Ben ik orangist, royalist, monarchist? Nee, ik geloof het niet echt. Mijn E. ook niet echt. Maar, we zijn wel opgegroeid met het Oranjehuis dat, volgens onze leraren en ouders, een traite-d'union was, een verbindingsstreep, noem het, voor het hele volk. Toen we, (vroeger, vriend A., toen alles beter was) in ons land Tv konden kijken, vanaf de jaren vijftig of zo, kregen we uitzendingen van Koninginnedag vanuit Soestdijk, dat was het befaamde defilé. Mijn generatie is er mee opgegroeid. Later heb ik, zoals reeds vermeld, 32 jaar gediend voor het Koninklijk huis. Dus ja, ik heb er wel wat mee. Dat is ook de reden van dit aantal Blogs dat ik op jullie loslaat. Het is ook een beetje om jullie te laten lezen hoe een stad of dorp veranderd onder en door een dergelijke festiviteit en hoe een bewoner van zo een dorp er op reageert.
En ja, het is bijna zover. De voorbereidingen voor het bezoek van aanstaande zaterdag gaan tot laat in de avond door. De wijk wordt veranderd in een bolwerk van veiligheidsmaatregelen. Zo hebben we opeens van die 'bol' camera's, ik heb er geen ander woord voor, maar van die dingen die een hele straat kunnen overzien, in de straat hangen. Dat zijn van die dingen die continue filmen en waarvan je geen idee hebt dat ze opnames van je maken, tot er eens een keer komt dat je staat te pinnen met de pinpas van een oud vrouwtje die je net hebt verzocht om haar handtas met inhoud aan je te geven en F... it, sta je opeens op Opsporing Verzocht, met je pofferdjes ponum. Voor niet Mokumers: dan sta je op de foto met je gezicht herkenbaar.
Onze nieuwe burgemeester, Mr. F. de Graaf, had in een zend-, nieuws- en bijzonderhedenbrief aan de bewoners van de wijk, maar ook aan de bewoners van de rest van de stad, opgeroepen om zo veel mogelijk te gaan vlaggen. Nee, niet met je ondergoed, natuurlijk, nee, hij verzocht ons, bewoners, om zoveel mogelijk rood-wit-blauw uit te hangen. Ja, nu ja, dat is wel begrijpelijk, niet? Wij Nederlanders hebben niet zoveel met onze vlag. Of met het Volkslied. In andere landen, in de hele wereld, vlagt men om het minste of geringste. Kijk naar de 14e juli in Frankrijk, of kijk gewoon in Frankrijk, of in België! Overal hangen nationale vlaggen uit! Henk the Yank bijvoorbeeld is er al helemaal gek van en, als er ooit eens een of twee noten van hun Volkslied worden gespeeld, zie je ze allemaal in de houding springen en de rechterhand op het hart leggen. Overdreven? Vind ik wel, maar 's lands wijs, 's lands eer, niet?
Maar goed, de burgemeester vroeg en het verzoek was redelijk.
Dus kochten we een vlag. Want, we hadden inderdaad nog een vlaggenstok liggen. Amstelveen vlagt wel en soms heel veel. Niet met de nationale driekleur zozeer, maar in de winkelstraat waar wij wonen, is er altijd wel wat te doen. "Het licht springt op rood of op groen, er is altijd wat te doen", dichtte Herman Finkers, ik vermink het wat, over zijn woonplaats Almelo. Amstelveen vlagde tijdens het Rembrandt jaar (we wonen op de Rembrandtweg), de gemeente vlagde met Sinterklaas (toen nog niet verboden) en met dat soort zaken. Ooit was er zo'n vlaggenstok, inclusief vlag naar beneden gesodemie.... en, lag, heel hinderlijk, op het fietspad direct voor mijn huis. Als goede zeeverkenner repte ik me naar buiten om het gevaar van het fietspad te redden en legde het ding in ons schuurtje en "forgot all about it."
Mijn geliefde E., die zo rank is als een hinde, maar het geheugen
heeft dat men olifanten toedenkt, (helaas, hadden vrouwen dat soms maar
niet) "did not." Ze zei: Allerliefste geliefde, heerlijke man van me,
nee, natuurlijk zei ze dat not, we zijn dertig jaar samen, zelfs meer,
ze zei dus: joh, heb je niet die vlaggenstok nog in de box liggen?
Dus kochten we een vlag. Tja, schandalig eigenlijk, niet? Na al die jaren, kochten we en hadden we, onze eerste nationale vlag! We hebben meerdere vlaggen gehad, hoor. Ooit, toen er een EK werd gespeeld in onder andere de A'dam Arena, kregen de bewoners die aan de spoorlijn Utrecht-Amsterdam woonden allemaal een EK vlag om uit te hangen en ja, dat deed mijn jongste zoon, die vond dat geinig. Ik heb ooit een Albanese vlag gekocht, op een stoffige markt in Tirana. Waarom? Goh, we waren daar, de Kosovaren en de Albanezen of Serviërs hadden wee eens mot en ja, ik moest daar het 'baasje' spelen over het veldhospitaal dat daar was opgezet door ons Misterie van Defensie. Maar, ik vond de vlag van het totaal verarmde land prachtig en trots! Een rood veld, met een zwarte dubbele adelaar! Een trotse vlag, zoals de Albanezen een trots volk zijn. De jongste jongen heeft hem jaren in zijn kamer opgehangen.
Dus we kochten een vlag. (Eerlijk is eerlijk, de jongste zoon, nu ik alles even nalees die heeft wat met vlaggen, deed die boodschap en kocht die vlag voor ons. Zes en een halve euro, geen geld, eigenlijk, toch? Vroeger, toen alles beter was, heb ik ooit de juiste wijze geleerd om een vlag 'aan te slaan'. Bij de marine is het omgaan met de vlag bijna heilig en heeft het heel veel respect. Dat is bijna vier Bloggen waard, maar ik spaar je. Voorlopig!
Nu moest ik dus een vlag "aanslaan", zoals dat heet. Dat deden we bij de marine altijd met de 'schootsteek', een manier van aanslaan die al van uit de oude oudheid dateert. Die oude oudheid was mij ondertussen al gepasseerd en ik had geen idee meer hoe dat nu moest. Maar goed, E. en ik hebben de vlag 'aangeslagen' en buiten gehangen om 'te passen' in het gaatje van de vlaggenhouder. Die vlaggenstokhouder staat op het dakje voor ons huis, zeg maar op het dak van de winkel beneden ons. Ik klom over het hekwerk van het balkon, stootte mijn schenen weer eens gemeen aan allerlei uitsteeksels, en bereikte vloekend de vlaggenstokhouder en paste, mijn schenen wrijvend en de pijn verbijtend als een echte zeeverkenner, de stok erin. Het paste. Dit tot groot genoegen van onze oudste kat, Tabby. Die van de suikerziekte, inderdaad.
Tabby is een poes. Poes is vrouwelijk, oké heren, even niet nu, en Tabby is dus een vrouw en nieuwsgierig. Met haar kattenneus tegen het glas gedrukt trachtte ze de vlag te pakken te krijgen. Dat lukte niet. Daarop draaide ze, hautain als katten zijn, haar poezenko..... naar het spektakel en deed alsof het allemaal niet bestond.
Ik moet iets bekennen. Ik hoop dat "De Admiraal" geen Blogs leest. Ik had de vlag gepast, E. en ik hadden, samen met Tabby het uitzicht bewonderd en ik wilde vlag en stok binnen halen. Er brak een enorm onweer en een giga regenbui los. Nu ja, dan maar even wachten, toch? De vlag hangt nog buiten. Schande!
Overigens had de gemeente al in allemaal vlaggen voorzien. Vanavond werden er voor elke woning drie vlaggen tegelijk geplaatst! Nu ja, wij hebben er nu ook een voor Bevrijdingsdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten