=Een week zonder een Blog over de Super! Hoe houd je het uit? Ik hoop dat je ondertussen niet aan allerlei -pams bent gemoeten, al dan niet op dokters voorschrift hoor! Of, erger, aan de verkeerde kant van de hoofdstad terecht bent gekomen voor zakjes wit poeder of voor zakjes met een bruinachtig kruid? Nee? Gelukkig. Ik had wat andere zaken om over te Bloggen. Over fietsen en zo, weet je, niet een belangrijk aspect van het leven, maar voor mij dan weer wel. Maar: Ok, here we go!=
Er zijn van die dagen dat je gewoon niet meer kapot te krijgen bent. Jullie kennen ze, hopelijk, ook. Van die dagen dat je nog na geniet van de dag of dagen ervoor. Van die dagen waarop je helemaal een was met de wereld. Waarop Ying en Yang tezamen komen. Waarop harmonie en rust heersen in je geest en je een bent met het universum. Dagen waarvan je zou willen dat ze bleven bestaan en je geest zich aansluit bij het uitspansel en ....
Nee hè, doe me dat niet aan? Nee, hoor, ga ik niet doen! Ik ben nog steeds ik. Die lompe, ietwat grove en misschien boerse, grof gebekte ex-marineman die gewoon zijn gang gaat, zijn ding doet, af en toe wat cru uit de hoek komt en niet door iedereen als al te tactisch of al te aardig wordt gevonden. Zo zij het. Ik ben na een goede zestig jaar in dit leven, ietsje meer al ondertussen, wel aardig bekend met m'n eigen ik en zo. Ik loop nog steeds niet in vreemde gewaden gehuld of doellos rond en loop al helemaal niet in een rij met van die zoekende figuren met van die kreten als "Hare, Hare, Krishna, Krishna en zo." Dat zal ook niet gebeuren hoor, never, nooit. Ik ben niet van "de meute" en de "hypes" en zo en al helemaal niet van 'gezweef', zoals ik al dat soort gedoe dan maar noem.
Nee hoor, ik ga mijn gang en doe mijn ding, met dingen die voor mijn gezin en mij belangrijk zijn. (In mijn vorige leven, je weet wel, heb ik mijn gezin aardig moeten wegcijferen, maar ik ben nu bezig om dat in te halen, net als veel oud-maatjes van me, H, B, F, R J en J en zo kan ik het alfabet aflopen, dat nu doen.)
Ik heb mijn baan natuurlijk en ik doe dat werk graag. (Da's echt eerlijk waar. Soms met hindernissen zoals maandagen, maar toch.) Ik wordt door FM's en zo in mijn waarde gelaten, ik volg hun aanwijzingen en/of verzoeken naar beste weten op, doe aan overleg en polder, voor zover ik kan. 'Maar: je hebt net zo een naar, akleig emn pissig stuk geschreven over die 'dooie', hoor ik je zeggen'. Ja, dat heb ik dan wel en ik meen er nog steeds elk woord van en schaam me er abso niet voor. (Niet dat mijn Blog gelezen is denk ik, maar op de een of andere manier is er verbetering opgetreden in 's mans gebruiksaanwijzing en hij beweegt tegenwoordig af en toe wel en laat zijn neus eens een enkele keer zien. Hoera voor het vrije woord en de vrije meningsuiting dus.)
Ik kan namelijk, ik ken mezelf en ik weet het dus zelf heel goed, namelijk behoorlijk: "ploffen", 'knallen", "dakken", "spacen" en zo. Soms vervreemd ik dan wel mensen van me, op die manier. Daar ben ik dan ook weer niet blij mee, maar tja! Ik kan dan overigens 'soms' heel ongenuanceerd zijn, maar nogmaals, zie mijn karakterbeschrijving, hierboven! Over het algemeen heb ik dan wel (eens) het gelijk aan mijn kant, hoor, maar dat zegt een ieder die zo doet, natuurlijk.
De mannen en vrouwen waar ik samen mee werk weten dat ook natuurlijk. Ze kennen me nu al jaren en hebben er mee leren leven en kunnen over het algemeen wel met mij door bochten en door deuren en, vaak, blijkt dat ze dezelfde mening zijn toegedaan als ik (of is het mij?). Alleen ventileren ze dat dan heel veel rustiger dan en meer genuanceerd dan ik dat doe. Maar: over het algemeen ben ik vrij onschuldig, ik ben soms lief en begrijpend en heb hele goede contacten met de collegae onderling en daarnaast ben ik vrij empathisch en absoluut niet vuur gevaarlijk. Goed: een Like dus!
Tot zover mijn karakter beschrijving en een beschrijving van mijn Narcisme. ??? Ja, Narcisme, een ziekelijke liefde voor je eigens! (Nee, hoor, dat heb ik niet. Nee, echt niet! (ik doe niet aan selfie's en zo) Ik schrijf wel over mezelf, natuurlijk. Ik weet ook wel hoe ik in elkaar zit. Dat scheelt me natuurlijk een meier aan euro's bij de psycholoog, als ik daar dan onder behandeling zo moeten en dan is een Blog dus win-win situatie!)
Tja, het duurt wel weer even voor ik op mijn doel af ga, niet? Wat een gel.. allemaal weer. Ik ben een groot bewonderaar van Bert Visser, de Groningse cabaretier. Die gaat ook via vijfenzestig omwegen op zijn doel af. Ik kan me een van zijn eerste shows nog herinneren, waar hij het zou hebben over een cursus bloemschikken. Daarbij had hij zo een gele wegwerkers helm op, want bloemschikken was gevaarlijk want: en de clou ben ik nu even kwijt!
Oh ja, ik moest iets schrijven waarom ik het een "happy day" vond en waarom ik domweg gelukkig was in de Super. Ja, ik heb dat "domweg gelukkig" al eerder gebruikt, I know. Hebben jullie het al opgezocht?
Nee? Nou, ik geef je even de laatste twee 'strofen'. Nee, ik doe niet chagrijnig of ingewikkeld of geleerd, nee, helemaal niet. Nou zeg dat dan niet. Als je het toch niet meent! Maar 'strofen' betekent gewoon de laatste twee coupletten.
Zoiets als:
Ik heb een potje met vet
op de tafel gezet
een potje, potje vet,
op de tafel gezet (bis)
Dus, ja sla het maar over, maakt mij niet uit, nee ik ben niet chagrijnig, dat zei ik al, maar goed, hierbij de laatste twee 'strofen' uit een van de mooiste gedichten uit onze taal:
Alles is veel voor wie niet te veel verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat.
Dit heb ik bij mezelve overdacht,
verregend, op een miezerige morgen,
domweg gelukkig in de Dapperstraat.
(J.C. Bloem)
=Ja en waarom was ik nu Domweg gelukkig in de Super? Omdat we een prijs hadden gewonnen, omdat Terpstra eeen prijs had gewonnen en omdat H. terug is. En dus heb ik morgen nog wat te schrijven!=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten