Another day, another road, ofwel een vroege 1 april grap.

WAARSCHUWING:
IK HEB MIJN HELE LEVEN ALS VERPLEGER VAN DE KONINKLIJKE MARINE EEN ESCULAAP OP MIJN UNIFORM GEDRAGEN, TEN TEKEN DAT IK 'ZIEKENPA' WAS. IK HEB MIJN HELE LEVEN EN DOE DAT NOG STEEDS, GELOOFD IN DE REGULIERE GENEESKUNDE EN ZAL DAT MIJN HELE LEVEN, ZOLANG IK NOG HEB, BLIJVEN DOEN.

LET OP: IK TRAP IN DIT STUK EEN DE VOLGENDE STUKKEN, TEGEN HEEL VEEL HEILIGE HUISJES AAN VAN GELOVIGEN IN HOMEOPATHIE, ACUPUNCTUUR, EDELSTEENTHERAPIE  EN DAT SOORT OPLICHTERIJ AAN.
LEES HET DUS MAAR NIET ALS JE TOCH IN DIE ONZIN GELOOFT.
JE BENT GEWAARSCHUWD, HOOR!

 Gewoon, water, in een gewone rivier, ons drinkwater komt, onder andere, hier vandaan.

Ja, oudere lezers en lezeressen met een Blues liefde. Cuby en the Blizzards, inderdaad. Van hun LP Groeten uut Grolloo! Muziek om van te smullen. En dat doe ik ook nog geregeld.
Maar het gaat vandaag niet over de muziek van die al jaren opgedoekte band en van, de inmiddels helaas overleden, Harry Muskee, maar, zoals je dat wel eens hebt op sommige dagen, schoot dat nummer door mijn hoofd toen ik vanmorgen rond half zes op de fiets stapte en de weg naar De Keten weer eens opzocht. Het was, tot mijn grote schande, pas de tweede maal dit jaar dat ik op mijn fiets zat! Maar ik vond het een mooi kopje voor dit stukje.
De dag verliep, zoals al vaker, routinematig en vanavond keken E. en ik weer eens Tv. We zijn, beiden, verslaafd aan een Belgische drama serie, noem het soap, die (of dat?) "Thuis" heet. Ik ga der verder niet veel over zeggen, maar we volgen de serie al jaren en ja, "we blijven er voor thuis", overdrijf ik, maar, we proberen er geen aflevering van te missen. Die serie is 'on air' tussen 2010 en 2040, zodat we na die tijd pas overschakelen naar een zender van keuze. Over het algemeen is dat naar Radar, een consumenten programma dat door de TROS wordt uitgezonden. Ik heb niet veel met dat programma of met die omroep, hoor. Dat komt voornamelijk omdat ik de presentatrice van het geheel, ik kan haar naam niet zo snel ophoesten, maar je kent haar wel, verdenk van een aantal dubbele agenda's en zo. Haar (ex) man/partner deed iets met de PvdD of iets vaags, nu ja, niet zo belangrijk, maar ik weet dat de mevrouw heel veel aandacht schonk aan allerlei zweverige ideeën en uitingen die haar, in mijn ogen, wat vaag deed en nog doet overkomen. Dus, heerlijk zo'n afstandbediening, klikte ik naar wat andere zenders. E., mijn lief en ook nog eens mijn vrouw, een prettige, zeg maar gewoon, fantastische combinatie, moest nog even wat doen. Zoals een oude Russische filosoof, ik geloof dat het Boris Sjasliek was, ooit zei: Een vrouwenhand mag nooit ledig zijn, dat is het mannenhoofd namelijk al, deed ze dan ook haar ding en ik zat wat half/half te kijken, ondertussen de laatste pagina's van een boek lezend. Tot: ik iets hoorde dat me op deed kijken uit Visibility en me vreselijk aan het lachen bracht.
Er was een hele serieuze mijnheer op de buis die woorden sprak als: 'We gaan het water resetten' en 'Het water krijgt zijn geheugen terug.' Heel even dacht ik dat het om het vruchtwater van een boreling ging. Tja, vruchtwater is nu eenmaal eh, eh, nu ja vruchtwater, maar dat leeft, daar leven baby's in, het bestaat uit menselijk materiaal met DNA en zuks, dus ja, nou ja, dat zou dus kunnen. Maar, bij nadere beschouwing, nu ja, ook bij nader gehoor, bleek dat het om niets minder ging dan ons drinkwater. Ja, dat spul, smaakloos, kleurloos en (bijna) kosteloos, dat je ziet verschijnen als je een willekeurige kraan in je huis aanzet. Dat spul dat een enorme goede dorstlesser is, waarmee je je doucht en je tanden poetst en, voor de echte mannen, waarmee je je scheert, je auto (laat) wassen en waarvan je koffie en thee zet. Water dus, H2O.
Heel even dacht ik in een oude, maar nu herhaalde aflevering van het programma "Poets" te zijn beland. Heel even dacht ik naar een oude tv serie als "The twilight zone" te zitten kijken, maar niets, naks, nix, nee, helemaal niet. Voor de jongere lezers en lezeressen: The twilight zone was een serie, korte afleveringen van een soort magisch realistische verhalen, waarbij mensen vaak in andere tijdsdimensies terecht komen. Spannend en wat huiverig.
Poets daarentegen was, zeg maar de hele vroege voorloper van Banana Split, of van welke verborgen camera serie dan ook. Dat brengt me weer op een ander onderwerp, maar zo blijf ik bezig, dus weer stof voor drie Blogs. Maar goed, de laatste Burp die ik nu opboer, gaat over het feit dat dat programma Banana Split bij ons, recht voor onze deur, opnames heeft gedaan. Dat ging over fout parkeren en ja, daar hebben we allemaal wel eens mee te maken gehad, toch?
Maar goed: Poets, de voorloper. Dat werd gepresenteerd door ene Cherry Duyns. Die had met onder andere Armando een.. Te veel info, nu. In dat programma Poets had men ooit de grap dat men twee soorten water op een proeftafeltje zette. De toevallige voorbijganger moest dan proeven of er verschil was in dat water. Het ene glas kwam uit de kraan en uit het tweede glas was gemanipuleerd, er waren, en ik quote waarschijnlijk verkeerd, waren de monocellen stereotiep verwijderd, in ieder geval, onzin van die soort. Tot mijn grote verbazing werd die 'grap', maar dat was het niet, vandaag in de uitzending dan, ook getest! Maar nu ging het om "gevitaliseerd" water. Wat? Wat? Vertel, vertel!. Ja, ga ik doen, maar nu neem ik eerst een gevitaliseerd watertje uit gerstenat. Met monocellen, ben ik bang voor.

--morgen even verder over Mumbo Jumbo, onzin en raar water--