'Ik mag die man niet', zei mijn Hoka vanmorgen tegen me. Ik was met de buitenboel bezig. Met de bladblazer, heerlijk, hoor, zo'n speelgoedje, ik had de buiten bezem erbij, een stoffer en blik en een zak kattengrind om de asbakken op te vullen. Daarna mocht ik nog de voorkant van de winkel met de machine schrobben en mijn werk dus nog een uur of wat laten staan. Dus was ik al blij!
Maar na haar opmerking was ik wat verbaasd. 'Oeps', zei ik, 'welke man?' 'Nou', zei ze een beetje bits, zoals alleen zei dat kan (nee, zoals alleen vrouwen dat kunnen) 'die figuur die op jouw Blogs reageert en dat zo negatief doet.' 'Oh?', zei ik, 'en wie is die man dan?' 'Nou', zei ze, 'ik ken hem niet natuurlijk, maar volgens mij is het een nare, dikke en geile en oversekste man! En nog een chagrijn ook' 'En je zei dat je hem niet kende!', antwoordde ik, want haar "psychologische" profiel voldeed helemaal aan het beeld van een verre kennis van me, die af en toe eens reageert op mijn schrijfsels. Ik moest wel even glimlachen, hoor! Maar daar gaat het nu niet over, overigens.
IJs, dat koude spul, dat in de winter onze waterwegen blokkeert, het verkeer hindert en dat in fraaie zakken te koop is in De Keten. IJs. Dat bevroren spul waar de Fries helemaal nerveus van wordt, zodra de eerste nachtvorst na de eerste augustus, of zo, zich voordoet en waar de doorsnee Randstad bewoner ook zenuwachtig over wordt nadat de eerste keer het "kwik oploopt" (weer even een fraaie oude gescoord), tot tegen de achttien (of meer) graden.
De Randstadbewoner, nee, ik moet eerlijk zijn, de Grachtengordeldieren, de zelf benoemde en genaamde elite van Mokum, dus de valse chique, die opgewonden standjes van semi-kunstenaars en semi-intererlektuwelen en zo, die kliek die altijd bij P en W en DWDD aanwezig is, en die zich zelf geweldig en helemaal interessant en goed en leuk vinden en dat ook tegen elkaar blijven zeggen de hele tijd, kortom de Gordons en Geers, maar dan erger, van deze wereld, dragen dat dus uit, de aanstellerigheid van Nederland, die mensen die nog nooit een natte rug hebben gehad van het werken, maar wel alle terrassen kennen en bezet houden in heel Mokum, denkt dan het allemaal niet meer te kunnen redden met fris kraanwater om zich af te koelen of de dorst te kunnen lessen en grijpt dus in grote getale naar IJsblokken om de rosé, de Sauvignon en de Chenin Blanc of de Droe Steen in grote bakken koud te zetten.
Even schuin, want een lange zin, maar wel belangrijk! En, natuurlijk laten die mensen hun Rose bier, ook op die manier koud worden.
Ja, er was even een regel of zo tussen. Ja, ik begrijp dat je het er even moeilijk mee hebt! Maar, ja, het bestaat! Rose bier! Echt waar! Kijk, in mijn wereld is die wereld heel simpel. Je drinkt bier. Pils. Je komt in België en je gaat een keer vreemd en je drinkt, zeg maar, een Geuze of een Kriek. Je komt in Engeland en je gaat weer vreemd, je hebt de smaak nu toch eenmaal te pakken en je drinkt een Bitter of Pale Ale. Het schip waarop je vaart, brengt je in Noorwegen en nou ja, een Rinling gaat er ook wel in. Toch? Maar, terug in Nederland, drink je in een kroeg, zeg maar de R en P, gewoon PILS. "Onze koning is er groot mee geworden", zei Freddie altijd, of heb ik dat nu gedroomd?
'Je had het over ijs, ouwe!', hoor ik jullie zeggen. Da's ook zo. Goed, het wordt mei, de temperaturen gaan naar positieve dag- en nachtwaarden. Ik heb geen lampjes meer aan op de fiets. Dit zijn dus mooie dagen, het wordt wel, zegge 15, schrijve vijftien, graden en de hele Nederlandse mensheid gaat aan het ijs. Waterijs.Waarom? Geen effing idee. Maar: het schijnt verkoeling te brengen. Ik hou niet zo van ijs, Niet van de chemische bevroren staat, maar ook niet van het culinaire gedoe, overigens. Ons land wel. Van hoog tot laag, alle bewoners, geen enkele bevolkingsgroep uitgezonderd, houdt van ijs(jes).
Dus, werd het afgelopen weekend in hoog tempo alle ijs producten uit de vrieskasten gehaald. Maar: FM's, allebei, het zijn doorknede mannen in het vak en ze wisten dat het hard zou gaan, hadden dus ijs besteld. Helaas! Helaas, want onafhankelijk van elkaar. Dus werd ik, uw arme dienaar, opgescheept met een aantal karren met ijs. Blokken ijs, kilo's waterijs, vreemde soorten schepijs, dure bakken ijs, van die rare Amerikaanse merken, Tom en Jerry en zo, schepijs en meer van al dat soort dingen en natuurlijk, zoals gezegd, heel veel waterijs. Waar ik wel veel van kon weg vullen, maar ik ben geen Faust, ik ben geen geen duivelstovenaar. Er was zoveel! Zoveel! Mijn vriescel slibde vanaf donderdag dicht. En, vrijdag, bij het verlaten van de markt, had ik bijna geen plek meer over. Ik hoop dat de mannen van het weekend ruimte maken.
Ik vrees al weer het ergste voor de maandag!
Tja, de FM's denken dat ze maar kunnen bestellen, maar ik moet die bende ook wel kwijt kunnen raken. Dus, nee, ruimtelijk inzicht, dat komt er bij die mannen niet bij te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten