Ja, maak me gek. Wat me nu weer overkomt! Make me crazy! Ik zou het vanavond even verder hebben over Delon en Dalida en muzak en zo, maar dat mot maar effe wachten. Ik loop namelijk heel vaak tegen een gek fenomeen aan. Ik weet niet of jullie dat herkennen, maar ik weet dat E. er ook geregeld mee te maken heeft. Der zijn allemaal fraaie woorden en termen voor geloof ik. Parallelle wereleden of hypersynchroniteit of zo, maar hoe dan ook, het is en blijft een vreemd verschijnsel en soms wat onrustbarend ook nog.
Wat het is? Nou, het volgende. Ik heb het zo vaak meegemaakt dat ik er al vaker over wilde berichten, maar het kwam er nooit zo van of ik dacht dat het toeval was, maar het was zo vaak toevallig dat het geen toeval meer kon zijn of ik moest toevallig een toeval hebben gehad of zo, volg je nog?
Het is het volgende: Je zit lekker thuis, hebt de radio of de Tv aan en je luistert met een half oor en/of een half oog, als dat al kan, dat halve oog dan. Toevallig heb je hebt een boek/blad/krant/blaadje/folder in je hand en je leest het al dan niet vluchtig door. Je (al dan niet halve) oog of halve oor valt op, ik noem een zijstraat: turfsteken in Drenthe.
Ja, een gek ding of voorbeeld, maar het moet ook wat vaag zijn want anders valt het je niet op, dat wat ik wil uitleggen. De grap gaat niet op met namen en feiten als Poetin/De Krim/Rutte/belazerd worden (slecht voorbeeld, die laatste twee, want hetzelfde woord dan wel begrip) of over bezuinigingen en zo. Nee, die woorden komen dermate vaak voor in het radio- of Tv nieuws dat ze eerder een vast deel uitmaken van de gesprekken dan een uitzondering zijn, zoals het genoemde voorbeeld, turf steken in Drenthe.
Nee, het valt alleen op als het ergens overgaat. Over woorden of begrippen die je niet vaak hoort. Dus je zit in het bovengenoemde drukwerkje te lezen en je oog valt op het onderwerp over dat turfsteken. Op dat moment treedt die 'toevalligheid' in. Op dat moment stapt het onderwerp op het medium dat je beluistert of bekijkt opeens over naar een reportage over: turfsteken in Drenthe.
G..samme, denk je, dat is toevallig. Een dag later vraagt je meisje, die even een kruiswoord oplost aan je: een ander woord voor (ik noem maar weer wat) een volgetuigd drie mast zeilschip te noemen. Achteloos zeg je: 'fregat'. Op dat moment meldt de mijnheer of mevrouw van het nieuws, dat je net hebt aangezet, dat het fregat Holland thuis is gevaren na een missie in Afrika. (Bij de weg: waar zijn al die berichten over die Somalische piraten gebleven? Ik hoor er niet veel meer over. Of zijn al die gasten nu gasten van ons strafrechtstelsel geworden?)
Ik heb hopen voorbeelden van dat soort zaken dus. Vandaag was het wel heel erg prijs. E. en ik volgen al jaren een Belgische Tv serie. (oké, oké een soap, maar een goeie, een hele goeie.) Daaraan voorafgaand kijken we altijd een stukje van een soort Hond bijt man, op zijn Vlaams en dat programma heet: Allemaal beroemd. In dat programma zat een (kort) onderwerp over een café uitbater in het plaatsje Ichtegem. De man heeft al jaren een groot portret op de voorgevel van zijn Staminee hangen. Van een coureur, ene Richard Depoorter. De jonge en hele talentvolle coureur (2 maal Luik-Bastenaken-Luik gewonnen) kwam heel tragisch (en onder verdachte omstandigheden) om het leven tijdens de Ronde van Zwitserland. Vermoedelijk kwam hij ten val en werd overreden door een (zijn?) volgauto. Die dan ook nog eens terug reed om te kijken wat er was gebeurd. (Of zo.)
Goed, ik had, zeker weten, blijkt later, het verhaal ooit eens gelezen, maar dat moet jaren her zijn. In ieder geval, de soap is afgelopen, wij babbelen wat, E. gaat nog even een wasje draaien en ik ga de kat verzorgen. Insuline en een hapje. Ik loop langs mijn boekenkasten en heb zin om het boek dat ik momenteel lees terug te zetten, het 'trekt op niets.' Een boek van Michael Chrichton, Micro, maar het pakt en boeit niet echt. En dan gebeurt het! In die boekenkasten heb ik een behoorlijk aantal planken waarop mijn wielren boeken staan. Een goede 120 of zo. In andere kamers van ons huis heb ik ook nog eens dat getal aan fietsboeken staan of liggen. Ik sla een willekeurig boek open. Het heet De Flandriens
en is geschreven door Herman Chevrolet. (Nee, zo heet 'ie echt van achteren.) Dus een willekeurig boek uit, in dit geval 120 of zo wielerboeken, maar in die boekenkasten en op de planken staan al gauw een, nou ja, bescheiden blijven, kleine duizend boeken.
Goed, dat boek. Ik sla het open, op een echte, maar dan ook volkomen echte willekeurige pagina. Mijn oog valt meteen op een naam. Nee, geen Turfsteken in Drenthe, maar op de naam Richard Depoorter.
Ja, en? Lekker belangrijk! Nee, is het ook niet. Maar het is wel een heel toevallig toeval niet dan?
Wie van jullie, hooggeleerde lezers van deze Blogs heeft daar een uitleg voor?
Bovenaan een foto van de jonge man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten