Goed, in het vorige Blogje heb ik aangegeven dat iedereen van ons in de peiling wordt gehouden. Iedereen van ons. Nee, nee, ik ben helemaal niet paranoïde, ik lijd ook niet aan wanen of zo, ik weet het dus door bijvoorbeeld de interesse die de de KM inlichtingendienst ooit had in mijn persoon. Ik neem helemaal aan dat ik, door mijn cynische Blogs over Edogan, ook door de Turkse inlichtingen mensen in het snotje wordt gehouden. Daar zit ik niet mee, overigens. Ik leef, (en zal dat blijven doen) in tegenstelling tot het Turkse volk, wel in een democratie.
Ik kwam aan het vorige, dus daarom ook aan dit, verhaal omdat ik een gesprek had met iemand die beweerde dat diegene helemaal anoniem door het leven ging. Immers, diegene had geen Facebook en E-mail vertelde hij blij. Hij deed niet aan telebankieren of zo, dus nee, niemand kon weten waar die uithing, hij ging gewoon lekker anoniem door het leven. 'Maar, hoe kom je dan aan je geld om in de winkel te betalen?' vroeg ik. 'Nu ja, dat pin ik dus', vertelde die opgewekt, 'en dan betaal ik cash.' 'En als je boodschappen doet? Gebruik je een bonus kaart?' 'Ja, natuurlijk, da's nogal wiedes, scheelt poen, man.' 'En, stel dat je op vakantie gaat, of ergens naar toe gaat, gebruik je dan een Tomtom?' 'Ja, joh, een fantastische uitvinding. Ik ben al niet zo een kaartlezer, dus ja, ik vind het helemaal geweldig, die navigatie apparatuur.' 'Hejje een mobieltje?' Hij haalde een fraaie smartphone tevoorschijn. 'Daar zit mijn Tomtom op, kijk, ik laat het je zien. En, da's ook prachtig, ik kan der ook mee betalen voor het parkeren', zei hij tot volle tevredenheid.
Ik probeerde hem uit zijn droomland te helpen. Ik legde uit dat al die systemen inzicht gaven over zijn verblijfplaats of over zijn aankoopgedrag en zo. Ik legde uit dat in de moordzaak van de weduwe Wittenberg, de (vermoedelijke) dader, Ernst Louwes, aanvankelijk was aangewezen als verdachte omdat hij door zijn mobieltje getraceerd kon worden en misschien, nu, vrijgepleit kon worden, door dat zelfde mobieltje. Dat alles omdat er verschillende 'seinpalen', noemde ik het maar even, waren uit gepeild.
Hij trok een beetje wit weg. 'Meen je dat nu?, aarzelde hij. Natuurlijk meende ik het. 'Waarom denk je dat het zo vaak voorkomt dat inlichtingen diensten allemaal helemaal verkeerd volk, vaak met baard en vaak met jurk en altijd fanatiek en intolerant en zo, oppakt, preventief? Omdat die diensten precies weten waar die rand debielen uithangen, hun gesprekken af kunnen luisteren of hun codes kunnen kraken? Doordat al die informatie, mobieltje, Tomtom, Bonuskaart, pin automaat, noem maar op, worden na gekeken. En ja, ook wij, wij allemaal, worden nagekeken. Dat klinkt lu...., maar ik begrijp het wel. Herinner je je nog de Damschreeuwer, van een jaar of wat geleden? Of die Waxine lichtjes gooier? Of die gek die met zijn Suzuki een aanslag wilde plegen tijdens Koninginnedag in Apeldoorn, een jaar of wat terug? Die gasten werden toen niet afgeluisterd, als ik het zo maar mag zeggen. Dat komt tegenwoordig niet meer voor, geloof me.'
'Maar het is een inbreuk op onze privacy, geef dat toe.' 'Ja, ik geef dat meteen toe, maar privacy is na dat vreselijke gebeuren van "nine/eleven" niet meer bestaand. Kijk, ik heb niets te verbergen, jij ook niet, neem ik aan. Dus ja, ze mogen kijken naar mijn telefoonrekeningen, naar mijn Bonuskaart en zo, het maakt mij niet uit. Ik heb liever dat ze dat allemaal van me weten dan dat ik morgen of overmorgen bij een bomaanslag op mijn metro of in een museum dat ik met mijn kleinkinderen bezoek, wordt getroffen.'
Hij dacht even na en knikte. 'Ja, misschien heb je wel gelijk', zei hij aarzelend.*
Ja, ik heb gelijk. In deze wereld, in deze tijd, zijn er teveel mensen die teveel willen verbergen. Dingen die het daglicht niet kan verdragen. Dingen die onschuldige mensen het leven kost. Als men dan bankrekeningen na gaat of Facebook pagina's nakijkt, of mails leest, om te zien of er ook echte terroristen zijn, dan vind ik dat een hele kleine prijs voor onze veiligheid. Ik heb het idee, nu ja, afkloppen, dat onze diensten dat goed doen. Vanavond keek ik, zoals gebruikelijk, naar de dodenherdenking op de Dam. Geen wanklank, geen aanval, geen terroristische daad, hoewel het geloof ik, na Koningsdag, de meest moeilijke beveiligingsopdracht is die er bestaat. Dus: hulde aan onze inlichtingsdiensten en ja, dan maar ook aan de (ex) MARID. (Klootzakken als ze waren.)
En nee, vriend, medestrijder en ook nog eens beste maat B.: ik denk dat de MI5/6/7/8 al op de hoogte zijn dat ik best wel een braaf mens ben! Jij bent mijn sobat, immers!
*Het verhaal met degene die dacht anoniem te blijven is, helaas, niet verzonnen. Ik heb het gesprek wat aangepast, maar het is helemaal waar. Mensen zijn nog steeds zo naïef dat ze denken alleen op de wereld te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten