Normaal gesproken vallen de kerstdagen en oud en nieuw, net als Sint en Zwarte Piet, (ja, sorry, ik moet die woorden Zwarte Piet even herhalen) op vaste data in het jaar. Dit in tegenstelling tot de overige feestdagen, jullie kennen ze wel, die allemaal afhankelijk zijn van de stand van de eerste volle maan na het kwadraat uit de derdemachtswortel van de laatste dinsdag van de week ervoor of zo. Nou ja, ik begrijp er ook geen ruk van hoe men dat berekent, maar zo schijnt het te liggen. Vroeger waren de Paas- en de Pinksterdagen en Hemelvaartsdag ook, gewoon lekker extra vrije dagen voor de werkende mens, tenzij hij/zij een baan heeft, als in de zorg of in de horeca of op een booreiland of op uitzending bij Defensie, die het niet toestaan om eens wat langer in je bed te liggen en misschien nog wat te genieten van je partner. Door een goed gesprek te hebben, bedoel ik, natuurlijk. Nu zijn alle feestdagen gewoon werkdagen geworden voor het personeel van al die voorgaande beroepen.
Ik moet hierbij terzijde wel aantekenen dat ik geen idee heb hoe lang wij onze feesten nog mogen vieren, natuurlijk. Er gaan, in niet christelijke gemeenschappen, al stemmen op om die feestdagen te verbieden. Vermoedelijk zal de discussie over het versieren van openbare gemeenschappen met kerstattributen wel weer snel oplaaien, zie dat gedoe bij de GVB remise in A'dam Noord van het vorige jaar. Maar goed, nogmaals, dit terzijde. In ieder geval zijn de voorbereidingen voor het geboortefeest van het "kindeke" in volle gang.
(En nee, ik ben niet 'Kerks', ik ben geen believer, ook niet in het "er is iets", nee, nee.)
Althans in de Supers van deze wereld zijn de voorbereidingen, voor die drukke en hectische dagen, in volle gang. De afdelingschefs zijn druk bezig met het bekijken van wat nu weer 'hard zal gaan lopen', zoals het heet en alvast bestellingen te plaatsen in die richting van die artikelen en producten. Het probleem is dat je heel veel dingen, die rond de feestdagen 'hardlopers' zijn, slechts heel kort van tevoren kan bestellen. Denk hierbij aan slagroom en dat dan in al zijn geledingen, zoals kant en klare slagroom, crème fraîche, demi - van hetzelfde, half - en hele zure room. En: er zijn van elk product drie merken en drie verschillende maten, afleveringsvormen, zoals je wilt. Uit mijn hoofd van het vorige jaar, toen ik nog de 'zuivel deed' meen ik me te herinneren dat we alleen al zeven verschillende slagroomsoorten hebben. Maar ook kazen voor de kaasfondue, ik ril al bij het denken aan iets dergelijks, kazen voor na de maaltijd of voor bij de borrel, maar natuurlijk ook allerlei fruit- en groentesoorten. Ook het geliefde wild en de gourmet- en fondue schotels kan je natuurlijk niet al een maand van te voren bestellen en dat geld ook voor het assortiment van de cheffin van de bakkerij. Ook zij moet, net als haar collegae, haar bestelformulieren, nou ja de digitale soort dan, zorgvuldig nakijken en indienen. Al die chefs en cheffinnen moeten dus zorgvuldig bestellen, ruim van te voren plannen en ik zie ze ook met de dag serieuzer en ernstiger kijken. Waar je vroeger nog wel eens over: 'Koetjes, voetbal en de Lotto' kon praten (zie: Herman van Veen) nu komen de gesprekken nu neer op eenzijdige verzuchtingen op mijn luchthartige kout en bon-mots en snakerijen, als daar zijn: 'Wat moet ik nu weer extra bestellen? Waar moet ik nu ruimte maken om het kwijt te raken? Wat is de kerst smaak van dit jaar? Wanneer kan ik die bestelling doen? Heb ik het dan wel tijdig in huis? Heb ik dan wel genoeg besteld? Blijf ik niet met een overschot achter?'
Het laat mij wat meesmuilend achter, een beetje vergenoegd, ook. Ik heb jaren en jaren dat soort beslissingen moeten nemen, zowel op materieel als op personeel gebied en ik ben dan oh zo blij dat ik er nu niets meer mee te maken heb, nu ja, in de marge nog wel, hoor. Een beetje, gelukkig.
Nee, dan heeft de niet vers afdeling het een stuk makkelijker.
Zo heeft FM2, de nieuwe, ik ga er nog tijd aan besteden om hem voor het voetlicht te brengen, alvast een ug tal (ug is meer dan tig, maar minder dan erd, begrijp je?) soorten chique wijnen bestelt, die donderdagmorgen werden afgeleverd en die moesten worden uitgestald. Ik hielp een collega, voor wie het zijn 'eerste kerst' was met een paar adviezen en een voorbeeldje en droop af, omdat ook mijn vracht binnenkwam.
Maar ook in mijn iglo wereldje, heb ik al de nodige voorraad binnen gekregen. De nieuw FM2 is een man die goed thuis is in de wereld van verkoopcijfers en een man die met een heldere en koele logica aantoont dat: 'je gaat daar heel van verkopen, Lucas, dus ik heb al vast "wat' besteld', er zo voor zorgt dat ik afgelopen dinsdag zes, ik herhaal zes, volle, ik herhaal volle, containers met diepvries artikelen binnenkreeg. De norm is over het algemeen twee containers of zo, op de dinsdag. Maar met die twee karren ben ik ook nog een kleine twee uur bezig, hoor. Dus de zes karren gaven een hoop jolijt, maar dan wel heel anders. Gelukkig was het, door het bestellen van veel 'hardlopers' wel veel van hetzelfde, maar ja, je hebt wel elke collie, elk pak of zak, in je handen om het over te stapelen op een andere kar.
Al doende en al bezig zijnde heb je natuurlijk toch nog gewoon oog voor je winkel en voor je publiek. Er dook een oudere mijnheer op, die ik al een weekje of zo niet had gezien. Dat gebeurd, ik werk part-time en zal binnenkort nog minder moeten gaan werken, omdat we teveel loonkosten maken, dus ik zal veel klanten nog minder zien.
"Leg uit, leg uit, we willen dat weten". Ok, simpel: je auto rijdt 1 op 11. Omdat je verkeerd schakelt. Als je goed schakelt rijd je wagen 1 op 15. De toeren van je wagen zijn je personeel. Daar gebruik je te veel van.Dus minder toeren maken, dus minder personeel. Gesnapt?
Maar goed, ik had de mijnheer een tijd niet gezien. Hij is een senior, een tachtiger of zo met een hele prominente, ik zou haast willen zeggen, drankneus. Maar het is een aardige en opgewekte man, een weduwnaar, vertelde hij wel eens en mijn maatje/collega A. noemt hem altijd: 'He Rambo!'. Nu noemt A. iedereen Rambo, dus dat is een bekende bijnaam en niemand kijkt er meer van op. Maar ik zag mijnheer nu pas sinds een week, of tien dagen of zo weer en hij was somber en down. Nee, dat zei hij niet, maar dat zag ik. Nee, ik been geen spiesjiologoog of zo, ik ben een man van 61 en heb wel wat mensenkennis. Ik maakte kleine gesprek, "I made small talk" en vroeg uiteindelijk hoe het nu zo ging. 'Ja, ik heb longca. Ik hoestte veel en gaf ook bloed op en de huisarts verwees me afgelopen maandag door. Ben gisteren naar het Antonie van Leeuwenhoek (ziekenhuis gespecialiseerd in ca, noot van mij) geweest en ik word dus morgen, donderdag opgenomen. Voor bestraling en zo, weet je wel.'
Ik wist het wel. Ik werd stil en voelde met hem mee, nu ja, probeerde dat. Maar, hoe doe je dat? Hoe veel levenservaring moet je hebben om een man met een doodvonnis boven zijn hoofd te troosten? Ik deed het enige dat ik kon doen. Ik aaide wat over zijn arm en zijn schouder, vertelde hem dat ik hem sterkte en wijsheid en beterschap wenste en hij ging, mij bedankend, heen. Ik voelde me k.. en voelde medelijden en een groot gevoel van onrecht. Zo'n aardig mens.
Goh man, soms went het nooit dat je ooit verpleger bent geweest en misschien empathisch bent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten