"Those were the days, my friend"

"we thought they'd never end", komt dan meteen na de kopregel van dit Blog, in een lied.

Nu ja, zo ging de tekst van een hit in de jaren zestig. Ik dacht altijd dat het van Marianne Faithfull was, maar nee, die hit werd gezongen door Mary Hopkins. Dat wisten jullie natuurlijk wel, natuurlijk, de wat oudere lezer die de "swinging sixties" heeft meegemaakt. Ja, die Marianne zong het natuurlijk ook wel, als "cover", zoals dat heet, dat geloof ik meteen) Nu ja, het gaat hier niet om songteksten of om bijna al weer lang vergeten en al weer vaak overleden zangeressen, hoor.
God nee, het heeft allemaal geen moer en geen donder meer met "De Keten" te maken, ondertussen, natuurlijk. Deze Blogs, bedoel ik dan, natuurlijk. Zoals jullie weten ben ik nu al een week of vijf uit de "running".  En ik ga, wil, kan, nooit meer terug. En nee, ik ga geen klaagzang aanheffen over hoe het wel zou kunnen zijn en zo, no effing way. Gedaan is gedaan, over is over en sluiten, Z sluiten en rood sluiten, zeg maar! Maar ja, "je wordt ouwer pappa, geef het maar toe", zong een band ooit en da's ook zo. Je wordt ouder, je hebt meer tijd om na te denken en, ja, in deze fantastische, natte en dus typisch Nederlandse zomer, ben je toch wat meer aan huis gebonden. Het is nauwelijks weer om er uit te gaan, laat staan om eens je kop leeg te maken met een fietstocht van een kilometer of tweehonderd. Het regent alleen maar! Nu ja, het hagelt soms ook wel! Dus ja, je bent wat meer thuis en zo, dus. Daarnaast heb je nog eens een zwaar ziek familielid en een crematie van een ander familielid, met alle sores die daar bij komt en je zit al niet te lekker in je vel.
Dan moet er opeens, van de huurbaas, een HR ketel geïnstalleerd worden, met het vervangen van de nodige verwarmingsbuizen en radiatoren en dan kijk je een dag of wat naar een huis vol met aardige en vakkundige werklui, die komen boren en zagen en hakken en kloppen en schroeven en kotteren, zeg maar. De gebroeders Bever nemen deel aan je huishouden! Dus ja, het was al met al een hectische week! En zo komt het dat je wat gaat lezen, je kijkt nog eens wat in ouwe fotoalbums, al dan niet op het net en verduld, ik kwam bovenstaande (hele ouwe) foto tegen. BOZ. Een KM jager, de D 813 of 814, de Groningen of de Limburg, langszij een (denk ik RFA oiler) met daar aan bakboord van een Daring class Destroyer. Goh, da's ver voor mijn tijd, denk je dan.
Maar je kijkt nog eens goed naar al die schepen. Je pakt er nog eens wat boeken bij en je kijkt en vergelijkt!
Het grappige is dat zowel de Nederlandse jagers van de Friesland en Holland klasse en de Daring's worden beschouwd als de beste en fraaiste schepen van hun type in die jaren. (De Zweden hadden de "Halland" klasse, afgekeken van onze bootjes, trouwens.)  Ik heb nog nooit op een Daring gevaren maar heb wel een stuk of drie NL jagers "gehad", zoals wij marine mensen dat noemen! Fantastische schepen, fraaie schepen, gezellige schepen. De Yanks noemden die schepen "Baby Cruisers" en ja, ze hadden veel slagkracht, onder andere twee maal twee 12 centimeter kanons en een snelheid van 36 mijl, is tegen de 80 kilometer per uur aan. 
De accommodatie aan boord was  nihil, overigens, hoor. Je sliep met wel dertig en meer kerels in een "verblijf" in zogenaamde "tampatjes", da's Maleis voor een bedje, die drie of vier boven elkaar gestapeld waren. Wassen en plassen moest een beetje op afspraak en zo. Recreëren deden de mannen, rond een luik, van een zogenaamd "cafetaria.Officieren en onderofficieren hadden een eigen soort van verblijf, maar dat was zo klein, man! Die schepen rolden trouwens nog op nat gras, zeiden wij, de trotse bemanningen. Want ja, "jagermannen" werden niet geboren, maar werden gemaakt!"

De mannen van de Onderzeedienst kregen  allemaal toelages en zo en sliepen, binnen liggend in een haven in het buitenland, allemaal in hotels. Softies! Maar ja, ze konden natuurlijk niet tegen echte zeegang, met bijvoorbeeld windje twaalf en een hoop slingering en water over het hele schip, dus de KM verstopte die eh, nou ja, mietjes, zeg maar, op de rioolbuizen, zodat ze nooit echte zeelui zouden kunnen worden.

"Echte mannen voeren ooit op echte schepen. Jager mannen, die tegen echte zeeën  konden en zware shag rookten, op dek spogen en k.. schreeuwden tegen de schipper!"
(zei men vroeger!)