Nee, even geen zware en nare en zwarte berichten meer over vluchtelingen of mensenrechten of "Burn Outs" of zo. Ook niet meer over overleden zangers of aanslagen op Witte Huizen of Tweelingtorens, zoals in het wat recente verleden. Nee, een heel ander onderwerp, waarvan ik niet weet of het bij jullie, lezers, ook leeft, overigens. Maar wel iets dat mij/ons nog al eens bezig houdt. Het gaat over "toevalligheden", niet over 'toevallen', natuurlijk, begrijp me goed. Ik ga, voor dat ik allemaal "spichologieze" dingen op ga noemen, even een heel concreet voorbeeld geven, waarbij ik me zelf al tracht te ontmantelen in die eerste zinnen.
Goed: Ik lees momenteel een (niet al te goed) boek dat gaat over de (vermeende) moord op Antoni Gaudi. Die Gaudi was een hele beroemde architect, die voornamelijk in Barcelona werkte, ja, da's in Spanje. Velen van ons zijn daar ooit geweest en hebben zijn, nog steeds niet afgemaakte, meesterwerk daar gezien, La Sagrada Famila, een enorme kathedraal in een heel aparte stijl. (Die waarschijnlijk ook niet meer afkomt, nu ja, niet meer tijdens ons leven, dan.) Ik moet die feiten even kwijt, want daar begon het eigenlijk allemaal mee. Nee, da's niet helemaal waar, maar mijn huidige verhaal begint er mee. Ik lees dus dat boek, een soort Dan Brown, maar dan in Spanje en in die kathedraal gesitueerd, ik vind het wel aardig en zo, maar niet dat ik het echt uit zou moeten lezen in een (1) ruk. Het is tegen achten in de avond of zo, ik pak Het Parool (een 020 oproerblaadje zouden 010 mensen zeggen) van vandaag, (nu j.l.) zaterdag 1209 erbij, en sla de krant open. Op de Tv is "Kassa" aan de gang. Er is een spreker die het heeft over SIM card diefstal en fraude en dat soort zaken en ik kijk niet echt echt, slechts met een half oog. Ik zie opeens, in een flits, een afbeelding van de "Sagrada Familia", een afbeelding die niet langer dan een seconde of vijf in beeld is, terwijl de spreker het heeft over het feit dat die diefstal bijvoorbeeld ook in Barcelona kan gebeuren. Grappig en toevallig, denk ik, ik las net over die kerk in dat boek. Ik sla de pagina van mijn krant om. En zie: een artikel over en met een foto van die Sagrada Familia! In vol kleur! (De dag daarop was het ook weer volle bak, met een "toevallig" opgezet Tv programma op de Bels.)
Toeval? Of is het alert zijn? Ja, dat laatste geloof ik. Ik las dus namelijk een boek over die Sagrada, dus ja, dan blijft die naam, dat onderwerp, dieper en meer bij je hangen. Dit is dus dan mijn ontkenning van het toeval. Want ja, het gaat over je "lizard brain", zoals men dat noemt, nu ja, da's te zeggen: het eerste en onderbewuste hersensysteem dat de eerste dieren en eerste mensen ooit ontwikkelden, of zoiets. Het is een primair reagerend iets in je hersenen. Dat gaat over: zelfbehoud, vluchten, angst, verschuilen, eten, drinken, voortplanten, kortom helemaal allemaal heel primitieve gedachtegolven. (Nee dames, ik ga niet over mannen en voetbal en bier en seks en zo beginnen, nee, echt niet!) Lizards, hagedissen dus, zijn vermoedelijk, nu ja, haast zeker directe afstammelingen van de Dinosauriërs, de eerste en ietwat meer complexe dieren op onze wereld voor wat hersengolven betreft!
Maar goed, toch zette het mij/ons weer eens aan het denken. Hoe vaak wij, dit is geen koninklijke WIJ, maat het gaat om mijn lief en ik, dat soort zaken meemaken, mag enige namen hebben! Net na de dood van mijn zwager kwam zijn voornaam vaker in kranten of Tv berichten voor dan ooit. Als we wel eens op vakantie gingen of ergens waren geweest, stond er bijna en steevast altijd een bericht in de krant dat er in die en die plaats/dorp/streek een ongeval/opstand/moord/brand/vakantiekamp/AZC, nu ja, wat dan ook, er stond een bericht in de krant daarover. Of op Tv of zo, natuurlijk.
Iets later, een dag of wat, postte vriend en Amerika kenner/reiziger en liefhebber F. een foto van Mount Rushmore, je weet wel met die koppen van vier USA presidenten? Hij was daar geweest, had het bezocht, gefotografeerd en "gepost" en die avond zond een bepaalde Tv zender "North by Northwest uit! Een Hitchcock thriller die zijn apotheose heeft op die Mount R. Da's toeval, natuurlijk!
Tja, ik weet wat jullie willen zeggen: je brein is dus meer "getriggerd" omdat je naar/van die plaats gaat of komt, of omdat je net iets gezien of gelezen hebt daarover! Ik ontken dat niet, hoor. Maar: hoe verklaar je dan dat ik op een bepaalde dag, vrij kort geleden, eens in mijn (volgens E. te vele) boekenkasten loop te snuffelen en het boek "Moby Dick" er uit pak, gewoon om weer eens te "snuffelen"? Het boek is een 175 jaar of zo gelden geschreven en ja, het is dik en taai, zeg maar. Ik heb het ooit gelezen, maar dat "kostte kolen" zoals mijn helaas veel te jong gestorven vriend Jan D. zou zeggen. Nou ja, ik las er wat in, ging de dag erop shoppen en kocht het Tv programmablad van onze keuze voor de volgende week. Ik opende, ik moest even wachten bij de kassa, het blad en dat viel open bij de aanstaande zaterdag. De film "Moby Dick" zou op de Belgische Tv worden uitgezonden!
Da's maf toch? Nou ja, ik heb toch maar naar die film gekeken. Oud en taai.
Mochten jullie ook wel eens of vaker van die dingen tegenkomen, dan wil ik dat graag horen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten