De ondertitel van dit stukje moet luiden: "of je nu door de hond of de kat gebeten wordt!"
In een vorig stukje gaf ik al aan dat ik geen echte Hank the Yank fan ben. Ik noemde ze, de Yanks, 'showy'. Ik bedoel daar mee dat ze alles voor het uiterlijk over hebben en in clichés leven. Met dat uiterlijk bedoel ik dus niet hun fysieke voorkomen, hoor. Er zijn weinig mensen op de wereld die zo obees zijn als de mensen in het: "land van de onbegrensde mogelijkheden", zoals wij op school nog moesten leren. Nee, dit is geen afplas stukje tegen de inwoners van de USA. Ik ken velen van hen goed tot zeer goed, heb zelfs wat goede kennissen daar. Ze zijn over het algemeen hartelijk en vaak ook nog heel gastvrij, maar hebben de (misschien terechte) mening dat wat er buiten hun land gebeurd niet echt interessant is of het weten waard. De doorsnee Amerikaan is helemaal gericht op zijn eigen land, sterker, op zijn eigen staat, nu ja, zijn eigen County, zoals dat heet, misschien wel. Ik heb geen idee hoe velen van hen naar het buitenland reizen, voor vakantie/werk of dergelijke, maar het zal niet de overgrote meerderheid zijn. En toch kom je ze in hordes tegen, voornamelijk in de 'so interesting countries' van 'that nice state of Europe'. Ik fiets regelmatig langs de Amstel, dat fraaie riviertje dat haar naam geeft aan die geweldige en unieke plaatsen als Amstelveen en Amsterdam en zie dan Amerikaanse toeristen op van die Mac Bikes, dat zijn huurfietsen, die dan langs dat fraaie meanderende riviertje rijden. Stuntelig, slingerend, zich niet bewust van ook maar enige andere weggebruiker. De hele lol van het passeren van die groepen is dat je, behendig als je bent op de fiets met het kromme stuur, hen inhaalt en met een scherpe bocht naar rechts zwenkt, zodat ze zich de je weet wel schrikken, vaak met piepende remmen tot gevolg. Of, als ze onwetend als ze zijn, de hele breedte van de weg innemen, vlak achter hen rijden, "JOOOH" brullen en dan lachend hun verschrikte slinger naar de goede kant van de weg ziet innemen. Ondertussen: 'Stupid Yank tourists' brullend, rijdt ik door, lachend van oor tot oor. Dit alles overigens zonder bloederige afloop, hoor! Ach, geef een oude man zijn eenvoudige pleziertjes?
Maar soit. De afgelopen weken waren de kijkers van de nieuwsdiensten, goed nee, ik begin opnieuw.
De afgelopen weken was de meeste aandacht van allerlei nieuwsberichten en journaals, behalve op de afgrijselijke misdaden door een meute moslim imbecielen begaan, gericht op de USA en met name op de zogenaamde voorverkiezingen, om het, voor mij, simpel te houden. In dat grote land heb je formeel maar vijf partijen en ja da's heel weinig. Maar er zijn slechts twee partijen die er echt toe doen, de Democraten en de Republikeinen. (Er is wel een Groene partij, overigens hoor en nog twee clubjes: de Libertarische en de Constutionele. Laat maar, ze zijn een voetnoot in de Amerikaanse politiek.)
De twee grote partijen hebben hun namen en doelstellingen overigens nogal veranderd in de loop der jaren. Ze zijn dus van 'pool' verwisseld. Was de ene partij ooit ter linker zijde gekeerd, nu zijn ze ter rechter zijde en omgekeerd, als je me kunt volgen. Wat nu de Democraten zijn, waren aanvankelijk de Republikeinen en omgekeerd. Abraham Lincoln stichtte, (later iets meer over hem) nu ja, misschien was het wel een ander, maar hij was aanvankelijk een Republikein omdat hij, in de Civil War, de natie, de Republiek, bij elkaar wilde houden, daar had het in ieder geval mee te maken. (Men beweert wel eens dat de enige socialiste Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt (democraat) is geweest.) Momenteel is het nu zo dat de Democraten enorm rechts zijn met een vleugje links en dat de Republikeinen rechts zijn met een enorme vleug rechts. Zeg maar.
Zoals ik natuurlijk niet hoef uit te leggen gaan de verkiezingen voor het presidentschap worden gehouden tussen kandidaten van die beide partijen. En, elke keer weer, voor het nomineren van die kandidaten, worden er enorme campagnes op touw gezet. In die campagnes moeten de diverse kandidaten, om zich te kunnen nomineren, het halve land afreizen en overal toespraken doen en zogenaamde rally's houden. Omdat dat heel veel dollars kost, moeten er dus munten binnenkomen en ja, zoals ik al eens zei: wie betaald, bepaald. Dat er dus allemaal vreemde figuren geld gaan geven aan hun kandidaten betekent ook dat veel van die betalende figuren een dikke vinger in de politiek pap willen hebben, met alle gevolgen van dien.
Dat de diverse kandidaten verbaal nogal met uitwerpselen gooien naar elkaar moge duidelijk zijn, we hebben er de afgelopen maanden nogal wat van gehoord en gezien. En ja, er wordt dermate op de man/vrouw gespeeld dat de haren je af en toe te berge rijzen. Maar, mensen, het is allemaal show, uiterlijk, cliché. Ik heb geloof ik nog nooit een echte of oprechte uitspraak van al die kandidaten gehoord over hoe het nu echt verder moet met de wereld, die ook buiten hun land bestaat.
Even een quote van de belangrijkste en minst corrupte of omstreden Amerikaanse president ooit:
Four score and seven years ago our fathers brought forth upon this
continent a new nation, conceived in liberty and dedicated to the
proposition that all men are created equal.
Dit was de begin zin van de "Gettysburg adress", de wereldberoemd toespraak van Abraham Lincoln waarin hij de slavernij afschaft, de "neger", ik mag het niet zeggen, zijn gelijkheid aan de blanke geeft en zich en zijn regering, legitimeert voor de burgeroorlog, die woedde van 1861-1865.
=later meer over Hillary en Donald=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten