Terug naar de redelijkheid!

We Polderen weer? 
Dat is de subtitel van dit Blogje.

 Er vallen me dingen op. In de pers, in de opiniebladen, in de Kamer, op de Tv, maar ook in dat vreselijke, mooie, armlastige, soms hatelijke en o, zo verslavende medium dat Facebook heet. Wat me opvalt is dat wij, "Cloggies", "Dutchies", "Kaesekopfe", "Dikke Nekken", zoals we in veel talen, vaak en vooral niet al te vleiend, worden genoemd, weer aan het "polderen" zijn. We gaan weer in debat met elkaar, maar momenteel veel minder vilein, minder scherp, minder hatelijk wederzijds. Een maand geleden stonden al de bovengenoemde en al dan niet sociale media, vol van "haat en nijd" berichten over de vluchtelingen die hier, in ons land, in, inderdaad, grote getale, het koninkrijk binnen kwamen. En nee, die storm is nog niet over, natuurlijk, maar ze is geluwd van windkracht negen naar een bries van windkracht drie of zo. Weer hebben wij, Nederlanders, geleerd om te slikken en ons aan te passen. Ok, er zijn natuurlijk altijd van die domme bestuurders, zie Geldermalsen, die al hebben besloten om ug/tig asilanten binnen te halen, voor ze hun bevolking daarover hebben geïnformeerd!  Waarschijnlijk hebben ze in dat bovengenoemde plaatsje een linkse of, gruwel, ultra links, bestuur. Of is het gemeentebestuur te rechts en dus te zelfingenomen over haar besluit, dat kan ook, hoor. Ik denk het laatste: bestuurders zijn nogal gewend aan hun zitvlees op de stoelen van de pluche stoelen van raden en regeringen. 
Maar, dus, want (ik citeer nu Kees van Kooten) er is momenteel nauwelijks tegenstand of agressie tegen de opvang van "vluchtelingen", "immigranten", "asielzoekers" in te brengen. 
Dat: 'opstandige', dat: 'je eigen mening geven', dat: 'ik heb altijd gelijk', dat: 'nooit in de pas lopen', dat de Nederlander zo kenmerkt, is gewoon weer terug naar onze gewone tevredenheid: "gepolderd". 
Moet ik hier over nog college geven? Ja? Dank je. Gelukkig wel! Nou ja, we leven in ons land voornamelijk onder de zeespiegel. Vrienden van me leven in de buurt van R..., ik krijg het als Ajax fan niet uit mijn bek, oké, 010 dus en die kunnen zes meter water boven hun kanis krijgen als het ooit echt mis gaat met onze dijken. Maar ook in mijn geliefde Mokum en haar bijsteden, zoals Amstelveen, zijn we niet veilig en sterker: we zijn  nooit veilig geweest tegen het water! Dus: vanaf dat de eerste Hollandse Graaf, een boef, maar een redelijk goeie boef, Dirk de eerste, rond 1100 na C., het bestuur overnam van een klein polderlandje, is hij bezig geweest om dijken te laten bouwen, polders te laten droogleggen en zo voort. Dat moest natuurlijk wel in overleg gaan met de mensen die de polders en de ringvaarten ook moesten "bijhouden". Daar most je dus echt en gewoon over vergaderen, daar most je dus afspraken over maken, daar most je dus eerlijk zijn tegen over elkaar en beloven dat je doet wat je zou doen!
Polderen, werd dat (in onze jaren) genoemd. (Het Deltaplan is overigens het meest gedurfde en meest beroemde "poldermodel" ooit, in de hele wereld. Het is een Nederlands export artikel, nu.) En: polderen deden we, naar hartenlust. Als je afspraken maakt met je naaste buren, moet je dat ook doen met de overburen en die mensen daarnaast en daarnaast en zo verder en zo.
Het feit dat er in ons land nooit een hele verschroeiende Burgeroorlog heeft plaatsgevonden, is daar een fraai voorbeeld van. Ja, we hebben tachtig jaar gestreden voor onze vrijheid van geloof,maar dat was geen burgeroorlog, nu ja,anders dan! (De US of A, het Britse Koninkrijk, Italië, La Douce France, Rusland, met al hun vreselijke broederstrijden en noem er nog maar op, zijn slechte voorbeelden van landen waar mensen nooit met elkaar spraken, waar de "adel" en het "volk" nooit bij elkaar kwamen.
Bij ons wel? Ja. Absoluut. Nu ja, dat is mijn mening dan. Ik 'weet', dat wij Nederlanders steeds weer een oplossing gaan zoeken. Dat we steeds weer in gesprek en in overleg gaan met een ander. We moeten wel. We zijn binnenkort met z'n zeventien miljoen. Op een land dat niet veel groter is dan tweehonderd jaar geleden. Toen waren we nog maar met vijf miljoen, dus we moeten inschikken, en zo. Dus ja, we motte met elkaar tot overeenstemming komen. Met onze buren, maar ook met die Mo uit Syrië, met die Achmed uit Irak, met ene Levie uit Israël, met vriend Suske uit Vlaanderen.

Moeilijk? Absoluut waar. Haalbaar? Natuurlijk ook. Mevrouw Merkel zei: "Das schaffen wir!"  (Dat waren grote woorden.) Wij Nederlanders hebben dat nooit gezegd. Dat doen wij, kaaskoppen niet, grote woorden vertellen. Wij doen de daad echter wel. Wij 'schaffen' het wel, op onze manier, onze polderweg!
Zit ik te wachten op die instroom van vluchtelingen? Nee, natuurlijk niet. Maar? Deden onze grootouders dat wel dan? Toen de stroom Vlamingen in de 17e eeuw, na de val van Antwerpen op gang kwam? Of over de Joden die ons land binnen stroomden, eeuwen lang en al helemaal in de jaren dertig van de vorige eeuw, vluchtend voor Hitlers Nazi rijk? Die Suri Medelanders die na de onafhankelijkheid van Sranang naar ons land kwamen? De Indo's en Molukkers? De instroom van Zuid Europese en Noord Afrikaanse mensen naar onze steden en stadjes?
Nee, dat gebeurde allemaal niet, we leven ondertussen allemaal samen, zonder al te veel gedoe en discrimineer. Ik heb op mijn trap, ik geloof dat ik het eerder schreef: vijftig procent niet NL'ers. De helft dus. Nooit geen gela..., nooit gedoe.
Het kan dus wel. Maar, beide kanten moeten willen, hoor. Vaak ligt daar het probleem. Nee, nee, niet bij ons, ons "polderaars". Vaak en vooral, ligt het probleem bij hen, de nieuwkomers. Zolang wij blijven polderen aan en met hen gaat het wel lukken. Kijk naar Spinoza, die was niet van NL afstamming. Kijk naar ons "koningshuis", die zijn al helemaal niet van NL afstamming, en ook de vrouw van de koning is redelijk geintregeerd, toch?