Grumpy again, maar over leidinggeven, nu.

 Als je dit stukje gaat lezen gaat het over leiding geven. Dit is over leiding geven in het algemeen en het stukje is dus zeker niet toegespitst op bepaalde herkenbare mensen of herkenbare situaties of zo. Dit om problemen te voorkomen en natuurlijk om te voorkomen dat mensen zich bij voorbaat al aangesproken voelen. Het vorige Blog ging over mijn dagen in mijn wereld van toen, in mijn wereld van ooit. Die nooit meer terugkomt, natuurlijk.

Maar, die onvoorspelbaarheid in de dingen die je, als leidinggevende, tegenkomt bij onze Grijze Schoorsteen lijn, kun je dus ook weer vertalen naar de gewone werkvloer, zoals ik al opmerkte. En, zoals reeds geschreven, er bestaat geen "zelfhulp" boek over al dat soort vervelende zaken, ik wilde eerste een naar woord gebruiken, maar ik heb sinds kort begrepen dat ik er nu ook een vrouwelijke lezeres heb, die mij een compliment gaf over mijn Blogs en die me niet herkende in de vrij venijnige en schrijnende verhaaltjes, maar wel echt ook zo gemeende, Blogs die ik even geleden schreef, dus ga ik dat soort nare woorden maar uit de weg. Ze is een lieve en goede en, in mijn ogen, "nog onschuldige" collega, die ik niet de oren wil doen laten tuiten. (De grap is dat wij vrij vaak over leiding geven en over leiderschap hebben gesproken, tijdens het genieten van een sigaretje. Ik geloof dat mijn toenmalige woorden niet tegen doveman oren werden gesproken. Ze is chef van een andere afdeling nu, maar haar toenmalige afdeling draait goed, zeg maar. En, waarschijnlijk helemaal misschien wel niet door onze gesprekken, maar, misschien een beetje wel.)
Maar goed, ook op onze (Keten) werkvloer komen er totaal onverwachte zaken voor waar je je, als leidinggevende FM of afdelingschef, niet tegen kunt verzekeren. 
Stel, de donderdag breekt aan. Een drukke dag, nu ja, alle dagen zijn dat wel, maar de donderdag heeft een soort sterretje achter/voor haar naam. Waarom? Geen idee, maar het is nu eenmaal zo een dag. Deze donderdag wordt dan nog eens extra pikant gemaakt, doordat er, om redenen die nooit zullen worden opgehelderd, geen mensen zijn voor de zuivel- en de groente afdeling. Slecht gepland? Nee, dat geloof ik niet. Want, we hebben, ik schreef het al eerder, wel zeven vaste medewerkers minder. Drie trouwe leden zijn (helaas voor hen), langdurig ziek dan wel revalideren of re-integreren ze, maar ja, da's natuurlijk niet full-time. Ook werden er meerdere collegae overgeplaatst. Onze "De Keten" expandeert, (is dat het goede woord? Mijn spellingscontrole geeft in ieder geval geen fout aan) en we openen momenteel filiaal na filiaal. Hoe kom je, in die nieuwe filialen aan goede mensen? Door ze van andere winkels over te plaatsen. In de KM noemde we iets dergelijks" Kannibaliseren", je gebruikte de onderdelen van andere schepen om jouw schip te kunnen laten varen. Onze directie zal der ook wel een gedachte over hebben, over die zaken, het schuiven met personeel, maar hoe dan ook: de afgelopen donderdag morgen was het weer feest en prijs en leek het de Staatsloterij wel. 
Dus werd collega R., hij van het KDT, van zijn eigenlijke werk van die dag, een of ander administratieve klus, gehaald. FM zag: geen pax op de groente, dus: R. doet nu groente. Ook was er geen bemanning voor de zuivel afdeling. Dus begon ik dat dan voorlopig maar te doen. Maar: toen ging er een telefoontje op het toestel van FM. Op het filiaal O., iets verderop, had men al helemaal geen volk, geen pax, zo als dat heet dat bij het Korps. Dus moest collega R. daar een (overigens niet te declareren, want te voet) dienstreis naar toe maken. Dus was er ook geen pax op de groente dus ging schrijver dezes de groente vullen.
Hetgeen een genot is. Ik meen dat! De groente afdeling, nu ja, de onze dan, is groot met een enorm assortiment en staat onder de heerschappij van een collega die: "geen gelul, vullen en goed", als lijfspreuk heeft en dat dus ook waar maakt. Dus vulde ik de groente afdeling terwijl een man van weer een heel andere afdeling zich bezig hield met de melkpakken en de potten Griesmeelpap en de pakjes vleeswaren en zo. Goed? Nee, maar, een noodgreep van onze FM, die gelukkig goed uitpakte. Dus, improvisatie is deze man wel toevertrouwd. 
Ik weet ook wel waarom dat zo is, overigens. In dat gesprek, zie eerdere Blogs, vertrouwde hij me toe, dat zijn grootvader bij de KM was geweest. Tja, en dan weet je het wel. Marine genen, altijd goed, toch?