Zoals je al hebt gelezen is de titel van dit Blog opeens nieuw. Het Blog heette natuurlijk eerst: "In de .....", maar het heet nu helemaal anders: namelijk: "In de wereld". Waarom dat dan? Nu ja, er zijn meerdere redenen voor. De beste is natuurlijk dat ik al vanaf het begin van de zomer niet meer "In de ....." ben. Ik heb het allemaal uitgelegd en ja, zo is het. En zo blijft het. Werkgever en ik zijn samen overeengekomen dat we er mee stoppen. Dus zal ik nooit meer berichten over die periode en over dat werk gaan publiceren hebben we afgesproken.
Dus!
Maar soit. De laatste maanden kwamen er toch al wel veel andere berichten over veel andere zaken die me bezig hielden op deze A4tjes terecht. Ik schreef meer over mijn eigen wereld en wat me daar in opviel en zo dan dat ik over mijn voormalige werk schreef. Heb ik spijt? Een beetje wel. Ik ga bepaalde collegae missen en bepaalde situaties. Het was niet allemaal kommer en kwel natuurlijk. Ik heb veel leuke dingen meegemaakt, een hoop gelachen, een hoop gedoe gehad, ik had een hele stapel fijne chefs, fijne secundaire chefs en prima collegae, maar DWDD zeg maar.
Dat had ik ook ooit bij de KM hoor. Ik heb daar heel veel fijne collegae gehad en heel veel fijne, soms irritante, soms ontroerende maar bijna altijd hele intense herinneringen aan overgehouden. Aan schepen, aan bemanningen, uitzendingen, aan en school walvissen met hun jongen, kalveren worden die genoemd, geloof ik, die, in de Tasman zee, dagen lang met ons schip/smaldeel "mee zwommen", ik denk terug aan een uitzicht op Antarctica, waar we zeven waterhozen tegelijk konden zien. Ik weet nog van een Maori welkomst dans in Nieuw Zeeland, over een vliegtuigticket moeten kopen voor mezelf en een aantal patiënten op het altijd drukke JFK airport. Ik denk aan Haggis eten in een Schotse pub, aan de Koningin ontmoetten (bij een paar gelegenheden). Ik weet van koude en trieste winterochtenden waarop het vlaggenparade was aan boord van 'mijn' schip maar waarop de officier van de wacht te laat was. (De man was K.... muf, maar dat zeg alleen de Jankaas die dit leest wat) en je moest dan opeens improviseren. Ik weet nog van windkracht negen op de Noordzee en toch naar buiten gaan om een Rus te gaan onderscheppen. Ik ben in wereldhavens als Delfzijl en Kuala Lumpur geweest, ik ben veteraan geworden en heb heel veel dingen meegemaakt, door allerlei uitzendingen.
Maar vooral heb ik een solide club vrienden overgehouden aan al mijn KM avonturen. Veel? Nu ja wat is veel. Tien vrouw/man zeker. Maar wij gaan voor elkaar door het vuur, ondanks alles.
Tja. Allemaal andere zaken dan bij de huidige werkgever. Maar ik ben toch, al met al, wel "content" geweest bij die werkgever. Ik heb veel leuke mensen/klanten ontmoet en leuke gesprekken met hen gehad en, hoor ik en merk ik, er zijn sommige van hen zijn die me missen. Dus nee, geen slecht leven gehad bij die baas, al met al dan.
Binnenkort zal ik me gaan melden bij het UWV en zal ik proberen mijn inkomsten zo op te vijzelen. Men moet iets niet waar? Maar: voor het eerst in 46 jaar verdien ik mijn eigen geld niet! Dat is maf! Ik heb altijd mijn eigen broek op gehouden, zeg maar. Maar nu moet ik dus van de gemeenschap gaan leven? Hopelijk kan ik iets terugdoen. Vrijwilligerswerk misschien? Bij een ..... misschien?
GEINTJE!
Maar goed. Vanaf nu is het dus: IN DE WERELD!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten