9/12 Revisited: Johnny Cash

Ik las vandaag op het internet een (Amerikaanse) vraag of ik nog wist waar ik de 12e van de negende maand, dus 12/9/03 was. Geen idee, natuurlijk. Nine eleven, ja dat wel! Het jaar 2003, man dat is meer dan een decennium geleden. Ik werkte toen nog geen jaar voor De VOMAR, die later De Keten ging moeten heten, nu ja dat wist ik wel, natuurlijk. Ik was net een jaar de dienst uit en genoot nogal van het leven en zo. De herinnering aan de datum twaalf september brak ook niet echt aan bij mij, eerlijk gezegd, toen ik het bericht las en ik deed wat, 'schouderophalend', verder. Ik las wat leukere en minder leukere berichten, klikte nog even op Feestboek aan, zag daar ook niet te veel staan en wilde het gedoe afsluiten en me net weer gaan verdiepen in mijn boek, tot de naam Johnny Cash me opeens opviel!
F... ja, natuurlijk, nu weet ik het allemaal weer! Hij, de singer/songwriter en een van de beste Amerikaanse zangers ooit, als je van dat genre houdt dan, was op de 12e september overleden! Johnny Cash, Jantje Contant, zeg maar. Nu kon ik ook meteen de datum en de plek waar ik van zijn dood hoorde, plaatsen. Dat was namelijk op een dag in september, de dertiende van die maand. Ik reed terug vanuit Westerbork, Drenthe, met een toenmalige fietsmaat, ene A. Wij waren op die zaterdagmorgen vroeg uit Amsterdam, ons beider woonplaats, naar het woonadres van mijn broer en schoonzus vertrokken om daar wat op de race fiets langs "memory lane" te gaan. We waren natuurlijk meer dan hartelijk, op zijn Drents ook nog, ontvangen! Koek, cake, ontbijt met van alles en zo en ja, we wilden niet echt uitbuiken, maar het was allemaal wel heel lekker en goed. 
Broer R. nam ons mee op zijn tocht. Hij wist de weg nauwkeurig. Hij toonde ons het voormalige kamp Westerbork, met al die steentjes, die allemaal een persoon die daar ooit was geïnterneerd en doorgestuurd, naar een bijna zekere dood. Hij liet ons het monument zien, die opgebroken rails, die het einde van de reis van duizenden en duizenden Joodse mensen, man, vrouw, kinderen, symboliseerde. Wij werden wat stil, we trokken wat wit weg, we waren onder de indruk. Mijn broer natuurlijk ook, maar hij wees ons verder de weg, over Drentse heide paden en fraaie velden en langs vennetjes en moerassen. We deden mijn geboorte dorp aan. Lach niet: Gasselternijveen. Ja, daar ben ik geboren. Een veenkolonie, maar een dorp met geschiedenis en invloed op de geschiedenis van ons zeevarend bestaan. Even kort: het dorp werd formeel in 1663 gesticht en werd, in de jaren rond 1900, het dorp met de meeste schepen van heel Nederland. Nou ja, check het allemaal zelf maar, maar het is geen achteraf gat. Het dorp heeft nogal wat afscheidingen, noem ik het maar, zoals Gasselternijveenschemond en Gasselterboerveenschemond. "Eat your heart out". Dat laatste genoemde dorp heeft de langste naam in de Nederlandse atlassen, overigens. Een dorp? Ok, een streek, maar wel met een eigen naam. Het ligt iets ten zuiden van Gieterveen en Bonnerveen, nu ja, dan weten jullie het wel, toch?
We deden ons rondje, we fietsen langs mijn herinnering,langs en door mijn jeugd. We bezochten de begraafplaats waar mijn vader en mijn moeder, niet vereend, maar da's een verhaal, lagen en gingen via Bronneger en Borger (even naar het grootste Hunnenbed ter wereld kijken) en Westdorp terug naar Westerbork. 
Schoonzus T. had een heerlijke bamimaaltijd klaar en ja, we lusten wel wat. We douchten, aten, dronken nog wat en namen afscheid. De A 28 is een fraaie en brede snelweg. Rustig, goed aangelegd en vierbaans. A. reed in zijn "lease" citroen, geen zure citrusvrucht, natuurlijk, maar een Franse mobiel van topklasse. Ik dommelde een beetje, de fietstocht, de zon en de maaltijd maakten me wat doezelig. Voorbij Staphorst zag ik opeens allemaal Luchtballonnen. Nee, niet die van die kinderen, maar je weet wel, die grote dingen die je met veel gesis van Butagas branders en zo hoort en ziet voorbij komen. Er waren hele fraaie bij en ze vlogen nog laag of, ja misschien daalden ze alweer. We wuifden, wetende dat de "vliegers" ons waarschijnlijk niet zagen. De zon scheen, de ballonnen vlogen, de schemering treuzelde in het oosten en de stem op het vijf uur nieuws zei: "Gisteren, de twaalfde septmber is Johnny Cash overleden, naar nu net bekend is geworden. De man, die vooral bekend werd met zijn  Country and Western songs en vooral in zware kleding liep is slechts 71 jaar oud geworden!"
Daarna draaiden ze alleen maar Johnny Cash nummers. Wij zongen veelal hard op mee, vanaf Staphorst tot Amsterdam. De meeste nummers kenden we. Natuurlijk, in die tijd zeker, zeg maar.

.