Gij zult dus niet en zo

=Heel kort (dat is op zich al een verhaal, ik en kort, nee, dat wil ik niet horen!) wil ik nog even op mijn laatste bericht terug komen: Gij zult niet....=

Zoals gezegd zien we in de super, maar ik geloof dat dat in alle winkels zo is, een nieuwe trend. Er zijn steeds meer oudere mensen die tegenwoordig boodschappen doen, zonder af te rekenen. Waar ligt dat dan aan? De vraag stellen is de vraag beantwoorden. We weten allemaal, hebben allemaal de berichten in de kranten gelezen of de nieuwsgaring op tv bekeken, om NIET te weten dat het oorlog is in pensioenland. Er wordt gekort op de pensioenen. Dat zijn de 'opgespaarde lonen' van die generatie mensen die hun hele leven (hard) gewerkt hebben om de welvaartsstaat op te kunnen brengen, door hun afdrachten van hun loon. Het overkomt mij, mijn partner en mijn (ex) collegae van mijn leeftijd.
Zoals ik al zei, het zijn mensen die een halve generatie ouder zijn dan ik, en mijn partner en vrienden en collegae die dit Blog lezen en soms becommentariëren, zijn. Een halve generatie maar, hoor, die mensen zijn nu 'dikke zeventigers', zoals dat heet en hebben een AOW en een, vaak, klein pensioentje van een of ander fonds waar ze, weet ik hoeveel, jaren aan betaald hebben.
De vorige keer sprak ik nog een beetje verbazing uit over het feit dat een oudere dievegge, want ja, dat was ze, klip en klaar, via de voordeur de winkel verliet, onder begeleiding van twee grote, potige en stoere wouten. (Ik had haar het decorum verlies zelf liever bespaart, maar ja, zoals ik al zei: gelijke monniken, gelijke kappen) FM1 zal me er binnenkort wel over aanspreken denk ik. Hij heeft zo zijn eigen mening over dat geheel.
In ieder geval, mevrouw en politie door de voordeur af en even later volgde ik ook. Ik was weer eens op de racefiets. Het was, voor het eerst in weken weer eens droog en ik ben in training voor de Mont Ventoux, ergens verderop in het jaar. Mensen keken nog wat verbaasd en gapend naar de vreemde stoet die zich net voor mij naar de heuse politiewagen had verplaatst en waarin de daderes als een heuse crimineel werd afgevoerd.
Ik fietste naar huis, dacht mijn kop lekker leeg te maken, maar kon het beeld niet kwijtraken. Ik kwam langs de Amstel, die zwart en stil naar het IJ stroomde. De hemel was laag spande haar horizon vlak voor mij af. Ik dacht: Ja, zo'n mevrouw, stel: ze is morgen of zo jarig. Stel: de (klein)kinderen hebben haar gebeld.

'Hallo ma, met Alex. Alex, ja, de oudste! Goh, dat weet U toch nog?' ".."  'Ja, was al even geleden, dat ik belde, maar ja, de zaak, ja de bank, hè? Druk, druk, druk!' ".." 'Een jaar? Nou ja, druk toch?'
".." 'Ja, net als pa, ja, maar eh..' ".."  'Nee ma, wat? Een jaar geleden alweer dat we belden? Dat zei U, maar ik heb toch vaker, nou ja Ilse, mijn secretaresse, heeft..' ".."  'Nou ja, oké, dan, jij je zin. Maar luister, ma, we komen morgen langs hoor, het is al zo lang geleden! En, U bent jarig toch binnenkort, of zo? Zei mijn vrouw? Weet je, we komen gezellig het weekend langs, om je verjaardag te vieren. En dan bel ik Pim en Alice en hun kinderen ook, dan komen we met z'n allen, goed? Nee, met Jan Floris wordt het niets, nee, die slaapt onder een brug in de stad heb ik begrepen.' ".." 'Ja, nou ja, wilde zich niet aanpassen toch? Nooit op de bank werken of zo, maar schrijver of schilder worden? Weet je nog dat 'ie een racefiets had? Lachen, hoor, wat een eikel.'  ".." 'Ja, maar hij was vreemd eigenlijk, wilde toch niet rijk worden of flink verdienen zo? Maar goed, ma. U woont toch nog op het oude adres, toch?' ".." 'Verhuisd? Oh, had U dat dan niet kunnen mailen?' ".." 'Geen computer? Nou dat gaan we regelen, en meteen maar Facebook en Linked Inn en zo.' ".." 'Modern? Nee, doe maar niet te veel moeite. Een bakkie koffie en een appeltaart, weet U wel? Nu ik er over denk! Goh ma, U kon van die heerlijke runderstooflappen met rode kool en zo maken. Wilt U dat deze zondag ook doen? Teresa kan absoluuuut niet koken, nee, dus eten we elke dag uit de ping of afhaal Thai of Italiaan of zo, ja, niet te pruimen natuurlijk.' ".." 'Oh goed hoor, allebei alweer zeven of acht of zo, geloof ik. Teresa werkt ook op de bank, nu. Had een mooie bonus ma, dat geloof je niet, ze had een zaakje met de SNS Reaal helemaal goed gedaan en had..' ".." 'Nee, de kinderen? Goh, wilt U die zien? Raar. U heeft ze toch niet zo vaak gezien?' ".." 'Oh dat wisten we niet. Wilde U graag oppassen op ze? Nou, we hebben een Nanny zeg maar, een Filipijnse, die is spotgoedkoop.' ".." 'Nee ik werk nog steeds bij de bank. Ja, het ging even wat minder en zo, nou ja, voor de klanten dan, die voelden zich bedrogen, maar ik heb zelf toch aardig wat opgestreken.' ".." 'Nee, een huisje in Liechtenstein, daar hebben we onze bankrekening, dus dat komt goed uit, ja ha, ha. Goh ma, ik krijg een bericht, ik moet even een deal maken nu, zorg jij voor de koffie en de runderlappen? Je bent een schat, tot zondag, doeg.'

Dus deed de oudere dame wat haar zoon had gevraagd. Dure boodschappen.