Ja, natuurlijk boeren we er op achteruit. Het scheelt me, ons, een dikke tweehonderd euro in de maand, dat minder gaan werken. Maar: vrije tijd kun je niet betalen en het "geluksgevoel" dat ik nu heb, is ook niet onbelangrijk. (Die tweehonderd piek wordt een beetje gecompenseerd door een ander inkomensbronnetje.)
Geluksgevoel? Ik leg dat uit. Ik ga eerst even terug in de tijd, toen ik nog meedacht met het bedrijf. Toen werkte ik mijn gewone aantal uren en ik zorgde ervoor dat de zaken geregeld waren. Ik had vaak, nu ja, bijna altijd, de vracht af, maar, mocht dat niet gaan lukken, dan zorgde ik ervoor dat ik in ieder geval de "acties", nee, nee, ik leg het niet weer uit, gevuld had. Ook de "hardlopers", de dingen die je veel verkoopt, vulde ik dan aan. De rest deed ik dan de volgende ochtend wel en ja, dat had geen effect op de omzet of de verkoopcijfers. Maar ja, der was altijd wel een bepaalde mate van stretch, zeg maar. Ik wilde toch, ik ben een oude man met een oud arbeidsethos, mijn zooi voor elkaar hebben. Zo was ik door mijn pa en ma en door de mannen in de blauwe pakken met de gouden chevron strepen en de fraaie galons met krul grootgebracht. Maar, die verdraaide directie, waar ik nu onder werk wilde er niet aan, bleek, aan dat af hebben van het werk en aan dat ethos.
Dus ja, nu maak ik minder uren en kan mijn werk dus amper af krijgen. (Jullie hebben wel eens gelezen dat ik er, naast het werk, dingetjes bij doe. Leg uit? Oke. Vandaag, nu ja, elke gegeven dag, doe ik vegen en de schrobmachine schoonmaken, die bijvullen en gebruik dat ding dan om de ingang en het kassa gedeelte van de toko netjes te maken en te houden. Vaak pak ik bezem en stoffer en blik om ook de buitenkant van de winkel netjes te maken. Ook de parkeergarage neem ik vaak even onder handen.
Nu, die zaken kan ik in die twee dagen wel een beetje verdelen. Maar: ik maakte (ooit) ook de glazen, nou ja een soort plastic achtige ramen, van mijn afdeling schoon, (eenentwintig staande en twintig liggende) met van die Glassex, zeg maar. (Dat blijft een gek woord. Ik keek nog even op het etiket, wij hebben ook zo'n handig spuitbusje thuis, maar het staat er wel degelijk: GLASSEX.)
Goed, even een anekdote dan maar. Ik heb tijd zat om die verhalen nu te vertellen, dit stuk papier vol te lullen en de meesten van jullie, die dit lezen, hebben ook zo veel uren moeten inleveren, dat jullie ook wel even tijd hebben, om te lezen. Het gaat om S., een geliefde en hardwerkende, maar helaas, ex-collega. Zij kreeg een vraag van een mijnheer omtrent dat artikel. Het zei, zegde, haar (toen nog) niet zo veel en ze kwam vragend, de mijnheer in haar kielzog, na me toe. Haar vraag was kort en bondig: 'Glassex?' Mijn antwoord was wat flauw, misschien. 'Go, S., ik vind je een aardige meid, maar we kennen elkaar alleen nog niet zo goed, en om dan nu meteen al over glas sex te beginnen?' S. af met een rood hoofd en een scherp antwoord op de lippen, hetgeen niet door kwam, de mijnheer met een grote glimlach op het gezicht.
Dan nam ik, ik was toch bezig, ook de klapdeurtjes bij de ingang van de winkel meteen even mee en de inpaktafel, nou ja, je kent dat soort zaken wel. Maar ja, daar heb ik echt geen tijd meer voor. Maar ook de zooi in de parking of buiten de winkel, ja, dat blijft ook wel liggen. Niet dat de anderen collegae het niet willen doen, integendeel, maar die hebben ook geen tijd, of geen personeel meer, allemaal wegbezuinigd en zo.
Dus, heel langzaam, sluipend haast, veranderd de winkel in een staat van verwaarlozing. (Nee, ik mag geen woorden als varkensstal gebruiken, men zou mij kunnen korten op mijn uren, begrijp je?) Ook andere schoonmaak werkzaamheden blijven liggen namelijk. Niet bewust, hoor, dat willen we niet, geen van allen, maar ja, "geen geld, geen Zwitsers", natuurlijk, hoewel ik dat oude gezegde misschien verkeerd gebruik.
Ik heb er gewoon geen tijd meer voor, ook al zou ik het willen, wat dus niet ook, eerlijk gezegd, helemaal meer het geval is. Mijn motivatie om me nog voor meer dan 100% in te zetten is ietwat gedaald, als ik eerlijk en eufemistisch, ben. Nee, nee, nee, ik ga er niet met petten naar gooien of het bekende Jantje uit het fraaie vesting- en universiteit stadje Leiden uithangen, maar, ja, goh, ik vind het wel gesneden, zo. Jullie waarderen mijn inzet kennelijk niet. Ja, ik heb het meegekregen hoor, ik ben te duur en maak te veel uren, ja, ik weet het. Voor mij kun je vijf mensen van veertien inzetten, ik weet het. Maar hebben die vijf de inzet van een (1) van zestig (+)? Dat zal wel, want de mensen in pakken hebben dat allemaal keurig uitgerekend.
Goed, ik lever dus in. Ik werk minder. Ik heb een nieuw rooster. Ik heb het idee dat ik een van de weinige Nederlanders ben die twee maandagen en twee vrijdagen in de werkweek heeft. De maandagmorgen is de maandagmorgen. (Bij de KM, varend op zee of ergens in het verre buitenland, wist je trouwens alleen wanneer het woensdag was: dat was Rijsttafel dag.) Maar dat geeft ook een bepaald gevoel van vrijheid en geluk, zeg maar. Ik fiets of lees of doe de dingen die ik wil, tijdens die vrije dagen en mijn "collegae" van veertien of vijftien, vullend de DV afdeling. Ik kom dan dagen later op het werk en kan gerust lopen schelden: wat een sukkels, dat ze het zo vullen, wat een losers! Maar vanaf maandag 0900, halverwege de werkdag, is het eigenlijk alweer vrijdagmiddag, bijna weekeind dus. De vrijdagmorgen is een maandagmorgen: ik moet weer beginnen na drie dagen vrij. Maar om 0900 was het, zie eerder.
Neu, ik moet die vrijheid en die dagen nog invullen. Morgen ga ik een uurtje op de racefiets. (En, maar daar mogen jullie niet over praten, het is even een geheim tussen ons, dus hou het stil alsjeblieft, ik ga morgen op jacht naar een gehoortest met, mocht dat nodig blijken, een gehoor apparaat. Nee, niet omdat ik doof ben, hoor. Wat hardhorend misschien, meer links dan rechts, maar da's alles. Maar: hou het even voor je. Straks kan ik alle slechts dat over me gezegd wordt ook echt horen!)
Voor de Keten "woord politie": Cynisme is een toegestane vorm van humor, hoor. Weer worden geen namen en mensen genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten