Ik ben er van overtuigd dat je twee van de namen boven dit stukje niet herkent. Hetgeen helemaal niet erg is en natuurlijk niets met je opvoeding te maken heeft, hoor. De namen Delon en Dalida zullen je ouders maar jou waarschijnlijk helemaal niets zeggen. Het zijn twee namen die in mijn jeugd beroemd waren, nee, da's niet meer dan honderd jaar terug, jij lezer bent nu melig en flauw en doe nu niet zo cynisch alsjeblieft , ik ben echt nog aan de goede kant van de zestig. Maar de namen zijn ondertussen wel namen uit een vorige eeuw, ja, dat dus wel. Maar, jullie, lezers van dit stukje, komen bijna allemaal ook nog uit die vorige eeuw, hoor. Dus niet van: laat die ouwe nu maar lu.... en zo. Ok, ik ben van voor de watersnood, mijn lief, E., ook, maar dat maakt ons nog geen Dino's of zo! Jullie ouders zijn vaak van mijn leeftijd, denk erom, hoor.
Ja, oké, nu moet ik allerlei bochten nemen om het verband met mijn winkel en de namen die ik hier boven noemde recht te breien. Denk je dat? Je hebt gelijk, ja, ik denk dat dus ook. Ik heb ook een beetje besloten om mijn "in de Super" blogs over meer dan alleen over de Super te laten gaan. Nee, niet dat er niets meer te beleven is in mijn winkeltje, of zo, er gebeurt van alles, maar gewoon, het leven heeft meer smaken en er zijn meer sauzen en gerechten of zo.
Hoewel? Veel van die smaken komen tegenwoordig uit kant en klare potjes en flesjes en smaken dus naar helegaar niets. En dat is tegenwoordig ook zo met Tv programma's en met de (ik luister het overigens alleen in de auto) radio programma's. Ik gebruik onze auto, die Renault Scenic weet je nog, niet zoveel, maar als ik dan eens rijd zet ik Nederland 1 op en die zender heeft wel een leuke en afwisselende nieuws uitzending met feiten en feitjes en niet zoals een goede vriend van me ooit schreef: "datjes en watjes". (Het koste de man nogal wat hoongelach op ons Facebook forum, maar dat begrijp je natuurlijk wel.)
Maar in ieder geval, die Delon en die Dalida hebben, indirect, wel met De Keten, nou ja, met supers in het algemeen, te maken. Want: geef me eens een antwoord, (jullie die er over gaan) waarom wordt er altijd van die vreselijke muziek in de supermarkten van deze wereld gedraaid? En voor wie? En wie zoekt die troep uit? Wie maakt die banden? Wie heeft dat totale gebrek aan smaak? En, waarom staat die meuk vaak zo knetterhard en soms helemaal niet aan? (Het laatste is mij het liefst, overigens, natuurlijk, ik ben nu eenmaal geen liefhebber van meuk.)
Het antwoord op die vraag is simpel. Het draaien van die simpele deunen is bedoeld om de mensen te laten verstommen, om hun geen idee te geven dat ze kunnen nadenken. Een moeilijk antwoord misschien, maar wel helemaal waar. De troep die je hoort is 'mellow', zoals dat heet. Vrij vertaald betekent mellow: zacht, sappig, smeltend en da's natuurlijk allemaal waar. Je zult in geen enkele super: rock, pop of dat soort geluiden aantreffen. Alles is mellow, alle muziek is zacht en die hoor je op een gegeven moment niet meer, maar ze werkt wel door in je geest. (De term Muzak is trouwens al bijna honderd jaar oud, overigens en door een Amerikaan bedacht, maar dat terzijde.)
Het gevaar van die muzak is, dat het je gedachten doet verstommen en je geest op een bepaald spoor zet, nou ja, dat klinkt wel allemaal erg, en dat is ook zo. Die troep zet zich in je hoofd vast en beïnvloed je toch en het doet je concentratie verminderen. Dus: je gaat naar je super voor, ik noem maar wat: Spaghetti, gehakt, en groente en een flesje of zoveel bier en je komt terug met een boodschappen tas vol met dingen die je eigenlijk niet nodig hebt en die eigenlijk ook een tikkie te duur zijn! Twee pakken Mega Vissticks waarvan de tweede de halve prijs kost. Maar: je houdt eigenlijk helemaal niet van die namaak vis, die samengesteld en samengeperst is uit allemaal reststukken van goede vis. Nee, het is niet slecht en nee, het is niet ongezond, maar het smaakt naar niks, het 'trekt op niets' zoals de Vlaming zegt. Maar Jantje Smit, die Volendammer, kweelt weer eens een liedje en dan komt zijn zussie en dan ook nog eens een verbasterd nummer van Queen en ach, die vier blikken kapucijners voor de prijs van drie, ja, da's een koopje eigenlijk. Kapucijners. Je eet twee keer per jaar kapucijners. Maar dan met een rauw uitje, een gebakken uitje, piccalilly en spekjes. Nou ja, wel goedkoop toch en James Last begint.
He? Drie basilicum plantjes voor een euro? Doen man, de muziek zingt: Take me away! Nou, dat zal ze leren, die super, ik neem ze gewoon mee. Ja, normaal fli.... ik die zooi na een week weg, dan zijn ze bruin en uitgedroogd, maar ja, toch maar doen.
Nee, hoor. Nee, mensen laten zich nooit zo absoluut beïnvloeden door de Muzak. Maar het helpt wel. Zachte tonen en niet aanstoot gevende geluiden doen het altijd goed, kijk naar de manier waarop je de (klein)kinderen probeert te troosten. Je gaat sussende geluidjes maken, een laag volume, de knop nar bijna nul gedraaid en geen confronterende geluiden maken. Onze kleindochter, die vandaag wat huilerig en jengelig was, ze werd en was verkouden of kreeg kiesjes of zo, reageerde daar goed op. Mensen in de supers dus ook.
=Nou ja, Dalida en Delon, morgen maar weer verder=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten