Paaseiren, nog steeds niet

==Je bent gewaarschuwd, ik wauwel en schrijf dus wel door==

Nee, ik heb geen flashbacks, heb niet gesnoven of gespoten of teveel alcoholische versnaperingen genomen, toen ik het vorige Blog schreef, thank you H. (H. is meelezer van het eerste uur en maakt zich af en toe bezorgd om mijn geestelijke gesteldheid. We troffen elkaar, na, wat 20 jaar of zo, een week of wat geleden weer eens en het leek alsof we elkaar de dag ervoor hadden gesproken.Dat hebben Marine maten nu eenmaal.)
Ik kom net terug uit een aflevering van "De Duitsers", een Tv programma dat probeert ons, Nederlanders, de Duitse ziel uit te leggen en dat daar volkomen in slaagt. Ik kom ook net van de verjaardag visite van mijn "hoofdverloofde", zoals de ooit zo populaire Peter Knegjens, dat dan zo, grappend, kon vertellen.Wie, wie? Nou die. Een van de laatste flamboyante mensen die leefden tijdens mijn generatie. De man die de race van Fanny Blankers-Koen versloeg tijdens de OS van Londen, de man, die "Aju Paraplu" bedacht, die de woorden "Gele rakker" en (volgens zijn zeggen) "Heerlijk Helder Heineken" verzon. Die. Showman, showfiguur, showwereld en nu al zo'n 18 jaar dood of zo.
Hoezo: Flashbacks?
Nee, ik kwam op dat stuk over de "torren" (goedbedoelde bijnaam voor Korpsleden) en mezelf in Noorwegen, omdat we het hadden over Paaseieren en voorwerken en zo. En dat filiaalmanagers en hun directe staf daar dus ook heel goed in zijn en dat de eerste pepernoten al op de laatste dag van augustus in de winkels, althans in die van De Keten, lagen. Onze jongste dochter, nu ja, jongste, madam loopt al tegen de negenentwintig, verjaarde toen. Toen het eenmaal zes december was geworden werd het een enorme inhaalslag, want de kerstartikelen moesten ASAP in de winkel komen. Dat gebeurde natuurlijk en die artikelen stonden daar hun plaats in te nemen tot de zesde januari ongeveer. Zes januari is het Driekoningen feest. Zoals ik al eerder vertelde ben ik niet zo op en heb het niet zo met, allerlei kerken en geloven en vage gesprekken van of met de aanhangers van die diverse vlucht groeperingen.
(Zo beschouw ik de diverse geloven nu eenmaal, vluchten voor je eigen verantwoordelijkheden, maar oké, geen stokpaardje nu)
Maar Driekoningen is de dag dat traditioneel de Kerstbomen uit het huis worden verwijderd, door ze af te tuigen, de versieringen terug te stoppen in de diverse dozen en de boom uit het raam te donderen, of, in ons geval, in de doos terug te leggen en aar de zolder te verkassen. Een kunstboom, ja, en we hebben haar/hem al vijftien jaar of zo en we willen nooit meer een echte boom. Zo gemakkelijk, zo'n plastic boom, waarvan alle naaldjes waarschijnlijk door zieke en hongerige kindjes in India of China met de hand aan de stam en aan de takken geplaatst zijn. Schandalig, toch, eigenlijk? En, eerlijk is eerlijk, ik voel me elk jaar, als ik de boom op haar lichtmetalen steun weer neerzet, geestelijk bezoedeld over het lot van die kleine mannekes en vrouwtjes en ik brand dan ook maar weer eens een kaarsje voor hen. Een elektrische dan, want die zitten al in die boom. (Flauw, flauw)
Maar goed. De Kerst is voorbij, de winter wil niet echt beginnen, Blue Monday is net geweest maar het wil ook niet vlotten in de winkel. De omzet blijft beneden niveau, de klanten laten het een beetje af weten en dat is begrijpelijk. Ook als je naar je eigen bankafschrift kijkt, natuurlijk. We kregen in december het salaris of pensioen of uitkering of dat soort zaken, al dagen voor de normale betaaldatum, dus moeten we bijna vijf weken leven met de poen voor vier weken. En ja, hoe rustig je het ook doet met de feestdagen, je doet allemaal iets extra's en dus te veel. (Zelfs de minima, hoor. Die kunnen het al helemaal niet missen, maar willen toch ook een hapje en een drankje rond die tijd, toch?)
Dus, we verkopen iets minder en dat betekent dat je ook minder vracht krijgt. Dat betekent dat je het dus wat rustiger aan kunt doen, je afdeling en je opslagplaats wat aan kunt harken, een beetje tijd hebt om wat collegae te helpen, maar ja, die hebben zelf ook niet overdreven veel werk, natuurlijk. Dus ga je lopen denken en piekeren. Goh, denk je dan, het is al eind januari, de verjaardag van E. hebben we gehad, het wordt stilaan tijd voor verandering. Dus denk je, want er gaat opeens een enorm licht in je hoofd branden, zo'n lamp, zoals je dat in stripverhalen tegenkomt: Waar blijven die Paaseieren? En niet alleen die, maar waar blijft de rest van dat Paas spul? Het duurt vanaf nu nog maar drie maanden en dan is de eerste Paasdag daar. 2004, om exact te zijn! Bekende datum? Als je die weet ben je geïnteresseerd in de geschiedenis. AH, inderdaad en dan niet de kruidenier.
Maar, hoe goed FM en z'n ass ook hun best doen om voor te werken, als het centrale magazijn niet meewerkt, dan krijg je de paasspullen niet.
Kijk en met dat soort prangende vragen loop je nu rond in zo'n super, Erg hé? Terwijl de ondervoede kinderen in allerlei derde en vierde werelden kunstnaaldjes aan kunstkerstbomen plakken, zit ik met een vraag die de hele supermarkt wereld beheerst: Waar blijven die eieren?
Trouwens, is het jullie opgevallen? Al die feestdagen, Pasen, Pinksteren en natuurlijk Hemelvaart, worden steeds meer 'Vreetfeesten'. Waren net vroeger alleen de paaseieren die men dan kookte (en verstopte) om dat eieren een teken van nieuw leven was, nu moeten we hele brunches en broodmaaltijden aan gaan laten rukken en zo.
Ik, we, doen niet meer mee, hoor. Maar, ik zal jullie wel op de hoogte houden van wat we nu weer moeten eten rond die tijd.