En ik kon ze niet meer ontlopen

= Over vervelende mensen, die alleen maar zeuren of het allemaal beter weten, of popu willen zijn=


Je had het verhaal over die man die op de pont "gevaren" had, nog tegoed. Ik legde al eens uit dat die man van zichzelf vond dat er maar een Frankrijk kenner bij uitstek was, hij dus. Op een dag kwam hij bij ons in De Keten, samen met z'n wat verzuurde echtgenote. Ik had in die tijd een Frans(talig)e collega, waar ik mijn school Frans een beetje mee ophaalde. De man bemoeide zich vreselijk met het gesprek, maar de collega gaf hem zo rad en zo fraai antwoord dat hij met de mond vol afdroop. Later viel hij me toch nog vaak lastig met Franse zinnetjes, die voor geen meter klopten en met zogenaamde belevenissen in zijn 'La doeze Franz'. Toen de (fiets)maten en ik eenmaal het plan hadden opgevat om in Frankrijk de Alp op te rijden en de plannen geconcretiseerd waren, vertelde ik hem terloops dat we ook een weekje naar Frankrijk zouden gaan. 'En waar dan wel heen?', wilde hij weten. Mij schoten wat Franse woordjes te binnen en ik vertelde dat we naar Chapelure sur Bain Marie zouden gaan, een fraai oud plaatsje. Hij was verrukt. Ja, wat leuk en ja, dat stadje kende hij goed, mooi, man, mooi. Ik gooide wat olie op het vuur en vroeg of het restaurant "Sortie Merde" inderdaad zo goed was als men zei en hij gaf het meteen zeven Michelin sterren. Ik nam vriendelijk afscheid, wenste hem nog vriendelijk "Zut allors" bedankte hem voor de tip en liep, stikkend van de lach, naar mijn vriescel, om even wat af te koelen.
Hij had perfect gereageerd. Chapelure is namelijk broodkruim, of paneermeel, sur Bain Marie is een manier van eten opwarmen en Sortie Merde is een samenstelling van: afslaan en ontlasting. Zut allors, betekent dan weer iets van 'stik erin' en dat was net wat ik deze figuur toe wenste.
Ook had hij, volgens zeggen, verstand van de koers, van wielrennen en kwaakte hij, onophoudelijk, over de pakhazen van het peloton en de ingebouwde motoren in de fietsen. Ik ben een maal zo dom geweest om met hem in discussie te gaan, maar wat had ik daar spijt van! Ik ben er van overtuigd dat de man te dom is om zijn naam in blokletters te kunnen schrijven.
Er is een mijnheer die elk jaar een gids over wijnen schrijft en die het dan over "omfiets" wijnen heeft. Hij bedoelt dat er sommige wijnen zijn, waar je een stukje voor om wilt fietsen om ze te kopen. Oh, dat had je ook al bedacht. Helemaal zo, zelf? Ok, ik zeg al niets meer. Maar in elk geval, deze figuur is voor mij een "omloop" figuur. Zodra ik hem/haar zie, zal ik benen maken om aan de andere kant van de winkel een vaag karwei uit te voeren, geloof me.
Dan heb je nog dat stel dat is blijven hangen in hun jeugd. Zij is eeuwig gekleed in een heel strak T-shirt, maar haar boezem verdraagt dat niet echt. Ik ben een liefhebber en een stille bewonderaar van vrouwelijke rondingen, ik vind daar niets mis mee. Mag er graag aanzi.., naar kijken. Zelfs als ze ietwat extra geproportioneerd zijn, kan ik er nog steeds met vreugde naar kijken, ik heb daar geen probleem mee, ik laat ze aan het oog verschijnen en, hoewel ik niet gelovig ben, dank ik de hemel dat er vrouwen zijn. (Ik ga geen kwaad spreken, hoor, zo ben ik niet, maar meer vulgaire figuren in mijn werk omgeving zoals gabbers A. en R. spreken dan over: grote tiet.. of: erger, wat een jetsers. Mij zul je niet horen, maar, ik houd er niet van, van dat vulgaire. En ja, ik wijs ze terecht, natuurlijk. (Gelukkig lezen hun eega's deze Blogs niet, dus ze komen niet in de problemen, want dat wil ik nu ook weer niet.)  
Maar deze mevrouw draagt haar voordelen zo voor zich uit dat ik af en toe het idee heb dat de boeg van een supertanker mijn pad kruist. Haar man is in zoverre anders dat zijn 'boezem' net onder de maag begint en boven de broeksriem wordt vastgebonden. Maar: hij draagt een petje. Dat is op zich al een beetje passe, maar het feit dat hij dat petje draagt met de klep in de nek is al helemaal passe, helemaal verleden tijd. Dat is natuurlijk helemaal niet erg of zo. Mensen kijken ook vaak naar mijn uiterlijk en dat begrijp ik wel. Ik ben slank, sportief, heb een fraai lijf en een mooie kop, een heldere uitsraling en ben gelukkig erg bescheiden en..

Ik moest even pauzeren want een schare hoongelach steeg ergens op. Soit. (Frans voor zwart) Ik heb niets tegen die mensen die ik net beschreef, ware het niet dat ze alleen maar komen zeuren. Ze drinken koffie van het huismerk, van die pads met "extra strong dark roast" of zo en, ja, helaas is die al een week of wat niet leverbaar. Waarom? Dat weet ik niet. FM1, FM2 en meerdere collegae weten het ook niet, maar iedere dag komen ze dus vragen naar dat artikel. Iedere dag wordt door mij/wij/zij/ons uitgelegd dat het niet leverbaar is, voorlopig, hopelijk, maar dus weer elke dag enz. (Dus: "omlopen".)
Dat zijn de koppels die we hebben. We hebben nog veel individuen die ook bijzonder zijn, maar de zendtijd is nu wel heel erg kort. Ik wil dus, lieve lezers, nog een man alleen vermelden. Een Limburger, een Glimbabwiaan, een reserve Belg. Begrijp me goed, ik heb niets tegen die mensen. Ze maken heerlijke gerechten als "Friet met Zoer Vleis" en, eh, nou ja, ze brouwen ook een lekker biertje en hebben een fraaie provincie. Niet afsteken van ons land, niet aan de Belgen geven, maar gewoon hier, bij ons, houden. Maar deze mens, deze overduidelijk met een Limburgs accent pratende man, voelt zich Prins/Koning/Keizer/Paus Carnaval. Je hoort hem al van af het moment dat hij de winkel binnenkomt. Tegen elke medewerker en tegen iedere klant heeft hij zogenaamd een 'Bon mot', een 'grap' of een 'leuke' opmerking en doet hij super populair naar het personeel. Dat gaat af en toe zover dat de dames onder het personeel van wanhoop vluchten, want mijnheer is ook een 'klever' ofwel een 'aanraker'. Oh niks ordi's of bedreigend of zo, maar hij knijpt altijd even in een arm, een schouder of geeft een klopje, terwijl hij schaterlacht om ZIJN gevoel voor humor.
Weer loop ik om.
Als dit soort figuren dan allemaal tegelijk, binnen het tijdperk van een uur, de winkel bezoeken en allemaal de dingen doen of vragen of zeggen waarvan ik hen beschuldig, nu ja die ik dus beschrijf, dan begrijp je dat ik/we wel eens niet zoveel zin hebben om "De klant is koning" uit te dragen.
Sterker, de winkel was gedurende dat uur vrij leeg, qua personeel. We moesten allemaal even een ommetje maken.
Allen ik, sukkel, had even niets door dat uur. Ik had graag zeven ommetjes gemaakt, maar ik had ze allemaal te pakken.