Vertraging

'Ik ga die ramen in elkaar trappen. Ik sloop dat hele vervelende* ding, ik leg explosieven onder die zooi.'
Gabber en collega A. was boos, heel boos. Normaal is hij niet zo, hoor. Maar nu wel.
Gabber en collega A. is eigenlijk een goed mens. Hij ziet er heel dreigend uit. Hij heeft allemaal plakplaatjes op zijn armen, die hij wekelijks vernieuwd, hij heeft een heel kort opgeschoren hoofd en is helemaal leip van hele Harde Rock. Dat schijnt een 'muziek' stroming te zijn. (Ik moet zeggen, hij heeft me ooit eens een paar nummers van zijn favorieten door gestuurd en daar zaten zulke fraaie beelden aan vast, dat ik even de muziek niet meer hoorde.) Zo dreigend als hij er uit ziet, zo mak is hij. In ieder geval sinds hij een vaste vriendin en nu een dochtertje heeft. Een prachtig meisje dat gelukkig op haar moeder lijkt. In wezen is A. eigenlijk een watje. Niet omdat hij pappa is, of omdat hij gaat trouwen, hoor. Maar: hij schijnt de afwas te doen!


Het was maandag de zesde januari en de vakanties waren voorbij. Dat betekende dat in heel het land de filedruk toe was genomen en dat de vrachtwagen waar wij op zaten te wachten, later was dan gepland. Deze wagen was al de tweede van de dag. Er komen, gemiddeld per dag, vier- tot vijf van die grote wagens bij ons om diverse vrachten te brengen. Jullie kennen ze wel, zo'n truck met trailer met opschrift: "DE KETEN: WIJ RIJDEN VOOR U". Lekker, als je achter zo'n wagen in de file staat. Hij rijdt voor me.
En, als milieu bewuste lezer, vragen jullie je af, kan dat niet wat minder, gezien uitstoot en zo? Ja, dat kan, in principe. Ik geef eerlijk toe, dat ik ook die mening ben toegedaan. Niet dat ik een milieuactivist van de eerste rang ben, hoor, maar je zou er voor kunnen kiezen om in plaats van drie keer een vrachtwagen, die slechts voor de helft of een kwart geladen is, helemaal vol te stampen. Hetgeen toch weer enkele malen CO2 uitstoot scheelt. Dat gaat dan op voor alle vers vracht. In het kort. Om 0700 komt de eerste wagen met verse producten: zuivel, brood, groente/fruit, vlees/kip. Rond 0930 hoort de tweede vers vracht te komen met producten als zuivel, groente/fruit, kaas en DV. Rond half twee komt er weer een wagen met dezelfde inhoud als de laatste, zonder DV dan. (Dan komt rond vieren nog eens een vrachtwagen met de KW, de houdbare, spullen en vaak zijn dat er dan twee, rond de feestdagen wel eens 3) Kan al dat verse spul dan niet allemaal in een gekoelde vrachtwagen, hoor ik jullie vragen! Ja, natuurlijk zou dat, theoretisch, kunnen, ware het niet dat we dan die tsunami van verse spullen op zouden kunnen slaan in een enorm aantal koelruimtes, maar dat gaat dus niet. Onze koelcellen hebben een beperkte capaciteit, dus moeten we de aanvoer verdelen over de dag. Daarnaast leveren zuivel-, groente- en vlees groothandels ook nog zo vers mogelijke producten. Bij DE KETEN drink je melk die diezelfde ochtend nog werd gemaakt door de koe en de varkenslappen waren een uur eerder nog (al dan niet) vrolijke varkens!
Maar, enfin, door de files van de maandag was onze tweede vrachtwagen dus erg laat. Dat zou betekenen dat A. en ik onze vracht niet af zouden krijgen want we werken allebei tot 12 uur op de maandag. Het komt onze beroepseer te na om ons werk niet af te hebben of te laten staan voor een collega, die er overigens niet is, want we bezuinigen weer eens op het personeel.
Maar de woede van gappie A. richtte zich niet zozeer op het late verschijnen van de vracht, de chauffeur kan daar ook niets aan doen, maar meer op een witte Canta die precies op de plek stond waar die voren genoemde vrachtwagen moest komen te staan. Canta? Ja, jullie kennen ze wel. Zo'n kleine, overdekt brommertje waar twee mensen net naast elkaar kunnen zitten en waarvoor je alleen een brommer rijbewijs nodig hebt. (Ze heten brommobiel geloof ik, officieel) Het zijn van die karretjes, die 45 km/uur mogen en dus, tot overmaat van ramp, ook op de rijweg rijden.  Ze zijn voorbestemd voor de mensen die niet meer kunnen, of vaak niet meer willen, bewegen.)
A. maakte zich eigenlijk onterecht boos, want er geldt geen parkeerverbod in de ruimte voor onze winkel. Oplettende lezertjes zullen zich nog herinneren dat ik verhaald heb over het gedoe met lossen en laden. We hebben daar, in tegenstelling tot de meeste filialen van De Keten, geen aparte deur voor met toegang tot magazijnen en koelruimtes, maar moeten dus de ingang gebruiken die het winkelende publiek ook neemt, waarbij de vrachtwagen ook nog eens een gedeelte van het fietspad in beslag neemt. Goed, de wagen was laat, de Canta stond storend in de weg en de chauffeur kon zijn truck niet parkeren.
Ik nam een oproep installatie ter hand en riep vriendelijk, maar duidelijk om: Of de bestuurder of bestuurster van de witte Canta zijn/haar voertuig zo spoedig mogelijk wilde, nu ja, je jent het wel. Lauw Loenen, gedurende vijf minuten. A. wondt zich meer en meer op. Ik ook, wel, natuurlijk en even hadden we het idee om de chauffeur te vragen met zijn bumper het rot ding maar te verschuiven, maar praktisch was dat geen optie, natuurlijk.
Dus nog maar eens een oproep en dit maal met de nodige nadruk, waarin ik het woord 'politie' en 'parkeerbeheer' en 'boete' liet vallen. Even later kwam een redelijk kwieke, vrij goed ter been zijnde oudere dame zich melden. 'Oh, moest mijn wagentje echt weg? Ik dacht dat jullie wel even tijd hadden, toch? Wat een gezeur, hoor van jullie kant. Goh die chauffeur heeft toch wel even tijd? Hij kan toch ook wat later komen? Ik sta net even met een buurvrouw te praten en nu moet ik al mijn wagentje weg...' Ik mopperde nog wat over een gehoorapparaat in plaats van een wagentje, maar ze was al ingestapt.
A. ontplofte net niet. Net niet. Ik ook net niet. De chauffeur wel. Hij is een West Fries en die praten toch al zo een raar taaltje dat de mevrouw in kwestie dacht dat hij haar vriendelijk bedankte en ze zwaaide hem lief toe.
We liepen een half uur, minstens, achter op ons schema. Ik speerde mijn vracht erin, A. ook. Om twaalf uur stonden we in het kleedhok ons om te kleden.


* Nee, dat klopt, jullie hebben gelijk, hij zij een heel ander woord, maar ja, ik ben een net mens en ik kende het woord niet echt. Het leek een beetje op 'Goeie grutten.'