Vandaag ben ik maar weer eens naar de kust gefietst. Naar Zandvoort, om precies te zijn. Het weer was fantastisch, veel zon en zo, de windrichting was west, dus vanuit Amstelveen eerst heen de wind tegen en daarna, op de terugweg, mee, de manier waarop toeristen op de fiets, zoals ik, zich over het algemeen verplaatsen. Ik reed via Badhoevedorp en Haarlem naar Heemstede en Bentveld en dan naar de kustplaats. Ik heb niets met Zandvoort, overigens. Een te brede boulevard, een te grote Duitse gemeenschap en te veel friet- en vis karren. "Geef het door, eet haring van Floor!" "Vis van van Der Deur: Lekker heur", zukse kreten lees je dan op de viskarren. Maar goed, ik kwam op de Zeeweg, de oudste vierbaansweg in ons land, tussen Haarlem en de kust. Ja, en ik was op Memory Lane.
Ik moet dat allemaal uitleggen. Toen ik, vroeguh, toen alles beter was, nog een jonge en enthousiaste mens was, kreeg ik mijn marine ziekenverplegers opleiding in het Marine Hospitaal van Overveen, een klein en chique en vooral welvarend plaatsje tussen Bloemendaal en Aerdenhout in. Die namen zeggen, qua chique, al genoeg, denk ik? Het MHO was gevestigd in een oud nonnenklooster en werd in de jaren na de oorlog (in 1947) ingericht als hospitaal voor de marine. (Het is nu al jaren opgeheven, het pand is zelfs afgebrand en het marine gedeelte is helaas overgenomen door het Centraal Militair Hospitaal, een onderdeel van het Utrechts Medisch Centrum. Een foute deal zoals er nooit een is geweest. Veel van het goede personeel van het MHO is meeverhuisd, ik herinner me mer veel liefde Hansje, mijn mentrix op de Röntgenafdeling en ook ene Henk, de radioloog, die, helaas, overleden is. Maar ook namen als zuster Van der Lely, Van der Scheur, Hettinga, kwamen weer boven. Namen van artsen als Zeevat en Verburg en Dirksen en zo kwamen voorbij!)
Soit.
Wij, marinepa's, m/v, ik heb dat eerder verteld, kregen onze eerste en verdere opleidingen in dat ziekenhuis. Dat behelsde ook dat we ambulance diensten draaiden. We gingen dan, als eerste verpleger of als leerling mee naar een ongeval of wat dan ook dat in onze regio was gebeurd. Vaak, toen het circuit in Zandvoort nog actief was. waren er ongevallen met motorfreaks die dachten dat ze ook met 190 k/h een bocht in konden. Tja, vaak lukte dat niet. Wij piekelden die figuren, na allemaal infusen zooi te hebben aangebracht, dan op een brancard en in de ambu, en reden met spoed naar het hospitaal en leverden de mensen af op de EH poli. Vaak moesten wij hen dan ook nog naar de röntgen afdeling en de Ok brengen en zo.
Zoals ik al schreef, dat hospitaal is al jaren weg. Het oude klooster is dus al jaren geleden, zo ik schreef, al dan niet met opzet, afgebrand. Ja, men zegt dat het aangestoken is, het zou me, gezien wat ik vandaag zag, niet verwonderen.
Want: op het terrein van de plek waar het oude klooster en later het fraaie hospitaal stonden, is nu een soort 'villa park' verrezen, een soort exclusieve en hele duur parkje met hele exclusieve woningen. Ik begrijp het enigszins wel. De locatie lag aan de "deurgaende weg tussen Bleumendael en Aerden hout, sag, het lag teugen de duinenrij aan te kijken, sag, het lag aan de weg van Heurlem naar Zeundveurt, sag, daar moeten wij, investeerders toch profijt uit trekken sag!"
Ja, dat begrijp ik, maar triestig is het wel. Ik fietste wat rond. "Kareltje", ooit een stamcafé van 'ons', waar vele reputaties gemaakt en gesneuveld zijn, was er nog. Café Sligting, zoals het formeel heet, maar voor ons was het 'Kareltje'. Nu, van binnen, een Grand Café, in niets meer herkenbaar van het morsige bruine kroegje van ooit!
"Voor de kenners: Huize Tetrode/Tetterode, later een opleidingsschool, staat er nog wel, maar huize Cora, dit ook voor de insiders, is inmiddels gesloopt."
Ik fietste door naar Haarlem, de meest fiets onvriendelijke stad van ons land, zoals ik weer eens merkte. Vlak voor de provinciale hoofdstad staat het ootmalige 'Stoops bad', waar wij een maal per week moesten gaan zwemmen. We werden dan afgemarcheerd door een korporaal van het Korps. Onze handdoeken onder de arm geklemd. Na een uur bad genot marcheerden we weer terug. Maar: op die lange laan tussen het bad en het hospitaal, woonden veel gepensioneerde marien hoofd- en opperofficieren. De commandant kreeg dan meteen een 'schijt' telefoontje van een van die figuren als de groep uit de pas had gelopen, als der gerookt werd of als der gepraat werd in de groep.
Ja en toen was ik bijna thuis en had weer een behoorlijke trip door 'Memory Lane' gehad. Je wordt ouder pappa, geef het maar toe, zoiets?
Ik moest nog wel door Pinguiniestan, dat gedeelte van Mokum dat door voornamelijk Naffers wordt bevolkt en ja man, wat een drama van vuil en rotzooi is het daar. Pinguinistan? De vrouwelijke bewoonsters van die wijk kleden zich allemaal in van die zwarte gewaden en waggelen daardoor net als de bewoners van Antarctica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten