= kort: na allerlei afspraken op hoog niveau en allemaal waarschuwingen, na allemaal overvallen die voor het personeel, dat dat heeft meegemaakt, helemaal traumatisch is verlopen, mag het personeel van De Keten de deuren van de winkel slechts op bepaalde tijden openen, om het niet denkbeeldige overval gevaar tegen te gaan. Daar zijn keiharde afspraken over gemaakt (in dikke protocollen vastgelegd, hoor) en sommigen van ons, waaronder ik, hebben zelfs van die alarm knoppen om hun nek hangen, om dat gevaar te melden. Een collega, nee, zelfs een sectorchef, deed dat wel en verbrak dus zo de afspraak. Daar waar zij me vaak een half uur laat staan wachten als ik wel eens een (1) minuut te laat ben=
(Ok, het gaat in dit verhaal alleen slechts over een (1) simpele afdelingschef. Afdelings- chefs zijn mensen die vaak niets meer, over het algemeen vaak heel veel, minder scholing hebben gehad dan de mensen die zogenaamd "onder" hun werken. Vaak zijn ze boven komen drijven door steeds maar; "Ja chef, zeker chef, goed chef", te zeggen en dat dus jarenlang consequent, (voor een uitleg van die term, zie het vorige Blog), te blijven antwoorden. Veel van die sectorchefs hebben overigens geen idee van wat van hen verwacht wordt over hoe ze leiding aan hun afdeling moeten geven, nu ja, aan het aan hen toegewezen personeel dan. Ze hebben nooit enige training of cursus in die richting gehad. Er zijn er tussen die amper kunnen lezen/rekenen, ik meen dat, echt! Het is te gek voor woorden. (In mijn vorige leven hebben wij, onderofficieren, jarenlang trainingen gehad in dat geven van leiding en het beoordelen van ons personeel, in het motiveren en trainen van onze duur opgeleide mensen.
Niet zo bij de bij De Keten. Over het algemeen vinden ze, dat sectorchef volk dan, dat ze, doordat ze 'sectorchef' zijn, ze ook geen deel meer uit hoeven te maken van het werkfront, of de werkvloer, de mannen die het doen, van de winkel. Dus distantiëren ze zich van alles wat met de werkvloer te maken heeft en leven ze in iele en nare eigen en ivoren torentjes. Bij mijn KM hadden we die mensen ook, natuurlijk. Wij noemden hen 'officieren'. Een vreemd volk, dat ook niet wist hoe de wereld er uit zag. Nu noem ik dat soort personen tegenwoordig maar autisten of afdeling chefs)
Dus zie ik haar, zij die zich afdelingschef noemt en dus zou moeten weten hoe het 'wel' moet, die deur openen voor een van haar medewerksters, die, zoals gezegd een minuut of tien te laat was. Rond die klok ben ik al weer hard aan het werk aan het andere eind van de toko, en ik hoor de deurbel dus nooit. Deze ochtend zag ik het toevallig wel gebeuren, ik rommelde wat in mijn kastje, op jacht naar mijn Leatherman of zo. (Maar de keremn dat ik het niet gezien heb?) Ik keek naar het gebeuren en duidde, naar de sectorchef kijkend, die zogenaamde sectorchef dan en naar de klok wijzend, dat de deur nog helemaal niet open mocht. Maar ze opende die deur wel en liet haar personeelslid binnen!.
Ik vroeg verbaasd: 'Maar dat kan toch niet, het is toch nog geen tijd?' Het antwoord was klaar en simpel en werd heel bits, niet bitch, maar bits, maar vul maar in hoe dat Engelse woord uit onze taal ontstaan is, heel uitgesproken: 'Mijn afdeling moet wel aan het werk en draaien, ja!'
Toen gebeurden er een paar dingen in mijn hoofd en geen positieve dingen, als ik eerlijk ben. Het eerste ding was:
1! "Jij bent GVD de GVD een afdelingschef! Jij moet je GVD het voorbeeld zijn en je al helemaal aan de regels te houden."
2! "Dus: ik kan je ook niet vertrouwen. Ik dacht dat ik de vorige FM en zijn HOKA kon vertrouwen, maar die hebben mijn vertrouwen beschaamd, die hebben me vern...kt! En, dat doe jij dus nu ook!
3! "Dus:jouw arrogantie is zo groot: als de bakkerij niet werkt, dan werkt de winkel niet? Jij kijkt dus neer op de rest van de mensen die hier werken? Want, ik heb het ook druk en ik wil om vier of vijftien over zes ook binnen gelaten worden! Maar ik en mijn afdeling tellen dus niet mee in jouw ogen?"
Dus concludeer ik dat ik wel heel consequent ga moeten zijn en haar, die zogenaamde 'sector- of afdelingschef, niet meer mag en sterker nog, niet meer kan of wil vertrouwen. Dat ik dus helemaal geen ene moer met haar of die afdeling van haar, meer te maken ga of wil hebben, of er ook maar ene moer voor wil doen.
Ergo: dat ik me helemaal afkeer van de hele winkel, dat ik voortaan alleen maar mijn eigen 'dingetjes' doe en geen enkel woord van geen enkele sectorchef meer aanneem. Daarbij verwijzend naar het gedrag van hun collega. Die is namelijk (al helemaal) niet te vertrouwen en die heeft dus de toon gezet !Dus: ik ben verlost. Ik ben dus verlost van alle malle dingen. Ik ga vanaf nu mijn dingen doen, in mijn eigen tempo.
Maar, mijn salaris strookje is terecht, na bijna drie weken. Maar: met 100 euro minder dan waar ik recht op heb. Oude oplicht praktijken herleven schijnbaar weer. Dus: weer achter mijn geld aan! (Oeps, ik ben wel vaker poen kwijt geraakt, onder een andere FM?)
Nu ja, ik ga me dan uiteindelijk maar eens ziek melden. Een week of vier, een jaar of drie, "ziek" zijn is, sorry voor hen die ECHT ziek zijn, ook wel lekker. En dan hoef ik niet te Bloggen over de misstanden in De Keten hopelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten