef Ron komt niet, die is ziek, nu ja, loopt onder behandeling van een specialist. Neef M. viert het gewoon thuis, begreep ik.
(Voor de waarderende lezer: dit is heel Tongue in cheek)
Nu ja, zo gaan de discussies en gesprekken rond de centrale verwarming bij heel veel gezinnen dan, ongeveer. Ook in ons gezin zijn we er mee bezig, natuurlijk, maar dat geldt, denk ik, voor ons allen. Dus, zoals gezegd, heel langzaam komt de westerse wereld "in the mood" voor de feestdagen. Die Engelse kreet die ik net bezigde, betekent gewoon : in de stemming, maar de lezers van dit Blog zijn slim zat om die vertaling gemaakt te hebben. Ik heb haar gejat van de titel van een muziekstuk van ene Glenn Miller. WTF, wie is dat: zeggen de moderne lezers. Oh ja, Glenn Miller, daar heb ik wel eens wat van gehoord, zeggen mijn, weinige, leeftijdgenoten. Glenn Miller was componist en leider van een zogenaamde Big Band. Voor de jeugdigen: Big Bands waren groepen musici die vooral in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw enorm in zwang en in swing waren. Die groepen bestonden vaak uit een man of zestig, iets meer of minder, die zogenaamde swing muziek maakten. Een orkest met voornamelijk blazers, koperblazers, moet ik geloof ik zeggen. (Lees ook mijn Blog over: Bloasmusiek) En die muziek, die, eh, nu ja, die swingde. Ik weet niet of dat het jongere publiek nog wat zegt: swingen. Laat ik het zo zeggen: die muziek had ritme, had een begin, een midden en een end en je kon er op dansen. (Dat laatste is iets wat ik ooit, tot mijn hele grote spijt, heb moeten leren, maar dat gelukkig helemaal vergeten ben. Voor mijn generatie was: "leren dansen", nog het enige wat overbleef van het leren van de etiquette van die vorige eeuw. In een ander Blog ga ik nog wel eens door over etiquette of manieren, zoals dat ooit genoemd werd)
Check Google, zoek: In the Mood en je zit meteen in een prachtig en heel oubollig (wat een woord) filmpje van Glenn Millers Orchestra! Mannen die hun instrumenten tegelijk opgooien en vangen en zo, heerlijke nostalgie. Miller leefde van 1904-1944, zijn vliegtuig stortte toen neer boven Het Kanaal.
Maar goed, niet alleen gezinnen, maar ook supers komen langzaam in die stemming. Het is, zoals gezegd, nu nog volop Sint en Piet tijd, maar op 6 december gaan alle stoppen eruit, de peper- en kruidnoten, die al vanaf een september in de winkel liggen, de chocolade letters en choco Sinten en Pieten en muizen and what have you, worden met spoed opgeruimd en worden de Kerst en het Oud en Nieuw geïntroduceerd. De folders zijn gedrukt, de bestellingen worden nu al gedaan, de aanbestedingen vanuit het Hoofdkwartier gaan naar de leveranciers, die sturen dan weer bakkerijen en groothandels in allerlei handel aan en zo gaan allerlei zaken lopen.
Voorlopig hebben wij, van de vloer, er nog niet veel erg in. Zoals gezegd, de pepernoten en de chocolade letters overheersen voorlopig het winkel straatbeeld, nog. Maar dat er drukke tijden aan gaan komen, dat weten wij, mensen van De Keten, allemaal, en zelfs hele drukke tijden, natuurlijk, met heel veel vracht en zooi waarvan het hoofdkwartier, voornoemd, denkt dat je het allemaal gaat verkopen. Maar: de waarheid is een beetje zo dat dat dus niet gaat gebeuren. Ik zit nog met overschotten, heel goed, oplettende lezer, met restanten dat is het jargon woord, van een jaar of twee a drie geleden, die ik onder de hand al weg kan gooien. Waaruit weer blijkt dat praktijk en theorie niet hand in hand gaan. Dat hoofdkantoor en werkvloer.., nu ja, ik leg het niet nog eens uit!
En, wat wij doen met die dagen? We hebben vage afspraken, maar ons gezin, ja gezin, we zijn een redelijk tot hechte club, zonder elkaar te overlopen, moeten nu wel, door de komst van een wat nieuwe (semi aangetrouwde) familieleden nog meer agenda's synchroniseren. Nu een stuk of tien of zo. Tja, en dan nog diverse menu's samenstellen. Ik kom langzaam wel 'In the Mood', trouwens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten