Vanuit mijn ooghoek zie ik de FM een bos bloemen pakken vanuit onze grote bloemenkiosk, zeg maar. Ik zie het toevallig, mijn blik was daar net op gewend. Maar ik had werk zat, dus ja, FM, bloemen, der ging geen ene lamp branden en waarom zou dat ook? Als hij al iets goed te maken heeft thuis, dan zal de man het me echt niet vertellen, natuurlijk. Maar, ja, als man zijnde gaan er toch wat, zeg maar, prikkelende gedachten door je hoofd. Toch? Mannen zeggen iets met bloemen of maken iets goed met bloemen. Zeggen ze, de vrouwen!
Nou kan ik hem al niet echt zien als de man die echt iets goed te maken heeft bij zijn meisje, maar ja, stille waters en zo. Niet dat ik ook zo een type ben, hallo, dank je, nee, natuurlijk niet, net als FM dat niet is, maar ja, je weet het maar nooit. Ik vond wel het tijdstip van het kopen van flora wat vreemd. Als je een struik onkruid meeneemt naar huis, dan koop je die natuurlijk niet al in de ochtend. Je meissie ziet je aankomen met zo een verlept boeket, die je al 's morgens in je auto hebt gelegd om 's avonds iets al dan niet goed te maken.
Ik volgde zijn spoor overigens niet, ik had nog een hoop werk. Ook dat, maar ik maakte ook even een babbel met een wat oudere mijnheer die geen idee had wat hij met beschuiten moest doen. Opwarmen, in de oven of gewoon zo, met beleg, kaas of ham. Maar ook met hagelslag, ook heerlijk.
Ook, en dat was wel weer grappig, hoorde ik even weer een al sinds jaren slepende huwelijksoorlog aan tussen een stel mensen die echt al jaren weten dat ze elkaar haten, maar die bij elkaar blijven voor de uitkeringen. (Dit is geen grap. Ik heb het ze echt tegen elkaar horen zeggen in een onbewaakt ogenblik, echt waar.)
De FM dook ineens op op een afdeling waar "mijn"* S. werkt. Hij feliciteerde haar, S. is een vrouwelijke collega, gaf haar de bos bloemen en ik keek als de bekende aap in het alom bekende horloge! S. is een geweldige medewerkster, zonder twijfel. Maar krijg je daarom blommen? Was ze jarig? In mijn niet al te nauwkeurig geheugen, qua data, dook ik op dat dat dat dus niet zo was. Ik weet haar geboortedatum niet, maar het was in elk geval niet op deze dag. En, bovendien, we krijgen geen bloemstukken op onze verjaardagen, Wij, medewerkers. Maar, S. dus wel. Ik kreeg een enorm Chinees vraagteken op mijn voorhoofd. Nu ja, FM was weer weg en S. stond daar met een fraaie struik in haar hand. Ik ben geen nieuwsgierig mens overigens, maar dit was me even te veel. 'Wat heb jij nu weer uitgevreten?' vroeg ik aan haar. 'Ik ben vandaag vijf jaar in dienst. Daarom dus. Wat een leuk gebaar, niet? Maar wat moet ik er nu mee?' Ergens sloeg ik me voor mijn kop. Ik had het 'moeten' weten.
Ik gaf haar een korte les 'bloemenkunde'. 'Zoek een vaas of een beker of zoiets, vul die met water, zet haar in de hoek van het aanrecht zodat ze aan twee kanten steun heeft en je boeket overleeft je morgen wel.'
En, raar genoeg, opeens was het weer vijf jaar terug. Ik werkte op een andere afdeling, toen nog. Ik had, toen ook nog, van die vermaledijde en vervloekte avond diensten. Ik haatte, toen en nog, het werken op de avond. Sterker, ik kan er niet tegen en ik heb ooit eens ontslag bij De Keten willen nemen omdat ik, van de vijf dagen die ik (ooit) werkte, vier keer een avond dienst had en dus steevast laat, heel laat thuis was en dan ook nog eens, de ochtend erop, een emmer met uitwerpselen over me heen kreeg, omdat de zaak er niet zo uitzag als de chef die ik toen had, zich dat had voorgesteld. De man was een megalomaan figuur en verliet nooit of nimmer de hoge ivoren toren waarvan hij dacht de meester te zijn en de baas van te zijn.
Bon. Later werkte ik nog maar een avond in de week op een ander afdeling, met een chef, ene R., die (toen) nog een hele jonge vent was en echt helemaal naar boven wilde klimmen op de bekende ladder. Hij was echt een behoorlijke "nerd. Zijn carrière gang was door hem al helemaal uitgestippeld. Jullie kennen de types wel. Hij, R, was overigens wel aardig, maar vooral vaag en nerdie, zoals gezegd en een enorme streber. Ik begreep hem eigenlijk niet al te goed. Onze FM toen was een rabiaat AZ fan, (AZ? voetbalclub) en had een seizoenskaart. De kans voor R. Hij schaftte zich ook een seizoenskaart aan en kon zo, bijna elk weekend, naast zijn FM in het stadion zitten.
* Ze heet "mijn" S, omdat ik haar eerste was. Nee, nee, nee, ik bedoel, haar eerste collega! Ik ga dat morgen uitleggen! Sorry, J.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten