Ja, zijn we erbij? Weten we het nog van school? Vandaag is het de veertiende juli, de Nationale Franse feestdag. Dat is de dag dat in 1789, op die 14e juli, de Bastille werd bestormd. Die Bastille was een gehate gevangenis in Parijs, een toren zeg maar, waar de politieke tegenstanders van het toenmalige Franse bewind, koning Louis XVI, seize, zestiende, werden opgesloten, vaak zonder enige vorm van proces. Doordat het Franse volk in opstand kwam, werd die koning afgezet en jaren later onthoofd. Daarmee begon zeg maar de 'echte' democratie van de wereld, daardoor konden de Amerikanen zich vrijmaken van het Engelse moederland, daardoor ontstond het koninkrijk Nederland, daardoor ontstond de haat tussen Engeland, Rusland, Pruisen en Frankrijk en drie oorlogen die absoluut beslissend waren voor de rest van de wereld geschiedenis en zo begon de Russische revolutie en de koude oorlog. Uiteindelijk leidde dat alles dan weer tot de Brexit.
Nu ja, genoeg geopolitieke verhandelingen. Het gaat nu om de etappe van vandaag. Op de veertiende juli is het voor de Fransen dus een enorme feestdag. Alle scholen en ministeries en de meeste winkels zijn gesloten en de mensen hebben dus vrij. Je zou het, met wat goede wil, kunnen beschouwen als een soort Koningsdag bij ons, ware het niet dat het meer een staatsfeest is, met veel politici en hoge hotemetoten en zo. Ook de Franse defensie heeft een gigantische parade op de Champs Elysees en de Franse luchtmacht spuit dan weer rood-wit-blauwe rook boven Parijs.
Fransen en patriottisme, het is me wat. Op zo'n dag is het natuurlijk helemaal geweldig om een Fransman in een sport te zien gloriëren. Nu wordt dat moeilijk, want ja, bijna alle sporten zijn met zomerverlof en alleen de fietsers doen het nog. Dus moet er een Fransman winnen, op die feestdag. Lukt dat dan wel? Niet altijd. Vanaf de eerste TdF hebben er 30 Fransen op de 14e gewonnen en voor het laatst was dat in 2005, als ik het me goed herinner. En, om een lang verhaal heel kort te maken, vandaag lukte het dus weer niet. Twee Belgen redden het Franse karretje in de Merde zeg maar. Ik geloof dat er slechts een Fransman bij de eerste tien was, La Machine, Sylvain Chavanel. Wel zaten er drie Nederlanders bij de eerste tien, waaronder, op de tiende stek, Bauke Mollema. (Chapeau voor Stef Clement en Bart Lindeman, hoor!)
Tja, die finale! Er zal nog jaren over gesproken worden, geloof me maar. Ik neem aan dat iedereen heeft gezien wat er gebeurde, anders zou je dit Blog niet lezen, ga ik van uit.Heel kort: Mollema, Froome, in het geel, en Porte knalden in volle finale op een motor, die abrupt remde voor een gevallen malloot die zo nodig met de renners moest mee hollen. Prompt reed een motor over het fietsje van Froome en dat was dus naar Blanes. Hij ging te voet verder, wat een belachelijk gezicht is, een hollende man in een geel shirt zonder fiets op die schoentjes die glad zijn aan de onderkant. Hij kreeg even een reserve fiets van de neutrale wagen, maar die was bestemd voor een Hottentot en Froome kon er geen kant mee op. Nu ja, de kruitdampen zijn nog niet opgetrokken over de beslissing van de jury, maar hij houdt het geel, Mollema wordt vier en Quintana googelt er opeens seconden af en blijft dus drie, ra ra politiepet? Tja, Frankrijk en de Fransen.
Mag dit allemaal zo maar gebeuren? Nee, natuurlijk niet, dat is pure sport vervalsing. Stel dat de spits van een grote voetbalclub voor zijn poten wordt getrapt door een toeschouwer die het veld op komt rennen! Dat kan natuurlijk niet! Maar hoe voorkom je dit soort gedoe? Nu ja, ik denk dat je dit soort grote etappes NIET op de veertiende juli, of op een zondag, moet plannen. Je weet dat er op zo een dag dan hopen mensen de berg bestormen om te kijken, want ja, een vrije dag. Organiseer in plaats daarvan dan een tijdrit, of een rit op het vlakke of zo. Ten tweede: zet de laatste drie kilometers af met dranghekken, aan beide zijden van de weg, of maak slechts een kant van de weg geschikt voor kijkers. Drie: laat mensen betalen voor een plek op een klim. Voor de laatste vijf kilometer of zo dan. Het wielrennen is de enige sport waar je namelijk geen kaartje voor hoeft te kopen. Het is een sport op de openbare weg en een sport van en voor de gewone mens. (Als je ze laat betalen zie je een stuk minder al dan niet dronken Nederlanders, denk ik.) Vier: zet getrainde stewards in, net als bij het voetbal, in België heb je hele contingenten zogenaamde verkeersregelaars, die de wegen en kruispunten afsluiten en dergelijke, als de koers in aantocht is. Als vijfde: verminder drastisch het aantal motoren op de klim. Niet elke fotograaf van elke krant of elk blad hoeft voorin te zitten. Maak een pool van die gasten die dan weer foto's uitwisselen. Tja, een alcohol verbod zou wat oplossen, maar ja, dat wordt heel moeilijk, zijnde de openbare weg en zo?
Al met al was het een schandalige vertoning. Het is weer zo typisch Frans. Chaotisch, niet nadenken, maar op een fluit blazen en denken dat je heel wat bent! Organisatie is geen Frans woord. Er was gisteren in de avond etappe een Nederlander die in Parijs woonde en heel geleerd vertelde dat het land op zoek is naar zijn identiteit of zoiets. Tja, het zal wel. Ik hou wel van Frankrijk en ja, ik ken heel aardige Fransen, hoor. Maar dingen regelen? Nu ja, de uitdrukking: "Met de Franse slag" komt niet uit de lucht gegrepen toch?
En nee, vanavond kijk ik maar geen Avondetappe. Laatst zat Jules Deelder er. Dat had absoluut geen toegevoegde waarde. Hij was stoned of muf, ik weet het niet, maar er kwam geen zinnig woord uit. Vandaag is die De Jong er, een ex cabaretier en een arrogante galbak van het zuiverste water. Hij zal het allemaal wel weer beter weten. Nee, Vive le Velo, maar weer, ondanks Dione!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten