Tja, ik moet een beginnetje maken met dit verhaal. Ik moet dus beginnen over mijn ex, nu ja, over haar politieke mening. Zij was, ze leeft nog, begreep ik, fel voor de Palestijnse kant van het Joods-Palestijnse probleem. Dat kwam vooral door haar moeder, mijn, toenmalige schoonmoeder dus, die een fraai voorbeeld was van een antisemiet. Ik kwam toen (nu achteraf helemaal beschaamd) in aanraking met die gelukkig nu ex en de ook nog overleden oma van mijn oudste zoon. Door mijn ex ben ik overigens wel op misstanden gewezen over de Israëlitische staat en ja, die Israëlisch doen soms ook minder fraaie dingen, maar de vreselijke dingen die de Palestijnen en de Arabische ommelanden veroorzaken tegenover de Joden zijn nog veel erger. Enfin, de ex was de Palestijnen, dit was overigens voor 1972, voor de laffe moordpartij op de Israëlische sporters tijdens de OS in München, nogal toegedaan en had zowaar een poster met de Palestijnse vlag op een van onze ramen geplakt. Nu ja, vrije meningsuiting moet, ook in een (slecht) huwelijk mogelijk zijn, toch?
Tot mijn stomme verbazing werd ik, een jaar of wat na het ophangen van die poster, ik was net op het nog in dienst te stellen fregat "P" geplaatst, geconfronteerd met twee mannen in een net en degelijk burger kostuum, met duidelijke ID bewijzen. Ze waren van de MARID, de MARine Inlichtingen Dienst, een dienst die nu natuurlijk allang is opgegaan in een van de vele inlichtingen netwerken die in ons land bestaan en, geef ik toe, gelukkig bestaan, hoor. Ze ondervroegen me scherp over die poster, die nog steeds voor het raam hing, ik verklaarde, naar waarheid, dat de 'ex' die mening was toegedaan en dat ik, zelf Joods bloed hebbende, daar helemaal anders over dacht en ja, dat het wel het wederzijdse seksuele verkeer afremde, zeg maar, omdat ik het niet met haar eens was. (Het huwelijk was op sterven na dood, overigens.)
De MARID man, die de leiding had, haalde opeens een foto te voorschijn. Er was een optocht op te zien, nu ja, een demonstratie, tegen Johnson, in de tijd van Vietnam. (De foto was wel tien jaar oud, natuurlijk.)
Midden in beeld was ik te zien, samen met de toenmalige, maar nu de ex, zeg maar. Wij droegen dan wel geen spandoek, maar liepen wel te getuigen tegen "Johnson: Moordenaar." Ik moest hen wel vertellen dat ik, toen, de Vietnam oorlog afgrijselijk vond, de foto van dat naakte en met napalm overdekte meisje stond nog scherp op mijn netvlies, maar de MARID was onverzoenlijk. Ik werd vanaf NU helemaal in de gaten gehouden en ja, ik moest natuurlijk niet meer dit of dat doen of ik zou de dienst worden uitgezet, wegens niet politiek betrouwbaar. Maar, en of ik dan wel voor hen informateur wilde worden? Om de mensen die voor Palestina en tegen Israël waren in de gaten te houden en al dat soort info?
'Dus moet ik mijn eigen vrouw en haar moeder verraden? Mijn eigen maten verlinken? Willen jullie dat? Man, tyf op, flikker mijn ziekenboeg uit, ga van dit schip af, ik ga mijn EO informeren over jullie klootviolen, ik ben geen verrader, ik ben geen NSB'er! Ik ga nooit mensen verlinken om hun mening! Dan lazer je me maar de dienst uit! Ik zal nooit met jullie samen werken!', nu ja, dat soort woorden. De MARID droop af, tijdelijk, ze hadden mijn dossier bijgehouden, zelfs na mijn scheiding en kwamen er vaker op terug, elke keer dat ik nog een een schip "in dienst stelde", zoals dat genoemd werd, iedere keer dat ik een "verre reis" ging maken, waarbij ik kans maakte om met "vijanden van het Vaderland" te maken kon hebben.
Er diende een lid van het Koninklijk Huis bij ons aan boord, ik noem hem Prins Anoniem. De vragen over hem en zijn gesteldheid waren natuurlijk legio. Ze werden voornamelijk gesteld door een sergeant majoor schrijver, die net zoveel verstand had van zijn vak als schrijver als een koe van spruiten plukken, dus ik was gewaarschuwd. Hij was natuurlijk een man van een of andere geheime dienst die op de prins moest letten en meteen een air moest hebben van een onderofficier van de marine. Hij, de sergeant majoor, viel volledig door de mand toen prins A. in Kuala Lumpur van een trap slipte en zijn rug behoorlijk blesseerde. Voor ik het gebeuren aan onze ouwe kon vertellen was er al berichten verkeer over prins A. met Patria geweest, merkte ik later.
Dus anoniem? Nee, we worden allemaal gevolgd, hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten