Wat er in Parijs gebeurt is, gaat natuurlijk ook navolging krijgen in andere landen zegt men en denkt men. (Ik een beetje ook, zie de een na laatste alinea van dit verhaal.)
Mensen in de hele wereld vrezen en menen (hopelijk onterecht) dat er nu meer en meer ongeleide en door valse ideologieën opgefokte achterlijke projectielen hun gelijk willen behalen door het uitmoorden van vele onschuldigen. Onschuldigen die een blad maken, een column schrijven een documentaire voor Tv maken en zo. (Zoals Blogs schrijven of een politieke mening verkondigen.) Onschuldigen die het gebruik van sommige van de grondwetten van de mens, vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van drukpers, gebruiken om, soms milde, soms scherpe, soms bijna beledigende, kritiek te uiten op ideeën en systemen en gebeurtenissen waar ze het niet mee eens zijn. De Franse schrijver Voltaire (1694-1778) zei het ooit zo scherp en mooi: "Ik verafschuw wat U zegt, maar ik zal Uw recht om het te zeggen, met mijn leven verdedigen." Beter kan iemand het niet zeggen, denk ik?
Waar de islam, nu ja, de fanatieke aanhangers van dat geloof dan, zich er over het algemeen met een schouder ophalen van afmaakten, na weer een aanslag of een moord, ergens in Nigeria, Verweggistan, in Bokkie Wokkie of in Jemen of dat soort stoffige en achterlijke landen meer, gepleegd in de naam van hun geloof, is die godsdienst oorlog, met, ben ik bang voor, weer een schouderophalen van die moslim mensen, nu ook aan de grens van een wereld gekomen.
De grens van een wereld die ik een "beschaafde" wereld durf te noemen. Een wereld waar de westerse waarden heilig zijn. Dat zijn die waarden waarin man en vrouw, gelovigen- en anders- of niet gelovigen, seksueel anders geaarden, spotprent tekenaars, stukjes schrijvers, mensen met een heel andere religie, soms schreeuwerige politici en noem het allemaal maar op, gelijk zijn aan elkaar, nu ja het inparkeren door de vrouw is een ander onderwerp, maar, nu probeer ik het wat luchtig te houden, wat niet echt lukt.
Ik ben nog steeds boos, ik ben ook eufemistisch en dus is boos is een verkeerd gekozen woord, en ik weet niet goed hoe ik hier mee aan moet. Da's niet de eerste keer, we hebben een dergelijke schrikreactie allemaal al eerder beleefd, eerst na Theo van Gogh. Onder andere ook na 9/11. Maar dat was wat verder weg, zes uur tijdverschil. Ook de aanslag in Bali deed schrikken, maar ja, Bali? Ik kende het van er eens een keer met de KM te zijn geweest. Mooi eiland, fraai volk, vooral heerlijk snavelen, maar ja, dat was het wel, qua Bali. (Ik vergeet nu heel veel misdaden die ook in de naam van de profeet gepleegd zijn, hoor.) Maar: Parijs, dat is zo dichtbij. Zes uur met de auto, nu ja, met de mijne dan, de auto's van jullie rijden sneller, waarschijnlijk. Parijs is Londen, is Brussel, is Maastricht, is Amsterdam. Parijs is het hart van Europa, ongeveer. Ik woon verder van Schiermonnikoog dan van Parijs, in reistijd dan. (Schiermonnikoog is een Nederlands eiland, voor hen die van na de Mammoet wet zijn.)
En ja, wat moet ik nu? Moet ik de mompelende en niet Nederlands sprekende mannen in soepjurken en sloffen en met van die gebedskralen in der lui handen, mijn rug toedraaien en hen niet meer helpen als ze in hun nauwelijks begrijpelijk Nederlands een vraag aan me stellen? Moet ik die aardige mevrouw in gewaad en hoofddoek met haar rode appelwangen die altijd zo vrolijk: 'Goesjemogge menier' tegen me zegt, nu negeren en af wimpelen? Moet ik nu met Mustafa, de oudere man die altijd diepvries kattenvoer bij me koopt, en ook veel: hij verzorgt een hele zooi (zwerf) katten, niet meer een praatje aanknopen? Moet ik mijn Marokkaanse collegae met het gebeuren confronteren? Moet ik al die kassa meiden, die me zo lief begroeten van onder hun hoofddoek, nu negeren of afkatten? Nee, natuurlijk. Die mensen hebben dat niet gedaan. Die mensen zijn waarschijnlijk, net als wij allen, totaal van het padje af, hebben geen idee wat hun overkomt, hoop ik, en denk ik.
Dus, mijn oproep: laten we ons (weer eens) bezinnen. De daders van die aanslagen hebben het laatste beetje respect en dat was al niet meer zo veel, voor hun zogenaamde ideologie totaal verbeurd en de islamitische wereld zal nu op de blaren moeten zitten.
Maar! Laten we ons niet in de hoek laten drukken door dat soort Magoggels die die aanslagen en die moorden pleegden. Nee, ik ben geen Job Cohen en ik ga geen Marokkaans of Turks thee- of koffiehuis binnen om te doen alsof er niets aan de hand is. Maar, ik ga ook niet door mijn knieën om nu weer eens een niet onze taal sprekende duidelijk buitenlandse man/vrouw enorm de weg te gaan wijzen of te helpen hun taalprobleem op te lossen. Ik denk nog even aan de burgemeester van Rotjeknor, die zei dat je maar op moest rotten als het je hier niet beviel. (Zoals hij dat ook al eens zei, na de moord op TvG.)
Maar! Wat me opviel! Ik zag beelden uit Parijs, uit good old Mokum, uit Rotjeknor, uit de States. Ik las de diverse kranten met allemaal speciaal aan de afgelopen dagen gewijde bijlages. Maar, wat me opviel: ik hoorde en zag nergens een echte moslim betoging tegen Het Kwaad, tegen The Evil. Op de Dam, ja der waren een paar verdwaalde vrouwen met een hoofddoek.
(Cynisch, ik ben dat wel eens een enkele keer, dacht ik: die zijn verdwaald op weg naar de WIBRA. Maar nee, nee, nee, de dames deden het natuurlijk uit puur protest, op de Dam aanwezig zijn, dan.)
Maar: is het dan alleen aan de mensen uit een bepaalde en ook nog eens een beschaafde cultuur om bijeen te komen en te protesteren tegen aanvallen op onze vrijheden? Moet je als moslim dan ook niet eens een statement maken? En dan ook met al die honderdduizenden die alleen al in Groot Mokum wonen, een plek op de Dam pakken en zeggen: "Ja, wij zijn der ook helemaal klaar mee?" Of is dat boek, waar een politicus ooit van zei dat je, "als je de kwaadaardige passages er uit haalde, slechts een blad ten dikte van een stripboekje overhield", zo bepalend en indoctrinerend in jullie leven? Zijn jullie, mensen die in de islam geloven, nu allemaal en helemaal zo diep verbonden met dat geloof dat je de echte waarden in het leven niet meer zien? Is de indoctrinatie door jullie imams en overige voorgangers zo diep in je hoofd doorgedrongen, zoals dat bijvoorbeeld in het Duitsland van de jaren dertig van de vorige eeuw ook het geval was? Is die intolerantie jullie norm gebleven? Nou, dan ben ik bang dat er nog wel een potje op het vuur zal staan. Ik heb namelijk het idee dat er nog veel meer spottekeningen over de profeet en zijn aanhangers, nee niet jullie hoor, die dit lezen, maar die fanatieke achterlijken die moorden in zijn naam, aan gaan lopen komen.
Maar: Wat me opviel! Ik hoorde geluiden uit Parijs dat de Franse politici wel een protestmars wilden organiseren tegen aal dat vreselijke geweld, maar dat het Front Nationale, zeg maar de Franse PVV, niet mee mag doen, niet mee mag lopen protesteren. Ok, even denken, je moet je mening vrij blijven kunnen verkondigen, zie Charlie Hebdo, maar als die mening NIET strookt met die van de regering dan mag dat weer niet? Of: je bent dus net zo bezig als de islam, lekker intolerant, of je bent dus bang voor je politieke hachje of zo? Wie het weet mag het zeggen.
Het volgende Blog gaat weer eens over iets vrolijker zaken, hoor. Namelijk mijn jacht op een gehoorapparaat.
Wat zeg je?
BeantwoordenVerwijderen