Een nieuw, heel ander, leven (I)

Nadat mijn vorige werkgever en ik hadden besloten om in goed overleg uit elkaar te gaan, begon er voor mij een heel nieuw leven. Voor het eerst in 45 jaar ben ik zonder werk. Een heel maf gevoel. Ja, natuurlijk, ik heb vaak "verlof" gehad, zoals dat bij de marine heette, NUKUBUS noemen dat vakantie, maar ooit zonder een job, of zonder het uitzicht op een nieuwe betrekking geweest, ben ik nooit geweest. Mijn hele leven heeft eigenlijk, vanaf mijn vijfde levensjaar tot enkele maanden her, bestaan uit schoolgaan en, na de kleuter-, lagere en middelbare school en werken en carrière maken. Als ik dat even snel uitreken, pas op, ik ben geen wiskundige, maar een zakjapanner kan het wel, heeft mijn leven achtenvijftig jaar bestaan uit het doen van wat andere mensen van me wilden. (Nee, geen flauwe gebbetjes over de gehuwde staat, nu! Mijn eerste officier controleert de dagelijkse orders! Maar dat is niet waar natuurlijk.)

Da's dus wel een raar gevoel eigenlijk. Ja, ik weet het wel, in de vakanties of de verlofperiodes was je je "eigen" baas, maar dat is natuurlijk niet helemaal waar. Ik ben nu een half jaar werkeloos. Ik krijg nog een goede twee maanden doorbetaald en ja, daarna zal ik een "uitkering" moeten aanvragen, zelfs. (Tenzij ik voor die tijd werk vind. Om nu te zeggen dat dat simpel is, een baan vinden die in mijn werk- en belevingswereld en leeftijd groep past, is als zeggen dat de IS een vrolijke en voorbijgaande noot in de geschiedenis is of dat Einstein maar wat aanrommelde.)
Maar ik ben blij en fanatiek begonnen. Ik heb me ingeschreven bij het UWV en heb, dat was natuurlijk belangrijk, een cv ingevuld. Een curriculum vitae. Dat is Latijn voor "Levensloop", ofwel: al datgene dat je hebt gedaan, qua werk en de opleidingen en cursussen die je hebt gevolgd in je leven. Ik ben, zoveel als menselijk mogelijk is, eerlijk geweest in mijn leven en heb dus ook dat cv naar "eer en geweten" ingevuld. Dat zou niet al te lang duren, zei de website van de UWV. Dat deej het dus wel! Ik heb der twee dagen over moeten doen.
Ik stond totaal verbaasd toen ik al mijn ervaringen en mijn werkkringen en mijn bevoegdheden of kunde (ook nog eens meervoud) moest invullen! Wat? Oh ja, dat heb ik ook gedaan. Tja, die cursus, heb ik ook gehad, oh ja, daar weet ik veel van. Leiding geven? Hallo, Pierre, hoeveel leiding heb je kunnen geven in een KM bestaan? Samenwerken? Communiceren? In een groep kunnen werken? Zorg voor goederen en beheersen van goederen stromen?
Ja, natuurlijk kon ik bij de meeste, nu ja, bij al die vragen, een driewerf JA in vullen. Daarna moest ik een aanprijzing van mezelf maken. Ook dat naar eer en geweten, natuurlijk. Ik moest nog een conclusie invullen waarom ik zo goed was, waarom ik vond dat ik zo was en waarom ik doch dat elke werknemer me zou moeten aannemen!  Met een grote grijns vulde ik in: "Ik ben allround voor het werk in elk bedrijf. Ik ben namelijk Marine Onderofficier geweest!"

Niet dat ik nu meteen een XO plaats aangeboden heb gekregen hoor, verre van dat. Ik zoek frequent op de banenmarkt, ik kijk rond wat er is en wat ik ook zou willen doen. Wil ik eigenlijk nog wel een baan vinden? Dat wil ik wel, als ik heel eerlijk ben. Ik ben "pas" 63 en een paar maanden, maar voel me nog lang niet uitgerangeerd. Ik kan mijn kennis en kunnen over brengen op een generatie mensen die dat misschien nodig zouden kunnen hebben. Of het reëel is, die gedachte? Ik weet wel zeker van niet. "Je wordt ouwer pappa, geef het maar toe" en je bent onbetaalbaar en je hebt, natuurlijk, geen "rendementscriterium" meer. Dus om nu een 63 jarige en een aantal maanden aan het werk te gaan zetten is natuurlijk geen echt criterium voor allerlei commerciële instellingen.

Maar tot die tijd, doe ik mijn ding. We, de geliefde en ik, staan nog steeds op tijd op. Doorslapen en je dag versnurken, nee dat gaat niet, in onze ogen. Ik fiets, als het weer het toelaat, de lief en ik gaan shoppen, we passen wekelijks op op de twee "tonterstenen" zoals de kleindochter zichzelf en haar oudere broer dan ook maar meteen, noemt, nadat ik haar met die titel heb begenadigd. We gaan naar de bieb, we lezen graag en veel, momenteel, het is winter en lees ik zelf veel geschiedenis, ik Blog graag en veel en ik moet eigenlijk al die honderden (misschien wel duizenden) boeken die overal in het huis en op de zolder rondzwerven, misschien eens catalogiseren. Hoewel ik, eerlijk gezegd geen idee heb hoe dat zou moeten.  
Een advies daarover?