De Steelpiek

Ja, wat mot je nou met zo een kopje? Wat zegt dat en vooral: wat betekent dat? Nou ja, ik heb het niet van mezelf. Ik las het gisteren in De Volkskrant. Je kent het dagblad wel. Wat zuur, wat cynisch, wat linkserig en zo, maar: wel een krant zonder al te veel sensationele verhalen en zo. 

Om te beginnen. Onze lieve kat, zie mijn vorige Blog, is nog bij ons. We willen haar vertrek naar de 'Kitty heaven', zoals de jongste dochter dat noemt, niet overhaasten, maar we willen het afscheid ook niet te lang laten duren, voordat ze echt gaat leiden. We proberen een Gulden Middenweg, (nu ja, dat laatste woord is dan wel weer toevallig gekozen) te kiezen. We 'monitoren', zoals we dat noemen, haar goed en zijn bedacht op elk teken van de eventuele pijn die ze moet hebben of zo. Nodeloos te zeggen dat we allemaal nog steeds verdrietig zijn en ook allemaal, elk op ons eigen manier, met haar aanstaande vertrek om gaan. Maar: ja, wat onvermijdelijk is, is dat ook. Bij het schrijven schiet ik weer vol. 
(Ik wilde nog meer schrijven over ervaringen in mijn leven als ziekenpa, maar laat dat even voor wat het is, nu.)

Dus zat ik gisteren op mijn gemak de bank. Zaterdagen zijn voor mij rustdagen. Ik ga eerlijk bekennen dat ik niet meer de jonge haan ben die ik een paar jaar, wat, het lijkt wel een paar maanden, terug was. Ik heb nu mijn vrije dagen nodig om bij te trekken, om te recupereren, zoals dat heet in fietsjargon. Ik doe op die zaterdagen ook niet al te veel, zoals ik al schreef. Ik/we gaan wat boodschappen doen, we beginnen alvast aan het eten voor de volgende dag, als veel van de kids mee komen eten en ja, de rest van de dag hang ik, met kranten/bladen/boeken om me heen. Op de bank, hoor. Maar, genoeg over mij. In die j.l. Volkskrant las ik een artikel dat me behoorlijk aansprak. Het ging over "De Steelpiek". Oeps dacht ik: we hebben eerst de Zwarte Pieten discussie gehad, komt nu de kerstboom discussie aan bod? Ik bedoel: mogen we geen pieken meer in de bomen hebben of zo? (Er is natuurlijk al een enorme discussie op dat kerst gedoe gaande en gaande geweest. Er zijn bedrijven waar men geen kerstversieringen meer mag/wil/kan optuigen omdat dat tegen borsten van mensen met andere geloven zou stuitten. 
"Mark my words": of wel: "let op mijn woorden": vanaf 6 december gaat die discussie weer in alle hevigheid losbarsten. Dan zullen de kranten weer bol en vol staan van alle bedrijven of winkels waar men geen ballen/(nep)hulst/(nep)takken/pieken en kerstmannen meer mag neerhangen*/zetten*/plaatsen* (*streep door wat niet van toepassing is) zonder dat de mensen met een ander geloof of een andere cultuur dan die zij hebben, maar die wel in de kerst geloven, daar aanstoot aan nemen en ons dat "fijntjes" laten weten. Waarbij wij diverse tradities van hun diverse geloven, ik noem alleen maar onverdoofd slachten, wel moeten accepteren. Maar soit.
Want daar ging het dus niet over, over het stelen van pieken. (Nee, geen poen, maar, eh, nu ja, ik ben weer op zijn Zeelands bezig, begrijp ik.)
Nee. Het ging over de enorme bedragen die jaarlijks gejat werden in ons land uit winkels. (Ja, supers ook, maar natuurlijk ook uit warenhuizen en zo.) Tijd voor getallen. Ja, saai, inderdaad, maar: lees en vrees, luister en huiver, werp een blik en schrik. Per jaar wordt er voor 520 miljoen euro in winkels gejat. Dat komt neer op een schadepost van 213 piek per gezin. (Maar, ik heb nog nooit een rekening van 213 eurotjes op de mat gehad van winkels, zeg je nu.) Nee, ha, ha, natuurlijk niet, clevere Harry, maar die 213,00 is het bedrag dat de winkelbedrijven doorberekenen aan de clientèle. Dat wordt natuurlijk doorberekend in de prijzen van de artikelen die we kopen. Ik heb ooit eens gelezen dat een super, ook onze Keten dus, een euro omzet moet maken voor 10 cent verlies, hetzij door diefstal, hetzij door dat er spullen worden weggegooid en zo. (!) Veel van die spullen MOETEN we weggooien omdat mensen die boodschappen doen, het vertikken om een verkeerde keuze die ze hebben gemaakt terug te brengen naar de schappen. Kijk, als je bijvoorbeeld een pot sambal/jam/pindakaas/hagelslag/schoenpoets toch niet echt nodig hebt en je legt dat tussen de frisdrank of de vuilniszakken neer, oké, asociaal, maar dat ruimen wij wel weer op. Maar: als je een kilo sukadelappen of kipkluiven in die stellingen of bijvoorbeeld in het vriesvak legt legt, ja, dan moeten wij dat weggooien en dat kost natuurlijk. Dus: berekenen onze economen dat door in de prijzen van de artikelen. 
Dus ja, asociaal bezig zijn. Dat betekent wel, maar dat is ingesloten in het woord asociaal, dat je de rest van de mensen benadeeld. 
Even wat cijfers: er worden 43.400 diefstallen per jaar gemeld uit winkelbedrijven. Daarmee is ons land toonaangevend. Na Finland en Spanje staan we op de derde plek van Europa.

Tja!
=morgen meer=