De kerstdrukte is nog net niet op haar hoogtepunt. De meeste mensen wachten tot de twee dagen voor de Kerst om hun (laatste) dus 'vers' inkopen te gaan doen. Dan, in dit geval vandaag en morgen, begint de echte run op zuivel- en vleesproducten, op vis, kip/gevogelte, salades en brood en zo. In die dagen doe ik minder goede zaken, hoor. Mijn aanbiedingen, mijn actie producten, zijn dan al een week of twee op de markt en ja, wat ingevroren is, kun je lang bewaren dus de meeste mensen hebben hun ijs of bladerdeeg, hun friet of Pomme Duchesse, hun ijstaarten, kreeft of Sint Jacobs schelpen al lang in huis en in de vrieskast/-kist/-vak liggen. Dat lijkt er dus op dat ik een paar makkelijke dagen zal hebben? No way, geen weg. Oke, vandaag was het een wat minder drukke dag, voor wat betreft de vracht dan, maar ik had nog een hoop restanten van de vorige week staan, die der wel in mosten en ook konden. Dus ja, vanaf zes uur vanmorgen was ik, tot het klokje van gehoorzaamheid van elf uur, wel druk, druk, druk.
Zoals jullie gelezen kunnen hebben, nu ja, moeten hebben, vind ik natuurlijk, is het bezuinigingstijd, ook bij De Keten. En dan vooral op personeelsgebied en oh ja, ik moet wel eerlijk vertellen dat we, in tegenstelling tot eerdere en sombere gedachtespinsels van mij, een fraai kerstpakket hebben ontvangen. (De band DRUKWERK, in de jaren tachtig nogal populair, zong bij monde van Harry Slinger, ooit: je bent nu jezelf niet, je bent ziek van verdriet. En dat was ook wel zo in die tijd, maar jullie hebben dat meegekregen.)
Het was een een aardig pakket ook weer. Dus: Keten: dank, veel dank. Met kerstpakketten is het zelfde aan de hand als met Banket letters of dat soort dingen: het is een teken van de 'bazen' dat ze je werk waarderen. Het is geen recht, het is een gift, begrijp je?
Maar goed, op personeelsgebied gaat er dus veel veranderen, nee is er al veranderd in ons filiaal. Er zijn een heleboel medewerkers niet meer, want overgeplaatst en zo en er zijn een heleboel personeelsleden minder want die moeten, net als schrijver dezes, minder uren maken, minder gaan werken dus. Hetgeen zich trouwens wel een beetje wreekt, qualitate qua dan, zeg maar.
Maar wat me ieder jaar rond deze tijd weer opvalt is het gedrag van de winkelende medemens. Ik bedoel dat mensen met de kerstdagen een soort "vrede op aarde gevoel" zouden moeten hebben. Je zou toch verwachten dat de Kerstdagen, net als in het spreekwoord, zijn schaduw vooruit zou werpen, maar niet veel is minder waar. (Dat spreekwoord? 'Grote zaken/dingen/gebeurtenissen werpen hun schaduwen vooruit, Nou ja, het is ook een spreekwoord geworden, maar het is eigenlijk een Bijbel citaat uit de openbaringen, maar goed, Bijbelvast als jullie zijn hoef ik dat niet uit te leggen, toch? En ja, er is weer een stichtelijk woord gedaan.)
"Wat bedoelt de schrijver hiermee?" moesten we dan vroeger in de les Nederlands beantwoorden als we weer eens een vreselijk saai en stoffig boek van een vreselijke en stoffige schrijver hadden behandeld en daar overhoring over kregen. Vaak was ik het boek al helemaal kwijt, ja in de mind dan. Ik ben een enorme lezer en ik hield als kind daar al van, maar die verplichte boeken? ik wier der gestoord van. Een zwerver verliefd, staat me bij, van Arthur van Schendel, maar ook Bint, van Bordewijk of van die moeilijke meuk van Hermans. Van die boeken die je een veertien- of vijftienjarige door zijn strot wringt en waar die dan een totale aversie van lezen door krijgt. Nee, wij lazen graag Turks Fruit en ik hoef natuurlijk niet uit te leggen warum, wieshalb? Maar wederom: geen weg. En ik hoef wederom niet uit te leggen waarom niet?
Ik had De komst van Joachim Stiller op mijn lijst staan, van Hubert Lampo, (nog) een van mijn lievelingsschrijvers. Dat mocht dan weer wel, want dat was "magisch-realistische" literatuur, die in de jaren zestig bon-ton was. Wat de sufklo... van het onderwijs ontgaan was, was dat het gewoon een spannend boek was, een soort thriller, waar ook de nodige seks in voorkwam, overigens. Dus ja, dat examen kwam ik...
Mensen, wat laten jullie me steeds afdwalen. Hou daar eens mee op! Het ging er gewoon over dat mensen tot de dag voor de Kerst nog steeds geen idee hebben wat ze willen eten met die dagen en dat ze dan, helemaal uit hun hum, nou ja, gewoon chagrijnig bedoel ik daarmee, in die toko rondlopen met een enorme lijst aan benodigdheden, ja, vind ik ook een mooi woord, maar met nog maar een vaag idee wat het menu nu eigenlijk moet gaan inhouden. (Voor een goed begrip, voor mij hoef je je niet vol te stoppen met die dagen hoor. Sterker nog, ik vind het allemaal een beetje absurd en overdreven. Wij doen het dit jaar, net als vele vorige, sober. Salades, brood, soepje, wat lekkere hapjes, that's it.)
Vaak staan de vaders van de gezinnen met die dagen te koken, dat doen die dus een maal per jaar. 'Nee, vrouw/partner/geliefde/verloofde, ik kook het kerstmenu. Geloof me, dat komt helemaal goed.' En, omdat ze de bladen AH en Boodschappen en al die huisbladen van allerlei Supers in huis hebben, kiezen ze de meest fraaie en dus meest moeilijke recepten uit. Die fraaie en moeilijke recepten zijn net aan doenbaar voor een man/vrouw die aardigheid heeft in het koken en die vaker in de keuken staat en dus weet dat koken vooral met timing te maken heeft. Maar die recepten, die de brave mannen uitzoeken, zijn vaak genummerd naar moeilijkheidsgraad, met sterren of plussen of zo. Ze zijn doenbaar voor haar/hem die wat ervaring heeft met koken. Maar dus niet voor de aspirant vier sterren chef die amper een ei kan doen lukken. Ik zie degene voor me: 'Oh ja, een ei is vier minuten dus vier eieren zijn zestien minuten', van zuks dus.
Maar, omdat zij de kok van dienst zijn, willen ze ook alle ingrediënten zelf in huis halen. Slim als ze zijn printen ze, of schrijven ze, een boodschappenlijstje en tijgen, ja, dat betekent gaan, ze daar mee naar de lokale super, zeg maar naar onze Keten. Omdat ze geen idee hebben hoe een super eruit ziet, de man alleen weet blindelings de weg naar de paden waar bier en chips verkocht worden te vinden, maar heeft geen idee waar sauzen/zuren, oliën en vetten, zo heet het, echt, staan en schiet dus de eerste de beste man/vrouw in het kleurige schort van de super aan. 'Ik zoek: (nou komt er een litanie) "dubbel geroosterde biologische sesamolie van eerste persing, onbesneden kapucijners, op beukenhout gevlamde pijnboompitten, Ho Tsji Min gekruid lamsvlees, zuursaus uit de Golan hoogvlakte, Cheddar kaas van vijf jaar rijping".
Ik overdrijf natuurlijk, maar nauwelijks. Zuchtend, een beetje, want we hebben werk zat, helpen we de 'Jamie Oliver' in spe aan zijn mogelijk verkrijgbare spullen. En gaan dan weer door met het vele en drukke werk.
Oh ja, nog eentje. Ik werd aangeschoten door een lieve, wat oudere dame. 'Mijnheer, de Prosecco', (gesamme, Prosecco? Yuk!) van de aanbieding? Twee voor vijf euro, waar vind ik die?' Ik ga zoeken maar vind ook wel een Prosecco, maar dan een van een gerenommeerd merk, maar die gaat per fles voor zes euro. Nee, die bedoelde ze niet. Dus haal ik het krantje met de aanbiedingen, spit die samen met haar uit en, nou ja, je raad het al, geen twee voor vijf euro.
'Heeft U wel het goed krantje?' vraagt de kwieke oude dame, schalks. Nee, mevrouw, wil je dan brullen, ik heb het krantje van een jaar gelden uit het rek gehaald. Ze blijft wat ochen en achen en ja. ze had het echt gelezen dat dat bij onze winkel en zo en ze snapte nu niet dat het er nu niet was en weer zo en dan komt de kleindochter.
'Oma, we hebben alles, hoor, we gaan nu naar de -piep-, daar hebben ze die Prosecco, twee voor vijf euro, dat liet U me vanmorgen in het krantje zien.'
Gek genoeg werk ik morgen, op woensdag. Dat kwam toevallig zo uit, na een vraag van FM2 Onze schoondochter had toevallig een dag vrij en dus hoefden we niet op te passen. Toen had ik natuurlijk nog niet gehoord dat ik vanaf week een (1) met 'semi-pensioen' ga, nu ja moet gaan. Maar na de kerst breken dan mijn gouden dagen aan. Nou ja, na bijna 46 jaar hart hebben voor de zaken waar ik heb gewerkt, mag dat ook wel.
Ik kijk er echt naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten