Overval Preventie

Dus reisde ik af naar die provincieplaats waar het hoofdkantoor van onze club was gevestigd. Met mij, zouden meerdere collegae er een cursus "Overval preventie" gaan volgen. Waarom nu die cursus? Het vreemde is dat, in den lande, het aantal overvallen op supers afneemt, maar dat die stijgt bij de filialen van ons bedrijf. Waarom? Ik weet het niet, maar, zegt een man die het kan weten en het hoofd beveiliging van ons bedrijf is, het komt vermoedelijk door nonchalance.

Ik ga hier niets zeggen over onze routine of hoe we met kassa's en zo omgaan of dat soort zaken. Kijk, jullie, mijn lezers, zijn brave en oppassende lieden, maar je mot de kat niet op het spek binden, natuurlijk. Omdat ik, en mijn medestrijders, de zaak in de ochtend om zes uur openen, lopen we redelijk wat gevaar. Overvallen gebeuren natuurlijk op tijdstippen waarop er geen of nauwelijks publiek in de winkel aanwezig is. Overvallen zijn een heel traumatische gebeurtenis. Ik heb het niet in de winkel meegemaakt maar ben wel, ik geloof wel vijf keer, opgeschrikt door zogenaamde ramkraken die in de winkels onder onze woning plaatsvonden.

Een ieder van ons loopt dan ook met een alarmknop om, die aan een hel geel fluorescerend koord, zichtbaar gedragen wordt. Dat alleen, al, heeft men onderzocht, schijnt afschrikwekkend te werken voor mensen die niet al te eerbare bedoelingen hebben, zak maar zeggen!

Tijdens de cursus middag was er een vrouwelijke collega uit een ander filiaal die net het slachtoffer was geworden van zo'n randdebiel en die haar met een mes had bedreigd. Ze had dat gedaan wat ze moest doen: poen afgeven en rustig blijven. Maar, het trauma was nog levensgroot bij haar aanwezig.
Jullie hebben natuurlijk allemaal wel eens cursussen gevolgd. Hoewel, dat ik zei het al, je er nooit dommer van wordt, heb je er interessante en minder interessante. Interessant was voor mij de BHV cursus, iets minder was de cursus over bestellen en voorraad beheer, maar ik stak er steeds wat van op. Helemaal niet  interessant was de zogenaamde Road Show, waar ik al eerder over schreef. Maar, het is natuurlijk wel zo dat de cursus net zo interessant is, als de instructeur het maakt. (Dat gaat natuurlijk ook op voor lezingen of presentaties. Er zijn mensen die een verhaal over wilde seks en orgiën zo slap te presenteren dat je er van in slaap valt, in plaats van, eh, eh, nou ja, je voelt hem, ik bedoel, je begrijpt hem. Ook zijn er mensen die een slaapverwekkend verhaal zo smeuïg kunnen brengen dat je aan de lippen van de spreker hangt. Wat misschien een verkeerde woordkeuze is, gezien de vorige zin. Collega en maatje F. heeft lezingen of presentaties over zijn ervaringen als veteraan en doet dat heel erg goed, collega J. geeft spreekbeurten over het maken van wippen, nee, trappen, geloof ik en meerder collegae doen dat soort dingen.)
In ieder geval, deze instructeur was iemand die in een beveiligingscentrale werkte waar alle supers uit een grote regio centraal werden beveiligd. Hij had een sterk verhaal, hij illustreerde dat met diverse filmpjes en ja, het was een goed iets. In die lichtvoorbeelden, zeg maar, zag je de ongehoorde brutaliteit van sommige van de overvallers. Op klaarlichte dag, met een mes in de hand over de balie springen, je zag ze  jonge meiden achter de kassa bedreigen en een plastic tas vol poen meenemen. (Mijn bloed begon wel te koken, overigens. GdeV ga, GdeV, werken voor je poen, achterlijke galbak! Dat doe ik en met mij, miljoenen mensen ook ins ons land. Daar is niks mis mee. Nou ja, je wordt er moe van en je moet vaak vroeg op en dan?)
Het credo van de cursus was trouwens hel simpel, duidelijk en goed: dat je dingen moest accepteren en rustig moest blijven. Hang niet de held uit, vertelde de man. Geef je poen af. Het is maar geld. Je leven is je leven, begrijpen jullie? Dat deden we en ik mag eerlijk zeggen dat dit een van de betere cursussen was, die ik had gekregen. Hij gaf nog meer info en dat was allemaal hout snijdend. De cursus was ter zake, to the point en sloot helemaal aan op/bij onze belevings-wereld. Ik reed terug naar onze kinderen en kleinkinderen in Zaandam om E. op te halen. Ik had het idee dat ik wijzer was geworden. Ik hoop het natuurlijk nooit mee te maken, maar ik hoop dan wel niets van die cursus kwijt te zijn geraakt, mocht het ooit gebeuren.
Maar, nogmaals, ik denk dat ik zo'n k....kop die met een hoop bombarie de toko binnen wil komen, wel probeer een slag voor zijn pleu... kanis te verkopen. Maar ja, dat zal het temperament wel zijn? 

Lay out technisch is dit verhaal een rommeltje, ik weet het, maar ik kom er even niet uit. Sorry.